Soi una victima dels buzz de Facebook.
Al mes de mai, coma nòu milions de personas mai, seguigèri la vida de Leon Vivien. De qual? De Leon Vivien. Lo projècte mai intelligent del 2.0.
Leon Vivien es un òme qu'a sa pagina Facebook e que compta sa vida de soldat al front pendent la primièra guèrra mondiala. Una pagina subre plan facha, sèm en 1915, al front, la realitat de la guèrra, d'umor, de tendrum, la misèria, amb de fòtos de l'epòca d'aquela vidassa. Una idèa brilhanta qu'aguèt lo Musée de la Grande Guerre de Meaux. Seguissiái Leon sus sa pagina e plorèri quand moriguèt. E mai ara, quand tòrni legir sa pagina e ben lagremegi.
E me disi que lo mond qu'an agut l'idèa d'aquel projècte e que i an degut trabalhar bravament de temps, son de mond intelligents que me cal anar visitar son musèu.
Alara, anèri a Meaux, que, fins ara, sabiái solament pas qu'aquò existissiá!
Per los acostumats de Twitter e los qu'agachan lo blòg sus son telefonet e totes los que vòlon pas legir la seguida : m'agradèt grèu grèu grèu e regretèri pas l'odissèu que foguèt per i anar.
A ben oè. Que Meaux, de Chicago, e ben es luènh.
Primièr, me calguèt prene lo TGV Chigago-París, aquò's aisit.
Aprèp de la gara de Lion, te cal anar gara de l'est, e per aquò far, prenes lo metro, e lo metro aquò pudís e 'fant, que i a de monde dedins!
Aprèp, a la gara de l'èst, te cal prene un trin per anar a Meaux.
Un còp a Meaux, te trachas que pòs pas sortir de la gara perque as validat la bilheta del metro parisenca a 1,33 (crompadas per dètz! sequenon es encara mai car) e que la bilheta Paris-Meaux ne còsta 7,70 d'èuros e se te creses que te'n vas sortir coma aquò... racalha sudista!
E èsser prisonièra de la gara de Meaux amb 4h30 de trin dins lo cuol, es una astrada plan trista.
Quand capitas de sortir de la gara de Meaux (aprèp aver saltat lo torniquet, plorat Dieu e totes sos sants, pagat la multa, petat lo torniquet o beneficiat de la generositat de l'autoctòn que vei plan que siás pas d'aquí - rayer la mention inutile), siás a la gara rotièra de Meaux. E coma fan las causas coma cal, i a un panèu que ditz que per anar al Musèu de la Granda guèrra, i a los carris M6, 63, e tres mai qu'ai doblidats.
Lo bus M6 arriba. Ieu voliái lo M6 per me'n sovenir amb M coma musèu. Aprèp l'espròva de la gara que ne podiái pas sortir, demandèri al menaire "marchan aquelas tiquetas?" en li mostrant mas uèch tiquetas del metro parisenc. "òc plan solide" me faguèt amb un grand risolet. Lo menaire meauxenc es aimable.
E aquì, t'assetas dins lo bus, lo bus se'n va e tu, siás assetada dins lo bus, sola, a agachar Meaux per la fenèstra sens gausar demandar al menaire "quora me cal davalar pel musèu?" perque siás ja passada per una tònia un còp e que lo segond de còp es pas necite. Passèri mon temps a me far un torticòli que cercavi los panèus "musèu" sus la rota. E te vaquí lo bus que sortís de la vila e monta cap a l'infinit e al delai, al mitan d'un non res verdejant. E aquí apareis un bastiment subrecontemporanèu (es un detalh important) marcat en gròs "musèu". Clicar lèu sul boton "demanda d'arrèst". Lo bus s'arrèsta. Las pòrtas de darrièr se dubrisson e quand meme se per cas, m'arrèsti e cridi al menaire "es plan lo musèu?". Aquí-lo lo segond còp!
Davalas del bus e aquí te veses un monument gigantàs, una estatua d'una femna nusa auta coma una barra HLM del nòu-tres . Alara, te'n sarras, plan segur.
E dau còp, te viras per anar al musèu. E aquí tròbas pas la pòrta de dintrada.
Pasmens, lo meeting point es aquí. An inventat lo meeting point in the middle of nowhere.
E vaquí que me trachi que soi al cuol del bastiment. Darrièr. La dintrada es de l'autre costat. Ah ah ah! Ai ja fach cinc oras de tren, un quart d'ora de bus e un quilomètre a pè que me cal en mai d'aquò far lo torn d'aquel bastimentàs contemporanèu que sabes pas ont n'es lo cuol ni la tèsta.
"Mas perqué an fotut the monumentàs darrièr lo bastiment?" que rondini a dever caminar tant e mai. E perque l'an pas fotut l'arrèst de bus davant la dintrada e non pas al cuol del bastiment? È? e ben google m'o a explicat. L'estatua i èra abans lo musèu. E lo musèu se l'an fotut aquí, es perque i aviá justament l'estatua. E oè! Édifier un Musée de la Grande Guerre à Meaux répond donc à une légitimité historique, confirmée par son implantation au pied du Monument américain, cadeau des États-Unis à la France, à la mémoire des soldats tombés au cours de la Bataille de la Marne 1914. Inauguré en 1932 et intitulé "La Liberté éplorée", il est l’œuvre du sculpteur américain Frederick Mac Monnies (1863-1937). Inscrit à l’Inventaire supplémentaire des Monuments Historiques depuis 1990, ce monument, haut de 23 mètres, reste méconnu à ce jour et mérite d’être redécouvert. La restauration, initiée dans la perspective de l’ouverture du musée, est à ce titre salutaire (trobat aquí)
E se t'an fotut l'arrèst a costat es per que siá mens mauconegut aquel monument. E bim dins ma maissa ignoranta.
E a un mo(nu)ment, enfin, i arribi !
Remarcaretz que amb l'atge, ven mai aisit
de faire lo gèst Raiders deux doigts coupe-faim que de levar lo pè.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)