Sine die - Jorn 1

Uèi, de tantòst, deviái aver un acamp al trabalh. La màger part dels participants an escrich que poirián pas venir, qu'avián sos dròlles de gardar. 
De tot biais, de qué far d'un acamp la velha d'una clavadura longa sens data de reobertura? Tant val lo far quand tornarem, serà mai util.
Se tornam.
Benlèu d'unes de nosautres auràn crebat entre temps ?

Cresètz que ne farem una de ceremonia al trabalh d'omenatge als collègas mòrts del colhonavirus ?
"Soven-te coma tossissiá."
"Aviái assistit a un acamp amb el la setmana de la barradura". 
"Soven-te coma èra brave."
E tu, gausas pas dire qu'èra un pauc puta totun.
Rai, ai agut lo bon gost de pas pausar la question en responsa als emails d'anullacion. Ai pas respondut. De tot biais, aviái pas respondut que i seriái a aquel acamp.

Uèi, de matin, deviái aver un acamp associatiu amb mon tresorièr clavaire preferit.
E ben avèm fach coma de costuma : trabalham un bocinon, chapam coma de capelans e charram coma de putas sens practica. Puèi anam caminar un pauqueton, istòria de nos donar bona consciéncia aprèp tot lo gras d'engolit. E aital fau de fòtos per Facebook per mostrar al mond que ma vida es magnifica e que son de conasses de pas faire #10000passes per jorn.

E coma a cada còp qu'ai un acamp amb lo clavaire, passi en cò de la maire. Que segon lo President Macrolhon deuriá pas mai sortir de l'ostal. En mai d'aquò, es enraumassada. Puèi l'espitalizèron la setmana passada. Durarà benlèu pas coma los impòsts.
Alara, brava filha que fa çò que cal, li ai demandat se me li caliá far quauques crompas. 
E de qué te voliá la vièlha? 

De papièr cuol ! Of course! 

Oè, sabi que cal dire de papièr igienic, mas m'agrada tant de dire papièr cuol ! 

E me vaquí a Intermercat a far la bediga a crompar de papièr cuol. 
Urosament, m'a pas demandat de pasta, macarèl ! 
Bon dieu que me sentissiái colhassa a la caissa. Aviái enveja de dire a la caissièra, a la practica de darrièr, a la femna de la davant que contava sa vida al telefonet "Es pas per ieu, es per ma maire, ieu soi pas una bediga mas ensagi d'èsser una filha corrècta !" 
Rai.

Pasmens, m'o cal ben dire que i soi passada a la seccion "neteja" d'Intermercat, que i ai cercat de toalhetas antibacterianas, que i demorava pas que de toalhetas desgraissantas e qu'èri ben decebuda. 
Perque, fau ma fièra, mas, soi coma los autres, la peta comenci de l'aver. 
Dempuèi dimècres.
Lo TER. 
Lo tram.
Tot aquel mond amolonat.
Lo fial Facebook clafit de chifras espaurugantas. 
Lo titol de premsa putaclic que ditz que Lo Clapàs es ara considerat coma un fogal. 
E ièr me disiái que vendriái pas trabalhar la setmana que ven al Clapàs. Cal pas desconar. Anam pas anar trabalhar per crebar.

L'ànsia comença de montar.

Ai los paumons que me fan mal. 

Chut, es psicologic ! 

Inspiri. 
Expiri.
Non, es pas un exercici de meditacion.

Ai-legit-sus-internet qu'una de las pròvas per veire s'avèm lo Colhonavirus es d'inspirar. 
Reténer la respiracion dètz segondas. Se pòdes pas, e ben, siás bon. 

Inspiri.
Blòqui dètz segondas. 
Quinze
Vint. 
Vint e cinc.
Trenta. 

Soi bona per lo Grand Bleu me disi.

Trenta-quatre, tossissi ! 

Ai vint e quatre segondas de marge. 

Va plan.