Tròç de vida 023

Arriba un bocin tardièra a la gara, aquò me geina pas, qu'èri a legir un libre. 
- Lo coneissètz lo camin per anar a Galhac?
Òc. Aquò m'evitarà de metre lo GPS per sortir de la vila pel bon camin. Ai pas jamai comprés cossí aquò's fotut Caurs e ai quitat d'ensajar de comprene. 
Charra pas gaire, sortissèm de banalitats, d'aquelas banalitats que Blablacarreja ne deuriá editar un libre "guida de las banalitats de dire en coveituratge quand sabètz pas qué dire". Oè, es un títol longuet, mas aital lo mond comprenon. 
Ai decidit de pas menar l'interrogatòri costumièr, n'ai la canha. 
Çò que m'interessa a ieu càmbia pas: d'ont ven? ont va? perqué far? de qué fa dins la vida? 
Blablacarreja es un fenestron que te permet de veire la vida del monde un brieu. Veses pas grand causa, mas amb lo pauc que veses, imaginas. 
Un pauc coma quand destrusisson un ostal e que veses penjar un aiguièr, que veses lo papièr sus la paret, la marca d'un tablèu, imaginas la vida qu'auràn viscut lo mond dins aquel ostal e que serà pas mai.
Charra pas gaire. Al cap d'un bon vintenat de minutas, sabi que trabalha a Lidl. Pecairòta me pensi que Lidl a missanta premsa per çò qu'es del tractament dels emplegats. 
Alara li demandi : la tractan plan?
Ditz de òc.
E pauc a cha pauc, me'n ditz mai : los oraris de 6h30 a 13h quand es de matin, que abans la dubertura, meton en plaça tot çò fresc e un còp que la botiga es dubèrta, meton çò sec. Que o fan tot : la caissa, la mesa en plaça, las comandas, los retorns. Que son pas que uèch en tot per far virar lo supermercat tota la setmana. Urosament trabalhan pas lo dimenge. De còps, lo mond son cons, la practica romega, lor manca de respecte, brama perque i a la coa en caissa "òc, mas sèm pas que dos uèi", la direccion vòl pas embauchar. Ai la canha de li explicar qu'aquí l'a son maltractament, mas uèi, ai la canha. Me ditz que fan de caissas a 1€ de las causas que se pòdon pas vendre al prètz normal, fasián aquò lo matin a la dubertura e lo mond se batián. La misèria de la misèria. Ara, fan aquò a quina ora que siá de la jornada per pas aver de gerir lo pòble miserós. Fan tanben, n'an pas gaire lo drech, una caissa per una femna qu'ajuda son vesin, perque eles n'an de besonh. 
A pas inventat l'aiga cauda mas a bon esperit. 
Es ja aquò. 
Saurai pas perqué va a Galhac. 

Colleccion : debuta

Fasiá moment que n'aviái enveja : comenci uèi la colleccion dels noms de perrucariá.
En França, es una règla del mestièr pensi : los salons de coifadura an totjorn un nom amb un jòc de mots, mai o mens tirat pels pels (ah ah ah).

Amb Gileta, es nòstre projècte de vida, per que quand siás en parelh, te cal aver de projèctes comuns.

Totas las fòtos çai jos, las ai presas a Caurs. 

baloard Gambetta

carrièra del portal Alban, 

pas luènh d'una botiga de joguets tras que polida 

carrièra Daurada

baloard Gambetta

Entre las referéncias politicas e literàrias,  saique i a de nivèl a Caurs ! 

Per la carrièra de Gomina

Lo vespre, en tornant del trabalh, passèri per la carrièra ont lo Gomina s'èra envolat de matin. 
Es pas lo camin directe directe per anar a la gara, mas dins la vida, i a de prioritats ! E espinchar çò que i a dins la carrièra de Gomina, es çò prioritari per nos donar idèa de çò que pòt far lo tipe dins la vida. Que vos rampèli qu'es l'objectiu de la mission Gomina iniciada fa un brave brieu. Bon a la mission iniciala qu'es de qué fa dins la vida gomina, i ai apondut :  cossí s'apèla? e ont demòra? e d'ont ven? 
Vos disi pas, la mission Gomina nos va ocupar l'annada tota. 
E sèm ja quatre sul còp : La Jefa e ieu en primièra linha, Pomponeta en segonda, e en tresena, Tagada, ma collèga del trabalh que li ai contat qu'aviái seguit un tipe e qu'es afogada de serias policièras e que vòl absoludament saber la seguida e que se prepausa de lo seguir a la sortida de gara de Seta per saber ont demòra mentre qu'ela, demòra al Clapàs. Vos disi pas lo rambalh. Ja La Jefa deu trobar se ven a la gara a pè, a bicicleta, en bus o en autò. Ieu ai lo sentiment que ven a pè. Tre que l'Agent LaJefa sap l'informacion, la nos farà passar. 

