Reclama

 Lo CAOC a engimbrat una campanha de publicitat que m'agrada fòrça : de frasas contrapublicitàrias coma "s'aprenes l'occitan , jamai poiràs pas parlar amb 300 millions de personas", "siá vintage coma nosautres, que parlam la lenga dels trobadors" "La Rosalía causiguèt zero cançon en occitan pel Piromusical". Las pòdes veire aquelas frasas sus la pagina Facebook del CAOC .

N'i a una que m'agrada encara mai que las autras : 

imatge raubat sus la pagina Facebook del CAOC

Bloguejar es pas mai a la mòda. 

Doncas i tòrni al blòg.

Patologia de libre

Ai mes dins de cartons totes los libres qu'aviái dins lo cambron dels convidats e dins lo salon. De libres qu'aviái legits, de libres qu'aviái oblidat que los aviái, de libres que me cal legir. A despart del moment pesugàs que cal carrejar los cartons de l'estanci al garatge - aquò pesa, macarèl !, aquò a pres de temps : me remembrar de la librariá ont lo crompèri, d'ont l'ai legit, de la persona que m'i fa pensar. Aviái l'impression d'èsser l'ivronhàs que decidís un jorn de netejar l'ostal de las botelhas voidadas en se regaudissent dels moments passats e amb la vergonha de ne beure tant. Una mena de ressaca literària. 

Totes aqueles libres prenon tròp de plaça dins ma vida e dins mon budgècte, patissi d'alcolibrisme, ajudatz-me.

Capitèri de "deserbar" coma dison los bibliotecaris. Aquò vòl dire netejar, far de plaça, escampar. Faguèri dos cartonets per Emmaüs. E m'agradariá de deserbar encara mai, de pas los remontar totes los libres que dormisson al garatge lo temps de las òbras. Auriatz una tecnica vosautres? Los malhums socials me'n donèron una de tecnica per lo mond que lor còsta d'escampar : aquò, foguèsse plen de mèrda, lo netejariás o l'escampariás? 

lo vesin de l'eslip

E vos en sovenètz de mon vesin de l'eslip ? 

E ben un pauc abans lo confinament, lo vendèt son apartament! Que n''aviá son confle del barri e que se'n voliá anar viure a las confinhas d'Occitania, luènh de sos vesins que li embocanavan la vida. Pas ieu, los autres. 

Ieu èri sa vesina preferida. 

Calmòs ! Vos vesi ja vos imaginar de causas porcassièras.  Alara, o vos disi : biquèrem pas. I aguèt pas brica de contacte fisic. Un fracàs complet aquesta istòria. E de tot biais, poiriái bicar amb un tipe que se càmbia pas l'eslip de la setmana?  Non. Ai mos limits, ieu, òu.

Doncas, lo tipe voliá fugir sos vesins. Cal dire que, pauròt, n'aviá agut de vesins a l'estanci de dejós que l'empachavan de dormir del rambalh que fotián de longa. E coma aviá aquel ostal al tron de Dieu, rai ! 

Lo vendèt son apartament una misèria. Li auriái  pogut crompar mas soi una colha per gerir, cf pòst precedent. E lo coproprietari de l'immòble es una putarassa. Doncas lo li crompèri pas. Pasmens lo vendèt mens car qu'una auto nòva.

Se n'anèt lo tipe sens dire pas res, en me daissant las claus del garatge dins la bóstia de las letras, sens un mot, sens un email, sens una telefonada.  Benlèu que las aviá legidas mas enquèstas sus son eslip ?

E ben l'autre jorn, sabi pas perqué lo googlèri. 

Es mòrt.

Aquò me fotèt un còp. Que lo paure d'e, lo vegèri pas urós pendent las annadas que foguèrem vesins e sabi pas se foguèt urós alai. I a un personatge de Juan Marsé que ditz "mi vida es una puta, pero no tengo otra",  tan val i semenar un pauc de bonur dedins e se regaudir, que nos caldriá pas morir tristes ! 

