una nuèch coma tantas

Sus facebook, quauqu'un a escrich qu'aqueste ser seriá son primièr ser dins son ostal nòu.

Soi tornada vint e cinc enrè : a uèch ans, dins mon lièch, èra la darrièra nuèch dins l'ostal de totjorn abans d'anar dins l'ostal qu'avián crompat los parents.

Coma cada nuèch, èri desrevelhada e soscavi.

Aquel còp, soscavi a las nuèches dins l'ostal novèl amb la granda question : e se capiti pas d'i dormir dins aquel ostal, cossí farem? 

Me prenguèt una ànsia gròssa gròssa a me demandar s'anavi capitar d'i dormir, e de qué se passariá se dormissiái pas, e quant de temps se pòt passar sens dormir e se fin finala, se jamai i podiái pas clucar, qué fariái, ne caliá parlar als parents o pas? Perqué l'ànsia èra que sabiái que poiriam pas mai i tornar a l'ostal ont èri a passar ma darrièra nuèch perque l'anavan destrusir a còps de bulldozer, e ont anar dormir se podiái pas dormir dins l'ostal novèl, è?

En mai d'aquò, mon paire s'èra enganat dins la tapissariá. Aviá pas remarcat qu'èra una tapissariá amb de dessenhs que los cal far pegar entre eles. Dessús i aviá de barcas e de palmièrs e mon paire aviá pas fach mèfi e las barcas las aviá pegadas a de fuèlhas de palmièr e d'unas fuèlhas de palmièr s'acabavan en barca. E ben ieu dins mon lièch de mon ostal vièlh me disiái que caliá èsser bravament con e sadic per imaginar un dessenh qu'es partejat entre dos rotlèus de papièr tapissariá e me demandavi s'aviái plan fach de causir aqueles palmièrs e aquelas barcas. E quant de temps m'anavan agradar? Mas finala m'agradava? E se m'agradava pas, cossí fariam? 

Èra estada longassa aquela nuèch.