Sine Die - Jorn 32 - Del cèl normand

32. Es un jorn de mai qu'un mes. 
Benlèu que deuriam arrestar.

Ièr, coma cada jorn anèri caminar una ora a un quilomètre de l'ostal. 
Ai vist passar sus MidiLibre que se parlava pas d'un quilomètre isometric mas d'un quilomètre isocròn. Ai agachat lèu fach sus internet de qu'es isocròn e ai pas cromprés lo rapòrt. isocròn coma son nom o ditz, es una istòria de temps : tot çò qu'es per exemple a dètz minutas a pè de ton ostal. Òm se'n caga del còp, puèi que se tracha d'un quilomètre.
Rai. 

Ièr, lo temps èra tornat normand. 
Un temps normand, es un temps bastard. 
Un temps normand es un temps que fa solelh e te dises "ten vau sortir" e aquí, bim te plòu dessús.
Un temps normand es un temps qu'espèra que te siaguèsses ben installada dins ton transat amb ton bon roman policièr per te plòure dessús.

Fins ara, dempuèi mon arribada, aviam un temps normal : cèl blau, sens merdòtas de nívols per te gastar la vista e la vida. Èra un temps besierenc qu'aimi tant. 
Lo temps normand, l'asiri. 
Òc, o avoi : m'intègri pas.

Mas l'argument de l'Amorós es que lo temps normand es polit per los pintres. Per o provar, lo primièr còp que venguèri, me menèt al musèu Eugène Boudin a Honfleur. (Faguèrem de causas mai fisicas tanben, mas aquò vos o vau pas contar, banda de coquinasses! )
A ne vòles de tablèus del sègle XIX amb la mar e de nivols? N'as vist un, los as totes vistes, es totjorn çò mème. 
Del còp ieu fau parièr, mas sèm pas en broa de mar, sèm en broa de campèstre. Del còp, variacions sus èrba vèrda - cèl normand.