Butletin de santat

Aquò vai?,  "Va plan?, ¿Qué tal?, How do you do?, tot aquò es de convencion sociala. 

Lo mond se'n chautan de ta vida. 

Cal arrestar de respondre quicòm mai que "'quò vai ben e tu?" e de donar de detalhs. Lo mond se'n foton. 

Vaquí, qualqu'un o deviá dire, ara, o sabètz totes. 

Fin. 

Non, galegi.

Perque a Besièrs, lo mond, aquò los interessa d'aver los detalhs, aquò los interessa de los donar, e ieu soi coma una bolhaca besierenca, pausi las questions que cal quand i a pas de detalhs.

Avertiment : armas sensiblas e delicatas, passatz vòstre camin. Umor negre e detalhs fastigoses.

Arribi a la caissa que la responsabla de la botiga es a charrar. Es mai charraira que responsabla aquela, t'o disi. Figura-te que se n'anèt en vacanças en Austràlia - amb mon argent que li crompi de pòrres que còstan un ovari  e ieu que vau en vacanças a La Cauna, macarèl ! E ben, la tipessa se'n va en Austràlia per far una crisi cardiaca. E la podiás pas far a Boronhan ta crisi cardiaca ? As besonh d'anar al cap del mond per mancar de crebar quand o auriás pogut far a La Novèla un jorn de vent? E lo rapatriment sanitari, sabes quant aquò còsta? E quant costarà lo pòrre la setmana que ven amb tot aquò ? Mas tot va plan, es pas mòrta. Te li an fotut de ressòrts alai dintre e es partida per un torn de mai, ara pòt tornar vendre de pòrres per anar l'an que ven nos far un AVC a Rapanui, 

E a sa bèla-sòrre, los mètges li diguèron pas qu'anava morir, que non pas,  li diguèron de quin biais poiriá morir. Sens transicion. La bolhaca TDAH besierenca te fa pas de transicion. Te cal seguir. Sa bèla-sòrre t'aviá un càncer de sai pas quina partida del còs que coneissèm pas, es con lo càncer, te lo tròban a d'endreches que sabiás solament pas qu'existissián, e coma es quicòm que jamai degun n'ausís pas parlar, quand t'anóncian que i as lo càncer, te pòs considerar coma fotuda. Es crudèl, la vida es una putariá, portem planh contra nòstres parents de nos aver fotudas dins aquesta panada. Doncas, los metges li diguèron a la bèla-sòrre que crebariá o d'una oclusion intestinala o d'una crisi cardiaca de la paur que li fariá o de quicòm mai qu'ai pas comprés mas que fasiá pas gaire somiar tanpauc. E coma soi bon public, que seguissi e que de còps que i a, cal tornar metre un sòu dins la maquina, recapti mos pòrres e li fau : 

- Mas fin finala, de qué moriguèt la bèla-sòrre ? 

D'una oclusion intestinala. Una setmana que la metèron en suènh pallatius a l'ostal. E l'oclusion intestinala, aquò's pas polit polit e lo bèl-faire gausèt pas sonar per aver d'ajuda, e se deguèt netejar tot, n'i aviá d'en pertot. Non, mas a de qué servís de demorar una setmana a pas acabar de morir. E quin traumatisme per lo bèl-fraire, pecaire.

- E oè, cal esperar que càmbien la lei. O as d'argent per te pagar lo viatge a Soïssa per l'eutanasia, o crèbas dapasset e tot lo mond patís.

- A ben, figuratz-vos qu'es çò que nos faguèt una clienta ! Un jorn, venguèt per nos dire adieussiatz que se n'anava en Soïssa per se far eutanasiar.

E se vira cap a sa collèga, e te'n sovenes pas d'aquela clienta penchenada tot en amont, amb sa vestòta blava? E t'imita lo pel cap amont, la pichòta vestòta. L'autra sosca "a oè aquò me ditz quicòm..." e ben la primièra te l'agacha amb un aire de "ben, as mancat un episòdi tu, la veiràs pas pus".