ò pecaire la presa de consciéncia

De qualitats, ieu, n'ai tot plen. Mas n'i a una qu'ai pas : sabi pas gerir mon argent, sabi pas estalviar, sabi pas gastar pas, l'argent arriba e paf, lo te gasti. Quand vesi de mond que dison que cal metre sos estalvis dins de bancas eticas, ieu soi d'acòrdi, mas sabi pas s''aquò's ben etic de metre mon descobèrt dins una banca etica. 

L'autre jorn, a la librariá, lo tipe me diguèt qu'èri arribada al cap de ma carta de fidelitat e qu'aquò me fasiá  un bon de crompa de 40€. Ò fant, qu'èri contenta. Veniái de crompar de libres. N'anavi pas tornar crompar sul pic, cal pas desconar.

Arribèri a l'ostal e estrambordada li faguèri a l'Amorós 

- E ben sas, avèm 40€ de la carta de fidelitat a la librariá ! (òc, ara, parli a nosautres, a ieu tanben me fa estranh, ara soi sèm un parelh, a ieu tanben me fa estranh ) Es FÒRÇA 40 euros, ne poirem crompar tot plen de libres!

- Blanqueta ! 

- I anarem deman.

Pas sulpic, mas l'endeman. Ai esperat 24h, es pas mal.

L'endeman i anèrem amb lo bus, que lo bus nos daissa just dabans la librariá.

E prenguèri de libres, tot plen, perque amb 40€, ne pòs crompar de libres ! Passi a la caissa e fièra :

- Avèm la carta de fidelitat, un bon de crompa de 40€ ! 

Lo tipe me passa mos libres, ma carta de fidelitat, 

- E ben vos demòra 124€ de pagar.

Tornam al bus que nos pren just dabans la librariá, ieu contenta coma tot amb totes mos libres comrpats amb mon bon de crompa. Passi ma carta de bus e la maquina me marca"Correspondéncia". Amb l'Amorós nos assetam e ieu estrambordada :

- "correspondéncia" vòl dire que pagam pas lo trajècte ! Aquò n'es una de victòria !

- ok, alara, tu vas prene de libres per 40€ de ton bon de crompa, mas fin finala ne pagas per 120€ e te regaudisses d'estalviar 1€ de trajècte? 

- Aquò's aquò ! 

 

Un an de cinèma illimitat !

 E ben figuratz-vos qu'ai ganhat un an de cinèma a gratis ! 

Es un biais de dire :  ai ganhat 52 plaças d'utilizar sus un an. 

Jòia ! 

Alara, fagas pas l'estonat legeire·a, a cridar a l'injustícia que tu ganhas pas jamai. E jògas de còps que i a ? Perque ieu jògui. A l'euromillions, als partatges de sai pas qué sus instagrau, e de còps que i a ganhi. Rai, a l'euromillions, i ai pas encara ganhat. Benlèu cresiás que mon silenci sus aqueste blòg veniá d'aquò, que me caliá gerir mas millionadas e mos viatges al solelh e dins de paradises fiscals. E ben non. Jògui e ganhi de causas pichonetas que me fan plan plaser : un libre o un massatge. Messatge pels astres : ganhar de milionadas d'euros a l'euromillions me fariá un plaser que non sai ! 

E vaquí ! joguèri a dintrar dins mon email per un tiratge al sòrt se t'abonavas a la newsletter del cinèma novèl qu'a dubèrt a Besièrs (es pas un cinèma de mai, es un cambiament de gestionari). E tres jorns aprèp, aquò èra dimècres passat, te recebi l'email que me ditz qu'ai ganhat un an de cinèma. Quina jòia ! 

Te pensas que ne parlèri a tot lo monde amb l'estrambòrd que me coneisses : "Sas qué? AI G A N H A T un AAAAAN de cinèma ! E oè! " D'un band, as lo mond que crèban de gelosiá e qu'espèran que los convidaràs al cinèma e de l'autre, as ton amiga Pomponeta que te ditz "52 films, aquò's una bona chifra per tornar escriure de cronicas sus ton blòg." Pomponeta a totjorn d'idèas bonas e de conselhs excellents, es per aquò qu'es mon amiga. La podètz mercejar. Es mercés a ela se tòrni. 

