La lectura de las vacanças de Nadal

A la mediatèca, i a una laissa "libres en portugués". Ne preni totjorn un, a l'asard Baltasar. 
Mon critèri de seleccion es aisit : pichonet, per lo metre dins la saca e lo legir dins lo trin, e subretot que pese pas gaire. 
Alara, per las vacanças, ne volguèri prene un de gròs. 350 paginas. Mon critèri de seleccion : que la cubèrta e lo titol m'agraden. 
E prenguèri Inferno de Patricia Melo. 

E ben, o regreti pas! 
Inferno conta la davalada d'un dròlle, José Luis, dins los cèucles de sa favela de Rio.
A la debuta, èra un pauc dur de tot comprene que mon nivèl de portugués es trace e l'escritura de Patricia Melo, es quicòm! 
Cerquèri dos o tres mots de patés de la favela sus Google que tornavan a cada pagina e que los compreniái pas. Ara, sabi dire fotre, espèrme, cuol, vièch, vai-te'n cagar, mèrda. 
Lo libre, lo comencèri e lo daissèri pas. L'escritura es intensa e tras qu'interessanta : entremescla lo discors del narrator e lo discors indirècte liure, e de còps que i a lo discors indirècte liure de mai d'un personatge. Oè, s'i cal téner per tot comprene...

Sembla que l'autora Patricia Melo es coneguda : a la mediatèca, an un fum de libres d'ela en francés e ieu que n'aviái pas jamai ausit parlar! N'an un autre en portugués que lo prendrai per las vacanças de febrièr :) Languissi d'i èsser, ten! 

Lo libre, m'agradèt encara mai que quauques jorns abans, l'asard fa plan las causas de còps que i a, aviái vist lo film Une famille brésilienne, un títol ninòi per lo film brasilièr Linha de passe (compreni pas la causida del títol en francés, lo títol original es tan bon e tan transparent!) que conta la vida d'una maire e de sos quatre dròlles, totes d'un paire diferent, que vivon dins un barri paure paure de São Paolo e seguissèm sa vida, sas envejas, sos problèmas. Me permetèt de melhor comprene lo libre en visualizar aquela partida de la societat brasilièra : la misèria, las relacions entre òmes e femnas, los evangelistas, la violéncia, etc. Un film plan interessant. La banda-anóncia: 

Mas lo libre fin finala es dins lo film Cidade dos Homens que lo trapèri quauques jorns mai tard : los personatges, los decòrs, lo biais de parlar, i son tot parièr. Lo podètz agachar lo film sus youtube e sus totes los sits d'estreaming. A la basa, èra una seria televisada. Me cal anar a la bibliotèca de portugués per saber se l'an la seria! Que n'ai vist pas que dos episòdis...

Soscadissa politica

"¿Por qué será - pregunta Juan- que las hormigas, a pesar de ser socialistas, tienen siempre una reina? 

¿Y por qué será que esa reina sólo puede ser fecundada por cualquiera de sus proletarios?"

in Javier Tomeo, La patria de las hormigas, 2000

( a despart d'aquela frasa, es pas la pena de lo legir...) 

Ulhauç de come back

Un retorn a la lèsta per vos dire que France 3 faguèt un reportatjonet sus mon corrector tant aimat.Podètz agachar la video en cliquant aquí. Esperètz pas, sabi pas quant de temps demorarà en linha la vidéo.

Al corrector : siás polit quand legisses la Setmana al solelh! Sabiái pas que i aviá de solelh en cò tieu... que lo solelh fa fondre la barbasta! 
E ara, ai vist d'ont m'escrives e me legisses. Quina emocion, macarèl!
Espèri que lèu te faràn un reportatge mai long sus ton trabalh d'ensenhaire, tas publicacions e ton cassacolhitge en general.

E ieu demandi : per quora la sex tape?

Lapinon i èra!

Estimat legeire, amb lo blòg e lo comitat de redaccion, 
te desiram 
una bona annada, 
plan granada, 
plan acompanhada
e plan melhora que la passada 
e tot lo patin e tot lo cofin costumièrs! 

Lo blòg demorarà en vacanças un bricon mai :)

Alò?

Alò? 
I a quauqu'un? 
Sèm pas mòrts? 

Of!



Dau còp, lo blòg se'n va en vacanças! 

A l'an que ven!

E se sèm pas mai...

 que siagam pas mens!

21 de decembre : lo mond es capvirat!

Avètz remarcat, braves legeires, que i a agut un cambiament radical dins lo blòg ?

Òc, mas quin ?

Ai trantalhat un moment per saber se vos daissavi marinar un moment e trobar solets lo grand cambiament, mas seràn lèu las vacanças e lo temps es pas a la marinada, alara, fin finala, pas de devinhòlas !