Doncas, de vespre, te passèri per sa carrièra per un primièr reperatge de las botigas e autres luòcs ont poiriá anar lo Gomina. Lo tipe amb son look , te pensas plan que vend pas de bòtas de cuèr dins una botiga underground de reborsièrs de la vida ont un parelh de sabatons còsta 250€, perque l'underground e la reborsièractitutd, aquò's car. Coma las rabassas, tot çò underground, aquò's car.
E de qué i a dins la carrièra de Gomina? E ben, te disi pas ! Solament de botigas de borgeses, bobos montpelhierencs. Benlèu que cal aver una carta especiala "I'm a bobo clapassièr" per i passar per aquela carrièra. Te disi pas. 

T'i trobèri un florista de luxe, un perruquièr bobo, un cordonièr que sa botiga lusís, de bars-restaurants-conceptuals-que-comprenes-pas-lo-concepte, una agéncia de viatges sens viatges, una botiga de musica que vend de libres, un anticari sens posca e... de cabinets d'avocats! 
Òu ! 
Ieu o aviái prepausat "perruquièr" e "avocat" ! 

Gileta (2)

Lo jorn del senhor, crompa los pastissets en cò de Renato, lo melhor pastissièr del país.
Renato te fa de pastissets individuals de totas las colors, amb de noms exotics, amb de formas que te demandas cossí aquò fa per téner, amb d'ingredients de sas pas ont. E davant cada pastisset, i a una etiqueta escricha pichon amb los ingredients e cossí son utilizats e solament de lo legir lo descriptiu del pastisset, aquò te fa encara mai bavejar que lo pastisset que veses.
E Gileta ditz a la vendeira "ne prendrem quatre de pastissets". 
Q U A T R E ! 
O fant de lop, ne pòdi prene dos! 
Ne manjarem per dinnar E per sopar ! 

La tortura, es de causir. Que ieu te los voldriái tastar totes ! En mai d'aquò, Renato te los càmbia los pastissets amb las sasons e ieu t'ai paur de los poder pas tastar totes.
Urosament, ne prenèm quatre de diferents e n'avèm tastat uèch ja. Benlèu que capitarem de los tastar totes abans lo cambiament de sason ? 

Ten, me caldrà far 20 000 passes uèi. 

2018 serà l'annada de Gomina o serà pas

Lo darrièr ensag foguèt un fracàs.
Caliá tornar a la mission "filatge" de Gomina lo matin al davalar del tren. 
Las vacanças de Nadal passèron e tre lo primièr jorn de dintrada de genièr, bim, te lo seguiguèri lo tipe. 
E ben te seguir un tipe, aquò's genial ! As la musica de James Bond que te pren las cervèlas, caminas coma Crocodile Dundee e te demandas perque se revira pas aquel con de Gomina perque t'agradariá de saber cossí e ont t'amagariás. 
Mas non, lo tipe camina, drech coma una i, deu aver un carcan, es pas possible autrament. 
Camina, lo pas segur, capclinat o agacha drech. 
Jamai se revira pas. 
Me disi que lo tipe a la consciéncia tranquilla o alara qu'es un agent secret subrentrainat. 
Monta la carrièra Daurada fins al Plan Joan Jaurès. 
Passa lo mercat cobèrt. 
Es sul trepador d'ArtúsTeiriç. Ieu soi sus l'autre, per l'agachar melhor. 
A un moment, passa darrièr una forgoneta e lo perdi. 
Mèrda, ont a passat. 
Es pichonet e aquí que reapareis. 
Passa davant la prefectura. 
Contunham. 
Passa la carrièra de l'Universitat. 
E aquí, te vira un carrieron pichonet. 
Lo seguissi.  
Mas, pel carrieron, m'i endralhi pas. 
Soi sola al cap del carrieron. Son pas ressona. Es a l'autre cap del carrieron, vira a esquèrra, lo pèrdi de vista. 
Se i vau per aquel carrieron, me veirà, serem pas que totes dos e o comprendrà que l'ai seguit ! 
Me pren de far lo grand torn : contunhi sus la carrièra Foch, preni la primièra a drecha, una perpendiculara a la carrièra ont l'ai perdut de vista benlèu que capitarai de lo doblar o melhor, de li dintrar dedins.

Lo cèrqui.
Lo tròbi pas.
L'ai perdut.

Mas ara ne sabi un bocin mai : Gomina desapareis endacòm entre lo mikvé e la plaça de la Canorga. 
Entre los Josieus e lo plan ont tapinavan passejavan las grisetas al sègle XIX. 
Tota una simbolica.