Ai de jòias simplas mas intensas.
Es una de las claus del bonur.
La te doni. Amb plaser, te'n prègui.
Dins lo garatge, avèm una mirga.
Una o mai d'una, o sabèm pas.
Mas en tot cas, una.
A cagat sus la lavadoira.
A amolonat d'avelanas de l'avelanièr jos una laissa.
Se manja las granas pels aucèls.
Alara, l'Amorós a mes una trapèla.
Pas una trapèla per tugar, non, es un tipe coma cal l'amorós, una trapèla per agantar e per desliurar aprèp.
Es coma la pesca no-kill. L'agantas la bèstia, te fas un selfi amb ela e aprèp la desliuras. E l'endeman tòrnas començar amb la meteissa trocha.
Li metèt de formatge Pontlavesque a la mirga. Un pontlavesque que l'amorós aviá doblidat, qu'es dur e un pauc poirit.
Lo primièr jorn, la mirga se mangèt lo formatge e sortiguèt de la trapèla.
Me trufèri.
Evidentament.
L'amorós ne faguèt una istòria d'òmes, s'anava pas daissar far per un raton.
Li diguèri que servissiá pas a res de far un concors de quèca, que lo raton èra benlèu una fume.
Qual riguèt? Ieu. Pas mai. Soi mon melhor public. Cal dire que l'embarrament, aquò t'ajuda pas pel public.
Del temps qu'èri a legir mon libre pas passionant sus Paul Riquet - òc, ieu tanben me demandi perque crompri aquelas causas! - l'Amorós arribèt, victoriós, per me mostrar sa capitada.
Semblava Gargamèla qu'aviá agantat un schtroumfph.
Èra l'eveniment de la jornada, de la setmana per pas dire de las tres setmanas que venèm de passar.
"Avèm agantat una mirga."
Òc, la victòria es nòstra, lo fracàs sieu. Es aquò la vida de parelh.
L'Amorós voliá fotografiar la bèstia per ne far una ficha per son sit internet. Per aquò, lo metèt dins una pobèla de las gròssas, perque, o sabes pas tu, mas aquelas bèstias sautan!
Aquí la resulta:
Fòto Quelestcetanimal.com
Es polit nòstre raton, vertat ?
Avètz vist la color coma es polida? E sos uèlhs grands que sembla sortit d'un manga lo raton !
Aprèp, coma sèm de mond que tuam pas los animals (mas manjam de costèlas d'anhelon e de saucissòt), la caliá desliurar la bèstia.
Aquí prenguèri mon autorizacion de sortida, ma banasta, l'Amorós metèt lo raton dins una bóstia, metèt la bóstia dins ma banasta violeta de Macarèl, e vai-te'n te passejar per escampar lo raton en cò de quauqu'un mai.
La causida es granda.
A 1km de l'ostal, i a un fum d'ostals amb d'òrts. E sabètz qu'an estudiat qu'aquelas bèstias pòdon tornar ont èran se las daissas a mens de 330 mètres.
Ieu soi pas colha. La portèri a 980 mètres de l'ostal, just en fàcia de mas amigas bovinas.
Li trobèri un endrech plan polit, solelhós, amd de ròcas e de plantas, a costat d'una bòria que i trobarà de blat per s'apasturar lo raton :
Tot aquò, per dire que, lo ratonet, esperam ben qu'una sèrp o una tartana lo manjarà.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)