Avètz remarcat que ara, i a pas que de femnas que daissan de comentaris ?

Dempuèi qu'ai fach mon futurcoming-out, las femnas daissan plen de comentaris, i a la Vièlha e la Jefa dempuèi un moment, la Fadarèla dempuèi un brieu tanben, la Marieta, la Mirelha, Christèla la novèla, la que me sautètdessús al balèti de la Talvera, l'Aura, d'unas que coneissi que legisson lo blòg mas que daissan pas jamai de comentaris (salòpas !) e d'anonimas a bodre. Vai-te'n saber se n'i auriá pas una aquí dedins per me far de Margarida !

Mon public s'es femenizat. 

Es estranh aquò. 

O alara, s'es pas femenizat mas ara, las femnas s'exprimisson.

Mas ont son passats los mascles ? Perqué dison pas res mai ? Parli pas pro de cuol, es aquò ? 

Benlèu qu'aiman mai anar poirir de comentaris los articles del Jornalet per se mesurar qual l'a mai gròssa... la conariá. Urosament que la Setmana en linha es paganta, ten !, aital an pas besonh de se la mesurar dos còps sa conariá.

Ara que sabi que i a una tropelada de femnas que me legisson, me cal adaptar lo contengut del blòg !

Lo blòg poiriá venir un misè.com. Mas soi pas pro cagòla per aquò far me sembla.

O entredròllas.com ont nos mesurariam la pregondor de la pachòla de nòstra intelligéncia.

Enfin, mentre lo comitat de redaccion sosca a un contengut novèl, la Marieta nos manda una contribucion culturala, una pocheta de disc de Caetano Veloso que banhèrem l'estring sus la vidèo l'autre jorn.

Aquí-la :

Me cal dire la vertat: es sa votz que me fa frenir los tetés. A mon gost, tròp de pels pel cap e pas pro pel pitre. Mas bon, empacha pas que la fòto es estetica (çò ditz en s'eissugant lo menton amb lo mocador).

MAS...

òc, i a un MAS !

Mas, se googleimatjatz Caetano Veloso, veiretz que ara sembla Enrico Macias. E ieu, qué volètz!, l' Enrico Macias, m'a pas jamai fach frenir los tetés! Brèu, vos farà pas lo meteis efièch qu'a l'epòca lo Caetano.

Es per aquò que m'agradan los pas polits a ieu.

Serai pas jamai decebuda.

Afrós un jorn, afrós totjorn.

Present

Coma "on n'est jamais aussi bien servi que par soi-même", me soi fach un polit present: lo coffret Bref. 

L'ai recebut. 

Es pausat sus la laissa dins lo burèu.

Languissi las vacanças per m'engolir los dos DVDs, amb una pizza, tancada sul sofà, puèi legirai lo libre que lo pauc que l'agachèri m'agradèt grèu grèu grèu.

Convivéncia, larguesa e pompatge, valors d'una societat

Lo tren, es ben, mas es un pauc l'infèrn.

En causa dels autres. 

I a pas de vagons especials "pels associals". Nos cal nos mesclar al pòble, odorant e sonòr. Mas ieu, ensagi totjorn de m'assetar un pauc a despart. E quand lo tren es long, vau totjorn a la fin fin ont i a pas jamai degun a despart d'un parelh d'associals mai, que, coma son d'associals, t'emmèrdan pas.

L'autre jorn, doas cagolassas m'empachan de dintrar dins mon wagon reservat als associals al fons del tren, ocupan tota la pòrta, a fumar. 

Passi.

E una brama "al fons a drecha es reservat". 

Me'n bati de sa tissa d'associalas, ieu me meti totjorn a esquèrra.

Escampan la clòpa e arriban. Una d'ela comença totas sas frasas per una majuscula "encuolat" e las pontua per "qu'ane tirar sos mòrts aquel conàs" amb una istòria de 30€, qu'es indecent, perqué pas una clòpa tant que i es? 

Ieu soi pas fina fina, mas per me far paur dins la grossieretat linguistica, ne cal! E ben aquí, un pauc mai e me seriái signada, es dire! 

E totjorn la meteissa - de fach n'i aviá una que parlava e l'autra qu'escotava, comença de parlar que dempuèi qu'a fotut una anóncia sus internet, quitan de pas la sonar, setanta telefonadas qu'aguèt l'autre jorn. Me demandi plan de qu'a pogut metre sul boncoin per aver tant de succès.

Ieu soi a trabalhar sus mon ordenador.

