Dempuèi mai d'un mes que soi embarrada a ma fenèstra, avèm nosat una relacion particulièra amb lo vesin DjobiDjobea de'n fàcia.
Vos aviái parlat de son interès per ma musica e de nòstra intimitat novèla.
L'autre jorn, qu'èri a espinchar per la fenèstra, te vegèri dos dròlles, los vesins dels DjobiDjobea, qu'anavan cap a la pòrta dels vièlhs. Se butassavan un l'autre, vai-zi tu, non vai-zi tu, noooon, tuuuu. Avançavan de dos passes, recuolavan d'un, bidòrssa-te que te bidorssaràs, lor calguèt cinc minutas per arribar a la pòrta.
L'AmorósPecaire que s'i coneis en vesinòts faguèt "oooo, aquel biais de faire... aquò son de dròlles que t'an quilhat lo balon en cò dels vesins".
La vièlha dubrís, lo dròlle li ditz quicòm a la chut-chut qu'ausissi pas.
La vièlha respond, e aquí, ai ausit, que deu èsser sorda coma una topina la paura vièlha : "Òc, mon marit vos l'a remandat ! "
Los dròlles s'agachan.
Gausan pas res dire.
Ieu èri mòrta de rire a ma fenèstra.
Dins lo dobte, la vièlha, bravassa, lor ditz : "anatz veire dins ma cort, mas mon marit vos l'a remandat ! "
Lo dròlle tòrna sens son balon e se'n van en granmercejant la mameta de son amabilitat.
Es la galejada de la setmana.
L'avugle que pren lo balon e te lo remanda sap pas ont.
Se vesètz un balon de perdut, es lo dels vesinòts, mercé de lor remandar dins lor cort a eles, que lor manca lor balon.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)