Sine Die - Jorn 14

La causa positiva d'aquel confinament e d'aquel autre ritme de vida, es que tòrni jogar d'autbòi. 
L'aviái un pauc abandonat dempuèi dos ans, e completament abandonat dempuèi uèch meses. 
Me maini qu'aquò's melhor que la bicicleta : se doblida pas e ne pòs far quand siás embarrat. 
Ai l'astre d'èsser en cò de l'amorós qu'a un ostal que los vesins ausisson pas res. E ai l'astre d'aver un amorós que m'encoratja a ne jogar d'autbòi e qu'èra ben decebut de veire que l'aviái abandonat mon paure autbòi. 

Per malastre, l'autbòi qu'ai aquí es l'autbòi sens claus, me mancan doas nòtas (mi bemòl e dò dièsi grèu se volètz tot saber) que n'ai de besonh per jogar la valsa La neige. Bon fa pas res, fau un silenci a la plaça, mas es pas çò meme.

Escotatz-me aquò :


Es juste magnific ! 
Aquesta version es tirada del CD Atlas Sonore en Languedoc Roussillon Herault La Bouvine ont i a un fum de pepitas musicalas, etnologicas e linguisticas.

Ten, pòdi pas resistir e vos meti "lo mau de dents". 




Arrèsti que vos vau metre tot lo CD.


Doncas, ai représ l'autbòi. 

Al programa : 

- la valse La Neige

- la Java de la Poncha qu'es la musica finala del film sus la Poncha que faguèt Agnès Varda, que se sètz bravets, vos ne farai un registrament

- lo repertòri de las ajustas, perque ai lo libre de particions aquí e qu'es un repertòri que m'agrada fòrça fòrça. Compti pas anar jogar sus las barcas, pas que m'interèsse pas, mas cal èsser vestit coma un mossur : tot de blanc ben blanc, plan alisat, plan embralhat ! Tot aquò's tròp protocolari per la golamassa que soi. 

- Mon nom es degun de Florian Vernet d'Ennio Morricone amb un adobament bodega-autbòi fach per lo talentuós Xevi per lo grop Mar e Montanha, que s'anam regalar, l'avètz aquí la musica : 


Xevi a fach un adobament que las bodegas jògan lo tèma, e per ara ieu soi a trabalhar lo tèma. Amb la bona excusa que me fa trabalhar las nòtas agudas, mas la rason vertadièra es que m'agrada de far la bèla a jogar lo tèma. Quand serai granda, serai trompeta solista dins una banda. E quand lo tendrai ben la tèma, trabalharai la partida autbòi, qu'es una votz bassa polida, mas me manca lo dodièsigrèu. Rai, farai un fadièsi, pas grèu. 

- dos tròces jogats per Stefano Valla e Daniele Scurati, d'italians del nòrd d'Itàlia (del cluster!) Daniele jòga d'acordeon e Stefano jòga de piffero. Lo piffero es un autbòi tradicional d'alai, pichonet, en sòl, e lo tipe ne jòga subreben. Los vegèri , deu far dètz ans, a Escale à Sete dins un bar, m'èri assetada tot davant d'eles, e demorèri tot lo concèrt bocabadada als pès de Stefano. 
Los dos tròces en question, una pòlca que lo títol es triste : I gelati sono finiti: 




 e una masurca que galèri ritmicament sus la segonda partida, la Masurca di Ivano : 



E coma soi desesperada de la vida de pas poder anar caminar coma m'agradariá, ai challenjat mon pròf d'autbòi per que joguessiam aqueles dos tròces italians quand nos veirem. Inch allah !