La que parla, totjorn ela, pren son telefonet, telefona a qualqu'un e li daissa un messatge ont lo poirís, qu'es pas qu'un violaire, que se sega a son ostal perque es tan paure qu'a pas lo mejan solament de se ne pagar una d'escòrt.  La muda ditz "plan dich!". Ieu sorrisi, genre "òc, plan dich, aquel encuolat de sos mòrts!"

La muda telefona, a una ostalariá. Es amiga de Priscilla e vòl saber se i a de cambras de disponiblas e se Priscilla i es encara.

La maissa "Pfff, li caliá pas dire aquò! Siás nècia, ara te voldràn pas!"

L'ifòn de la muda tinda. 

Respond.

E de sa votz de secretària medicala, aprenèm que reçaup cada jorn de la setmana mas pas lo dimenge. 

Òc, cada jorn levat lo dimenge.

Ben òc, lo dimenge, es sacrat que me disi.

"Soi prens" çò ditz la maissa en agachant un papièr.

Sentissi qu'es pas lo moment de la felicitar per aquel eveniment tant urós.

De quant? 

D'un mes. Sul papièr, i a marcat cinc setmanas.

Aquò's un mes e una setmana alara, ditz la muda.

Me demandi cossí deu èsser la vida d'un "'fant de puta", a quin moment o comprenes çò que fa ta maire, cossí l'assumisses e cossí te bastisses coma persona quand siás un enfant de prostituida, lo solet qu'aurà pas agut drech a l'avortament. 

L'ifòn de la muda arrèsta mos questionaments metafisics.

E la muda respond al telefòn, del meteis biais que la secretària de mon garagista. 

- Bonjorn. Recebi dins una ostalariá, cada jorn mas pas lo dimenge. Es 100€ la mièja-ora, 200€ l'ora. 

"Es car" que me disi. 

Ben non, es pas car, que me respondi. 

O poiriái far aquò per aqueste prètz? me demandi. 

A ben non pas.

- Totas las relacions son protegidas.

Sentissi que lo tipe li va demandar de detalhs e que ela los li va donar. Crenti çò pièger.

Non, lo tipe es estat refregit per son compte bancari.

Of!

La gara, me cal davalar, demòran dins lo tren. 

Me demandi çò que pensi d'elas. Me demandi qué pensan de ieu. Me demandi se se demandan de qué pensi d'elas.

Me demandi de qu'es son percors, cossí a un moment la vida fa que vendes ton còs, cossí las causas fan que a un moment aquò's ton mestièr e te'n cagas de çò que pòdon pensar lo mond, quinas relacions fòra del mitan.

Cap jutjament dins mas pensadas, pas que de questions. 

E la volontat de las tornar crosar per capitar, aqueste còp, de lor parlar. 

Vòli saber de qué nos contarem.

Esperant a la fenèstra

La cançon que vira en bocla d'aquesta passa a l'ostal, es aquesta d'aquí :

Porto (1) : as pontes

Porto, perqué i anèri?

Voliái anar a Portugal e i a pas que dos aeropòrts internacionals : Lisboa e Porto. Auriái trobat mai pichon que Porto, i seriái anada. Lisboa, per las fòtos que vegèri, es magnifica, mas fugissi las capitalas, me disi que lo mond i son mens aimables...

Causiguèri Porto sens pas res saber.

Crompèri la guida blava "Ulysse" abans de partir e la legiguèri dins l'avion de retorn.

Aviái l'adreiça de l'ostalariá, trobada sus internet, causida per son prètz tras que bas e sa centralitat. Aprèp, "veiriái plan".

Porto m'agradèt fòrça! Passèri una setmana a caminar per la vila. La jòia de conéisser las carrièras e de reconéisser de caras ja vistas.

Dins las causas que m'agradèron de la ciutat, es sa geografia : Porto monta, davala, de longa. Es pas una ciutat pels bicicletaires! Siás totjorn a montar o a davalar e tot en bas, as lo riu, o Douro, per ont davalavan las barricas del vin famós, puèi as la mar, enfin l'ocean.

M'agradan las ciutats que i passa d'aiga: Porto, Girona, Besièrs, Tolosa e Seta plan segur. Es çò que manca a Barcelona.

E se i a aiga, i a ponts. E a Porto coma la vila es en naut, e que lo riu es ample, los ponts son impressionants e son una atraccion toristica! En plaça del trenòt ridicul per toristas, as de batèus que te fan passejar sus Douro per te far veire los ponts... Aquò s'apèla una mini-crosièra pontificala.

A la debuta, la volguèri pas far la mini-crosièra. Mas regreti pas d'i èsser anada! Dempuèi lo batèu, al mitan de Douro, as una perspectiva completament diferenta de la ciutat, de las ribas e dels ponts!

Zo, quauques fòtos: