Adulta

Sabes que venes adulte quand te trachas que totes los vièlhs de ton enfança son mòrts e que l'enterrament que ven serà lo de tos parents.

Uèi, enterrarem la mameta Pinel, aviá pas 102 ans.

La drolleta de 7 ans es a agachar la mameta Pinel dins sa cosina blanca coma son pel frisat e son camisòt. Es a me servir un gòt de siròp. De majofa.
Se rabala un pauc dins sos esclòps blancs. 
Se planhís de las cambas que li dòlon.
Parla de longa.

A una crotz a l'entorn del còl, li tomba en dessús de las popas. A de popas enòrmas la mameta Pinel. E parla sovent de Dieu.
Vau sovent prene lo vespertin a son ostal. Agachi la telé amb sos felens. E jògui a sos jòcs que ieu ai pas.
Es rica la mameta Pinel, son ostal es grand. Pas qu'en bas, i a al mens 3 cambras en mai de la cosina, d'una sala de manjar e d'un salon ont i a la téle. E parli pas de l'estanci, i soi pas jamai montada. I a la cambra de sa filha en naut, la que demòra a Tolosa, qu'es granda e seriosassa e que me fa un pauc paur. Una tanturla, çò ditz ma maire. Me demandi de qué i a mai amont naut.
I a de tapisses al salon, ont los enfants nos escambarlam, e una taula amb de cadièras, jamai i ai pas vist degun s'i assetar. An de causas que fan pas servir, es una pròva de riquessa, que me disi. 
E mon paire i trabalha un pauc lo dissabte, l'òrt, podar los arbres, de bricolatge de tota mena. E ieu l'acompanhi per l'ajudar, pichòta mas valenta, rabali las brancas per las anar cramar o charri amb la mameta Pinel. 
Pagar un tipe per te podar los arbres, es una pròva de riquessa, que me disi.
M'aima plan. Soi braveta ieu. Soi pas reborsièra. Soi plan educada. Obesissi. Sonrisi quand cal. E escoti. E espinchi. Preni pas de plaça. 
E mangi.
Las aurelhetas.

De còps que i a, la vesi a la messa, es sa filha que la i mena. Son de mond que van a la messa en BM. Sabi pas encara qu'es una pròva de riquessa aquò.

Èra veusa la Mameta Pinel. Veusa dempuèi totjorn. I a un òme en fòto, es son marit, es jove lo tipe sus la fòto.

102 ans. Serà estada mai de temps veusa que maridada.

L'autre jorn (i a pas d'asard), pensavi a ela. Me demandavi perque i èri tan sovent a son ostal. N'èri arribada  a la conclusion que la Mameta Pinel èra una crestiana de las vertadièras, del mond generós qu'ajudan los autres. 
M'ajudèt. 
Me sortiguèt de mon ostal e de las arpas de ma maire caborda.
M'expliquèt un molon de causas dins sa cosina amb la fenèstra que donava sus las vinhas.

I a un brave bocin de la Mameta Pinel dins l'adulta frequentabla que soi venguda.

Rejonh  lo papet e la mamet Colom dins mon panteon.



Uèi, plori.