Me demorava una plaça sus ma carta 5 plaças. Crompèri ma plaça, la darrièra per un an. Las 52 seguentas seràn a gratis. Un pauc d'emocion, òu. 

Sortissi ma carta d'identitat e disi al caissièr que soi IEU qu'AI GANHAT UN AN de cinèma. Amb lo risolet de "encara una victòria sus la vida qu'es una puta". 

Lo tipe me demanda de li ensenhar l'email qu'ai recebut puèi sona son collèga. 

Per los ballons, los confettis, la blanqueta , per far la fotografia per los malhums socials. M'èri ben vestida e mai penchenada per un còp. La vesiái la fòto sus instagrau, amb la legenda "Cinepòli es urós d'oferir un an de cinèma" , amb d'emojis blanqueta e fèsta. E ieu lor auriái dich : poiriatz programa mai de VO ? E puèi metre de sesilhas a 6h de vèspre? Vesiái ja VIP del cinèma novèl. Conselhièra en programacion. Aviái ja fach la tièra de totes los films que voliái anar veire, merdassas inclusas, perque quand pagas pas, las pòs anar veire las comedias colhas ont rires mas as vergonha de rire a aquò. 

Lo tipe arriba, sens ballon, sens confetti, sens blanqueta, sens tota la còla per far la fòto pels malhums socials. E me fa "Es un fake". 

O verifiqui l'adreiça que m'a mandat e aquò's una adreiça @gmail.com.

Una decepcion e un escacalàs enòrme .

Pendent una setmana, creguèri qu'anariái al cinèma a gratis, que tornariái prene lo blòg, qu'una dinamica novèla s'engrimbrariá.

E ben non.

Parelh

 Camina la monja long del Canalet. 

Es sortida de sa residéncia qu'a l'ironia de se sonar "lo reviscòl". Una residéncia per monges e monjas qu'an pas pus la fòrça de demorar dins un mostièr. Es coma lo convent, fin finala, mas mixte, sens trabalh de faire e amb de personal d'ajuda. E pudís a mèrda. Aquò càmbia de l'umiditat freja de la capèla. Puèi pòdon aver de relacions sens aver d'enterrar un foetus non desirat. L'avantatge de l'atge. Sabi pas se s'empegan totas las messas que se devián empegar al convent. 

Camina.

Es lo primièr còp que la vesi.

A lo smartphone a la man. Escota quicòm, una video vira, l'agacha pas, que camina. 

Me tiri las aurelhetas per la saludar, atuda sa video, benlèu me va parlar. Mas non. Ieu tanpauc li parlarai pas. Ai pas enveja uèi. 

Sul banc a un centenat de mètres, l'esportiva que se pausava se lèva. A un leggin ròse fluo amb de triangles pastèl. L'estetica dels vestits tecnics. Aquò s'apèla coma aquò  en espòrt. Benlèu que la color fa creire que te demesís la pudesina. Enfin, ieu o ai pas jamai remarcat. Colors vesedoiras, formas divèrsas e deodorant 48 oras, aquò pudís qu'engarrona tre que caminas dètz minutas. 

La joventa sorritz, camina, lèsta, li sorrisi e li disi bonser. Se suspren e m'agacha. 

A, èra pas per ieu lo risolet. 

Èra per la monja. 

Van una cap a l'autra. 

Coma dins los films. 

Manca solament la musica de Royal Canin.

Me reviri per agachar la scèna : se tenon pel braç e caminan. Se parlan a la chut-chut.

De qué se dison? 

De qu'es aqueste rendètz-vos en defòra de la residéncia, dins la vida civila, long d'unas enclusas desèrtas en debuta de serada? 

De qu'es sa relacion ?

Demorarai dins l'ignorància amb lo plaser de saber que, aquel ser,  doas personas foguèron tant urosas. de se trobar. 

La suspresa jornalièra

 Agachi lo mond dubrir la pòrta.

I a totjorn un momenton d'espèra abans de dubrir. 

De qué i van trobar? 

E la dubrisson.

I a totjorn un moment d'observacion abans de dintrar.

Totjorn observar un mitan ostil.

