FCI: Group 2 Section 2 #147

Lo jorn que vos escriviái aquò, Gino e Bulle s'escapèron de l'ostal... Coma totes los animals del país o fan, anèron faire la corsa amb lo trin e, coma de costuma, lo trin foguèt lo mai fòrt.

Quand ton chin crèba, siás trist, mas quand son tos dos chins, es la catastròfa.
Metèri de temps a me'n tornar metre e me sembla que la causa es pas reglada. Enfin, deman, farà solelh.
Aqueles dos monstres, los prenguèri a la SPA, Gino aviá un an e Bulle dos. Èran mièg educats e la causa se passava plan. Me regalavi de los passejar, de los educar, de jogar amb eles, de me passejar dins lo vilatge e de veire coma lo mond cambiava de trepador. uhuhu.

Puèi, moriguèron.

Voliái pas tornar prene de chins abans que mon ostal siaguèsse Guantanamo. Rai, aquò me mancava. Quand as dos monstres a l'ostal que t'empachan de dormir e que te fan levar lo cuol de ta cadièra, e ben quand i son pas mai, i a coma un vuèg. Enfin, ieu ne voliái pas mai.

Puèi, un jorn, me telefonèron. Una dròlla del vilatge que donava sa gossa., un animal perfièch segon ela. Alara, segur, las questions prejutjats arriban. E perqué la dòna sa gossa se l'aima tant?. Un apartament pichòt, un nenet d'un an e un segond en preparacion, pas mai lo temps, pas mai l'energia de se n'entrevar de la gossa, puèi, amb 2 enfants, pas mai de plaça ni dins l'autò ni dins l'ostal ni dins la vida per una chinòta de 40 kgs. Alara, vaquí. Puèi, ieu ai de plaça, sabi faire, e ai pas d'enfants, e... e...
Alara, l'anèri veire la canhòta que ne volián pas mai.
E me sautèt dessús, e me portèt sa bala, e se fretèt a ieu tant e mai...
ben ieu poguèri pas resistir. "ok, me la gardi".
2 jorns aprèp, me la portèron a l'ostal. Amb totas las recomandacions, amb lo mòde d'emplec (assis, couché, pas bouger, pas toucher, lache, allume la téle, descends la poubelle) e "plorarà pendent quauques jorns, mas es normal s'acostumarà".
E ben non, plorèt pas. Dempuèi quasi 2 meses LaRòta me daissa pas faire un metre sola, plora coma una malurosa quand me'n vau sens ela, rauba mos afars per i dormir dessús e qué que faga m'agacha amb sos uèlhs de RòtaBlonda guècha.
E ieu soi contenta.

Mas ai l'ànsia.