Espital episòdi 1

Amb l'atge, comenci de costar a la securitat sociala tot çò que li aviái pas costat en trenta-sièis ans. 
I a plan sièis meses d'aquò, mon-generalista-que-sembla-GeorgesClooney me mandèt en cò d'un especialista que l'apelarem Doctor Blanc, que lo primièr rendètz-vos foguèt dijòus passat. Oè, i a sièis meses d'espèra, es coma aquò, sèm pas a l'esteticiana o al perruquièr, quand es urgent, as sièis meses d'espèra. Desert medical, securitat sociala que partís en colha, numerus clausus, patin cofin. 

Dijòus passat, bombi sus l'autorota per pas arribar tardièra a l'espital de Besièrs ont foti los pès pel primièr còp de ma paura vida. E pas lo darrièr! Qu'ai l'agenda plena de rendètz-vos medicals. Me vau far paupejar tant e mai. Quin chale! 
E al servici public, perque avèm de principis.

Arribi justassa. A manca cinc pausi lo cuol sus la cadièra de la secretària. Aviái oblidat la mitat dels papièrs, que l'ai pas encara pres lo plec de recaptar mon "dorsièr medical". Mas aquò vendrà.

Doctor Blanc me ven quèrre dins la sala d'espèra "jauna". Oè, i a doas salas d'espèra, una jauna e una blua. An pas res comprés, las colors de Besièrs son roge e blau, mas rai. 

Lo tipe s'asseta. 
M'asseti.
Bon Dieu qu'es tristàs pecaire. 
Es un tipe magre, pòt aver 35 ans coma 55, amb de lunetas, e d'uèlhs blaus e un polo-camisa blau tanben, per anar amb sos uèlhs. Benlèu es sa femna que li a crompat. Verifiqui se pòrta un anèl.
Es aimable mas soritz pas gaire. 
Charram, me pausa de questions, li respondi. 
Apreni qu'es un ancian escolan de l'Ives Roqueta. Ò fant de lop ! Li sortissi L'ordinari del Monde qu'ai dins la saca.
Aver agut Roqueta o Roanet coma ensenhaire es una pròva de puretat besierenca, o vos disi. D'alhors, soi a me crear una mitologia besierenca ont me vau inventar una adolescéncia besierenca ont auriái agut Roqueta e Roanet coma pròf. Bon ai pas acabat de me montar lo film per far la messorga mai gròssa de la vila, mas i trabalhi.

Es d'un pessimisme negre sus l'anar de ma vida. Bon, el apèla aquò "experiéncia" e "estadisticas" mas que i a "d'excepcions".
Me prepausa de solucions presas en carga per la secu, "òc, òc, òc" li fau en picant de las mans e en sautant sus ma cadièra (òc, exagèri, aquò s'apèla una iperbòla, es coma lo super bowl, mas sens balon). 
Me fa tota una tièra de recomandacions longas coma un jorn sens internet. 
Me conselha d'anar veire un molon de mètges especialistas de sai pas qué, que aprèp, l'endeman de matin passèri mon temps a emplenar l'agenda per de rendètz-vos medicals. La bona nòva es que vau mancar l'escòla tot plen de còps.

E me dona rendètz-vos per dins sièis meses (comprene : sortisses e te prenes lo rendètz-vos a la secretària sulpic right now sens esperar). 

Fins aquí, tot anava plan. 

E uèi, dins la bóstia de las letras, te trapi una letra amb l'en-tèsta de l'espital. A ben mèrda, i auriá una factura qu'auriái pas reglada? Se poiriá ben, que paguèri pas res. Amb ma carta vèrda carta vitala ara, i a un molon de causas que pagui pas mai. 

E ben non, aquò èra una letra longassa del Doctor Blanc a Georges Clooney per li balançar tot çò que nos eriam contats.

Comença per "ai fach coneissença de vòstra simpatica pacienta". Ten, aquò comença plan. 
Puèi d'ont mai legissiái, d'ont mai èri a legir lo butletin del collègi :"a consciéncia de sas flaquesas mas fa d'esfòrces", " a ja plan progressat", "deu contunhar coma aquò", "seguís los conselhs", "deu far sas pròvas dins los sièis meses". 

Mas n'ai pas la costuma ieu de legir aquò! que mos buletins a ieu, i aviá totjorn de marcat "fòrt plan", "excellent", "quin plaser". 


E ben, monde, uèi, èri dins la pèl d'un escolan mejan qu'a de dificultats.ç

E ben, pauròts, aquò fa pas rire.

Mas coma totes los escolans mejans, vau contunhar los esfòrces per far mas pròvas e aver un butletin melhor dins dos trimèstres. 

Lo problèma, es que coma soi ensenhaira, o sabi ieu que l'escolan mejan capita pas jamai de devenir un escolan excellent. 
E puèi coma anciana escolana excellenta, o sabi ieu qu'es una casta que i pòdes pas montar quand siás dins la casta mejana. Ne pòdes davalar de la casta excellenta, mas i pòdes pas montar, es aital, es una lei de vida.
Dura lex, sed lex! 

Bon ben fin finala, semblariá que lo Doctor Blanc m'aguèsse contaminada amb son pessimisme. 

Pasmens, ieu l'aviái contaminat amb mon optimisme que, quand sortiguèri, sorisiá.