I a lo buf de solaç, i a lo recuol fastigat, i a lo "de tot biais, i cal anar", i a lo "ne pòdi pas mai". 

De còps, barran la pòrta sens dintrar. Val mai recuolar e tornar d'ont venèm.

Lo risolet de la victòria, lo de la propretat e del papièr en plaça, l'an pas sovent. 

Es la suspresa a cada còp la pòrta dels comuns del tren. 

E coma es pas sovent bona, ieu me reteni tot lo viatge. 

Soi 10%

Ai l'astre(Zeneca) d'èsser vaccinada !

E ben sas, es pas estat aisit ! 

Dempuèi la debuta de l@ Covid19, me dison que se l'aganti, ne crèbi. Degun m'a pas empachada pr'aquò d'anar trabalhar en prenent los transpòrts en comun. Cresiái que lo monde m'arrestariá abans de montar dins lo TER, de gendarmes filantròps m'agantarián pel braç, me farián montar sus una bassacula que seriá pas pro potenta per ieu, marcariá "error" e la polagalha me diriá, autoritària  "non, i podètz pas anar, poiriatz morir, dintratz a l'ostal".  Me cresiái que la Secu, la MGEN, lo ministèri, lo FBI, me telefonarián "coneissèm vòstre IMC, s'agantatz l@ covid, crebaretz. Demoratz a l'ostal, vos metèm en congièt longa malautiá fins a la fin de la rèba." Auriái jogat l'eroïna "mas i vòli anar" trenta segondas e aprèp, auriái fach l'amor amb mon transat sus ma terrassa pendent tres ans. Que ma collèga depressiva m'a dich "una epidèmia, Melania, aquò's tres ans.", avisa que se vòles aver lo moral, te la cal pas crosar pel corredor aquela. 

L'autre jorn qu'anèri veire lo metge per una istòria de pilulas de renovelar, vegèri que vaccinanava son mond lo tipe. O sachèri d'autant mai que dos vièlhs charravan dins la sala d'espèra, se vei qu'èran de coneguts del metge, " a ben lo veni veire a el, qu'es collèga amb Francés. Demòra a Linhan." Solide, aquò's n'èra una de rason per me passar davant, mentre qu'èri a esperar dempuèi mai de trenta minutas e qu'èri arribada abans eles. Fa vo ri zats aquelas putas de vièlhs. Mas, pas d'esclandre, que los metges a Besièrs, aquò's pro rar, alara quand ne tenes un de generalista, prègas per que crebe pas, per que la prenga pas la retirada e per que, quand la prendrà, quauqu'un li prenga la plaça. Podiái ben esperar tres quarts d'ora de mai a comptar lo mond que me tosissián dessús darrièra sa masqueta cirurgicala.

Un còp las ordonanças de fachas, o li demandèri :  e pòdi èsser vaccinada ieu ? Remarcaretz qu'empleguèri la votz passiva, per pas li demandar francament " vai-z-i, cabordàs, vaccina-me fòrt, aquí sus la taula". "a ben non, ieu ai pas drech de vos vaccinar, solament los mai de 55 ans". Oè, coma los dos vièlhs coneguts de la sala d'espèra. E apond : "Mas vos pòdi far un papièr". Vai-z-i, fai-me lo papièr. "Anatz a ZingaZanga, prengatz pas rendètz-vos, es pas necite, i anatz amb lo papièr e vos vaccinaràn."

OK.

L'amorós me depausèt a ZingaZanga. 

Espèra! Parentèsi ! T'expliqui de qu'es ZingaZanga. Aquò's lo zenit besierenc. Que lo primièr concèrt ne foguèt Massilia Sound System. Que tot lo monde pronóncia mal lo nom mas ensajan de ben lo prononciar. ZingàZangà, ZingòZangò, ZengaZango, degun o sap pas dire, mas tot lo mond sap ont es. 

 L'amorósPerfièch me depausèt a ZingaZanga. "non, m'esperes pas, dintrarai a pè en passant long del canal". 