- E de qu'aviá? 

 - Ò... una malautiá grèva... nos o diguèt pas. 54, 17€ Voldretz los tickets? 

Es pas perque i a pas d'imatge que sèm als quasèrns del cinèma

M'agrada ben d'agachar los films nomats per los Cesars abans la ceremonia, istòria de me far mon vejaire e subretot de me sentir legitima per bramar "Es pas possible!", per m'estrambordar "Segur, podiá pas èsser quauqu'un mai", per m'estonar "an begut?!". La vida fa que vau pas gaire mai al cinèma : los oraris, la canha, lo prètz, la manca de version originala dins los cinèmas de ma vila, e mai que mai lo mond que pudisson,  fan de bruch, manjan de milh grasilhat,  parlan, agachan son telefonet e fan de lum dins la sala,  se lèvan abans la fin del generic e t'empachan de lo legir. Benvenguts dins ma vida. E me cal dire que l'engana de l'autre còp que faguèt una mena de stress pòst traumatic que fa que vòli pas pus anar al cinèma qu'es a un quart d'òra a pè de l'ostal. Òc, fau la drama queen, soi una femna de mai de quaranta ans, es temps d' èsser dramaqueen.

Doncas ongan, vegèri pas res al cinèma. 

Agachèri - mercés a mon abonament que còsta un uèlh - Lo Comte de Monte Cristo. Tres oras que passèron en un pas res - benlèu perque èri a trabalhar sus l'ordinator a l'encòp - a! la jòia d'aver dos ecrans ! L'istòria, la coneissiái de luènh, lo libre l'aviái pas legit, e trobèri l'adaptacion meravilhosa. Vos cal pas venir agachar de films o de rescontres d'espòrt amb ieu, que parli : comenti, encoratgi, "nooooon",  "mas quina putarassa aquel!", "atencion", sauti sus lo sofà, me lèvi, m'asseti e tòrni començar. E mai ieu me supòrti pas. Pierre Niney que tre la primièra scèna li vesèm totes los muscles - mas es aisit de lor veire los muscles als magrostèls coma a el o a TimotèChamalow - e vesèm coma nada plan. Perque ieu nadi mal alara, lo mond que nadan plan, los envegi. Mas en mai d'aquesta scèna sexi, sèm totes d'acòrdi, es magnific en Comte de Monte Cristo. Aquesta istòria es meravilhosa. Doncas se lo meritava lo Cesar de l'actor, lo public li a donat. E figuratz-vos que lo tipe que l'aguèt lo cesar de l'actor, l'aviái agachat la velha son film lo Roman de Jim, m'estrambordèt pas gaire  e lo tipe, aviái l'impression de veire MossurPatata. Alara es un ròtle que valoriza un tipe brave que brave e aquò's una bona causa, que, malurosament, son sovent los missants, los mascles alfas, los omenasses missantasses, los malonèstes que pivèlan la societat e qu'interessan los realizators de film. E dins lo Roman de Jim es un bravàs qu'avèm, dels bravasses que degun ne parla pas jamai, ni dins los filmes, ni dins los libres, ni dins la vida "E l'autre? - Oc-ben tot parièr, totjorn tan brave." Fin de la convèrsa. Mentre que aguèsse batut sa femna, agut un accident perque aviá  tròp begut, tirat sus un collèga caçaire e ben la convèrsa auriá durat plan mai. Emmèrdan aquel brave mond a venir pas apasturar la convèrsa. E lo personatge del Roman de Jim es un tipe brave que i a pas grand causa de li dire dessús. E es aquò benlèu tota la capitada del film e del jòc de Karim ai oblidat son nom e coma sèm pas dins los Quasèrns delCinèma e qu'avètz google, lo vos cercaretz son nom. Coralament. De còr e d'òc.