Sine Die - Jorn 40 - Dels acamps en visioconferéncia (2)

Los teleacamps apasturan mon besonh d'espinchar en cò del mond, aquí una invencion de las cranas ! Mercé Covid19

Perque a partir d'aquel bocinon d'ostal que veses per un fenestron pichonet, pòdes pantaissar tota la rèsta e la vida del mond. 

Vos parli pas d'aquela colhassa que se metèt davant una paret blanca per mostrar pas res de son ostal. Coma se los collègas podián agachar al dintre de son ostal !
I a pas d'asard : es una qu'aimi pas. E sabètz qué? Lo mond qu'aimas pas dins la vida reala, los aimas encara mens en visioconferéncia.

N'i aviá un parelh qu'èran dins sa cosina. De femnas, i a pas d'asard. 
E pas una cosina de formica de ma grand la bòrnia coma ai ieu, non pas, una cosina modernassa, mai granda que mon apartament, amb çò que dins las emissions de venda immobilièra apèlan "una isclòt central" e un plan de trabalh. E coma s'apèla un plan de trabalh, teletrabalhan dessús. 

I a lo mond que son dins un "ok anam profechar d'aquel bocin de pas res per ne far un canton (tele)trabalh", genre jos l'escalièr, a la Harry Potter. 
N'i a que son dins lo granièr adobat, que veses lo Velux e que te demandas cossí i arriba lo wifi amont naut.

I a lo mond que darrièr sa paret i a totas las cartas postalas qu'an recebudas. An installat son canton de teletrabalh a l'ostal coma lor burèu al trabalh : amb las cartas postalas e los dessenhs dels dròlles. Cresiái qu'èra una causa que se vesiá solament dins l'administracion, mas non, fan aquò tanben en cò sieu. 

I a lo tipe qu'aimi ben que s'es installat dins son salon, tranquillon Milon, davant una paret roja tras que polida, per mostrar qu'es un tipe qu'a de gost e que gausa n'aver. 

I a la neneta qu'aimi ben qu'es sabi pas ont davant una paret negra. Aquí, estabosida. I a de mond que se pintran una paret negra negra a l'ostal? A la Soulages ! 

I a los professors de letras que se meton davant sa bibliotèca perque son de professors de literatura, e o cal pas doblidar. Veses una paret cubèrta de libres del sòl cap a cima, e que t'agradariá de poder legir los títols. Veses que la professora de latin a de libres vièlhs vièlhs, del sègle XIX abans JC. 

I a lo tipe qu'aimi ben qu'a cargat sa camisa polida. Ieu soi en camisòt-per-rabalar-a-l'ostal e los autres an cargat la camisa ben alisada. Ieu soi una caraca. Verifiqui qu'ai ben atudat la camèra e lo micro e cridi a l'Amorós de venir remirar la camisa. Una camisa mirgalhada de frucha e de legums. Una camisa validada per l'OMS. 

Ieu la velha, ai mandat un messatge al grop whatsapp de responsa a las questions existencialas. Dins aquel grop, i a Conchita, la Marcèla e ieu. La question existenciala èra : Sosten or not sosten pendent la visioconferéncia ?

Lo darrièr sosten cargat data de... de... bon dieu, del 12 de Març. 
Soi pas segura de i caber encara dedins.  

Responsa de la Marcèla : es coma vòles. 

Es a aquò que servisson las amigas, te donan una responsa clara quand as una question precisa existenciala.
Coma vòli? A ben ieu vòli pas cargar de sosten. 
Doncas visioconférencia amb las popas en libertat. 
E òm se'n caga, perque qual agacha aquelas causas quand teletrabalhan ?