E aquí , t'arribi davant ZingaZanga, i aviá los vièlhs de l'ostal de retirada Lo Reviscol qu'èran aquí a far coa. Èra un remake dels mòrts-vius. Ò fant, mèfi, los zombies se son escapats. Comencèt dins mon cap una musica espauruganta. Mas vegèri que i aviá pas cap d'accion. Los quasidefuntats bolegavan pas de son fautuèlh de ròdas, de son lièch rotlant, brandussavan pas son baston o son deambulator. Pas degun brandussava qué que siá, o cal ben dire. E mai los dentièrs fasián pas de bruch. Me sentissiái ben viva dins aquel prefaci de cementèri. 

I aviá de barrièras que fasián un camin e lo mond èran aquí dedins a esperar e a avançar dapasseton.

Per de nauts parlaires, una votz sens cara sonava lo mond "Monsieur Gèli", "Madame Vidal", "Madame Garcia". Èra la votz de l'entèrra-mòrts de Lucky Luke. Lugubre-lugubre-lugubre. 

E ieu me vesiái pas passar entre los vièlhs, me vesiái pas los doblar "perdon, perdon agachatz, ai un papieron de mon metge". Aviái pas enveja de me prene un deambulator pel morre. "Cal vaccinar las fòrças vivas primièr, vosautres sortissètz pas jamai de vòstre EHPAD e de tot biais, d'aquí un an seretz crebats perque serà vòstra ora, vaccin o pas". Aquò's pas politicament corrècte. Nòstres "ainats"primièr. Los embarrats primièrs: los vièlhs e los cabords. Las ensenhairas, las infirmièras, las caissièras, las vendeiras, las mestieralas, tot aquel brave mond que se crosan, que trabalhan e veson de mond, òm se'n caga! Vaccinarem los qu'auràn subreviscut fin 2021. Darwin a pres las comandas e de LSD.

Entre ma covardisa e la sinistròsi ambienta, endralhèri lo canal cap a l'ostal. E faguèri coma tot lo monde :  me connectèri a Doctolib. Quauqu'un me pòt explicar perque es una societat privada que gerís las vaccinacions ? A òc, perque lo servici public, lo mond i escupisson dessús e los govèrns lo desmargan tant e mai.  E bim, coma soi astruga(Zeneca), te tròbi un orari de vaccinacion a Narbona per l'endeman de tantòst. Te lo cliqui lèu abans de me lo far raubar per un vielhàs geek. E Doctolib es ben fach, me prepausa un segond orari per la segonda dòsi 25 jorns aprèp, perque 25 jorns es lo minimum entre las doas dòsis. Ai mos dos rendètz-vos per la vaccinacion, me la peti grèu, ai los privilègis dels residents d'EHPAD. Quauqu'un me poiriá venir torcar? Ai acabat. 

Ai fach un pauc a costat. Ops.

Me vaquí l'endeman a la clinica dau Lengadòc (solide!) a Narbona per ma primièra dòsi. Ieu aviái rendètz-vos a 14h30. E i aviá coa defòra. De vièlhs qu'èran aquí per lor rendètz-vos a 15h30. As una ora d'avança Papet ! E t'i aviá una tropelada de vièlhs que t'esperavan son ora defòra, a l'ombra, que la mitat, crebaràn pas d'una trombòsi ni del caronhavirus, crebaràn del raumàs que t'auràn agantat a esperar una ora, d'ivèrn, a l'ombra. Darwin a pres las comandas e de LSD.

Quand es mon ora, lo brave monde de la Proteccion Civila me fan dintrar, me gisclan de gèl idroalcolic sus las mans e aquí enrègui lo laberint cap a la zòna de vaccinacion. Me seguís de pròche un tipe que sembla un tròll, perque el compren pas res a çò que cal faire, e li sembla que sembli saber. Escalièr, corredor a drecha, corredor a esquèrra,escalièr, corredor a esquèrra, tot drech. Un comptador. L'infirmièra de Totankamon a représ de servici per l'escasença e aculhís e dirigís lo monde. Empleni lo papièr dins la sala d'espèra : òc, sabi ben totas las riscas de me far vaccinar. Preni la pilula dempuèi vint ans, alara, sas de riscas de trombòsi, n'ai cada jorn. Mas aquò, lo monde medical fa cinquanta ans que se'n tampona lo dardalhon. Quatre trombòsis Zeneca, es la catastròfa, degun se vòl pas vaccinar. Ont avètz vist lo monde repotegar contra las riscas de la pilula contraceptiva. Cala-te femna, Darwin a pres las comandas e de LSD.  Totankamona, brava que brava, aimabla coma tota e serviabla que non sai, ajuda un vièlh analfabèt a emplenar son papièr, li pausa totas las questions e mai "êtes-vous enceinte?".

De ma cadièra de la sala d'espèra, Totankamona me fa passar a la cadièra del corredor d'espèra. Soi assetada davant la pòrta "Medecin". La pòrta se dubrís. Vau veire lo metge, lo que deu signar mon papièr per autorizar ma vaccinacion. Es una cambra d'espital vuèja. Una paura taula al mitan amb un paure ordinator dessús e doas cadièras : un davant l'ordinator per lo metge, una darrièr per ieu. "Es monacal" "Qué?", "Es austèr". "volètz dire qu'es triste, oè". 

Dintra dins l'ordinator mon numèro de seguretat sociala. "Avètz de questions?" "Non" "Avètz rason." Li sorisi, m'o vei dins los uèlhs, charram un pauc. Agacha tot juste lo papieron del metge, pensa benlèu coma ieu que cal vaccinar los actius. A enveja de charrar, ai enveja de me far vaccinar, mas me fa pena pecaire. S'apèla JeanPatrick. 

JeanPatrick a fach dètz ans d'estudis per se passar la jornada dins una cambra d'espital desafectada a dintrar los còdis seguretat sociala de vièlhs sords e bavejaires que li demandan se fa mal e se van morir. JeanPatrick a fach dètz ans d'estudi de medecina per far la secretària que pica dètz numèros e que signa.

Quand mas condicions de trabalh me pesan, pensi a JeanPatrick e me sentissi melhor.  

Existentalhisme

Entre que veni vièlha e qu'ensagi de magrir, figuratz-vos que, dins pas gaire, aurai l'atge de ma talha. 

E de qué se passa quand arribam al punt ont las corbas se crosan?

 O vos demandi, que las mieunas de corbas, jamai se son pas crosadas : entre una que se n'anèt lèu a petalèga, e l'autra qu'avançava dapasseton d'una grasa per annada, aquí que m'arriba una situacion novèla que tu legeire mai jove e mai magrostèl, o tu legeire mai vièlh que ieu, coneisses ja. 

Ò fant de lop, e se te n'alinhi tres de la meteissa chifra : talha - atge - talha cauçadura !?

 Rau! los tres 7 de la maquina ! Lo tierçat ! lo pompon ! 

La vau anar jogar a la rotleta ma tripla chifra, ten. 

Metrai ma fortuna dessús. 

E ganharai. Perque quand meme la coincidéncia es tròp gròssa ! 

Me dison dins l'aurelheta que la rotleta s'arrèsta a 38. 

La rotleta es grossofòba. 

Visca la masqueta !

Saique me la criticatz la masqueta !

Que podèm pas alenar aquí dedins. 

Que los paures tucles i veson encara mens que t'an las besiclas plenas de buga.

Que las masquetas donadas per lo ministèri de l'educacion serián toxicas. 

Que la que t'agradava tant qu'as crompada sus internet perque a un modèl provença, e ben las elasticas t'an petat pel nas.

E ben ieu t'o disi, legeire, quand siás dins lo TGV en primièra classa, oè, ieu preni de primièra classa quand preni lo TGV perque la classa de la paurilha, la preni tota l'annada dins mon TER, alara quand preni lo tren dels colons, fau la ricassa, e ben, quand, de l'autre costat del corredor, as lo ricàs, legeire del Figaro, lo jornal, pas lo maridatge, que legís RetroAuto, una revista en papièr color sus las americanas vièlhas, non pas Greta Garbo, mas las veituras, e ben quand se quita sas sabatas de cuèr ben propretas, que veses la flaira que s'escapa de sas caucetas grisas Tommi Hilfiger, 15€ lo parelh, e ben ta masqueta filtranta, sès ben contenta de la cargar ben coma cal.