La darrièra passejada normanda, la faguèrem lo 1èr de setembre al Beny Bocage, e aquò èra una passejada de las cranas, la que caliá per acabar las vacanças ! Tot lo percors èra per camins, pas de rota quitranada. La màger part dels camins èran a l'ombra, çò que deu èsser complicat quand la fas l'auton o l'ivèrn la passejada, mas per aquela fin d'estiu sec, eriam plan contents d'èsser a l'ombra de longa.
Dins las causas exoticas que m'agradan de Normandia, i a los bòsques, los arbres grands - benlèu ne metrai de fòtos en linha, veirem ben se n'aurai temps- e los camins : "les chemins creux". Sabiái pas cossí se ditz en occitan, ai cercat, lo diccionari de Rapin me dona "camin enclotat", "camin cau", "camin prigond". Son de camins entre doas randals d'arbres, d'arbres diferents, s'i recaptan las bestiòtas... Çò daumatge es que veses pas gaire lo païsatge, mas çò que veses davant es tan polit...
Lo vilatge es agradiu, beguèrem un panachat al bar-espicariá-estacionservici-pmu-tabat ont i a, graal, un babyfoot.
Perdèri.
Mas faguèri tant rire la practica del bar a bramar, escridassar, sautar, qu'es tota una victòria. Oè, vertat, me consòli coma pòdi.
Lo gascon qu'a un mot especific tà díser "chemin creux", qu'ei carrau, la carrau o lo carrau, los dus que son corrèctes, la carrau qu'ei la fòrma anciana, en bearnés que disen meilèu carriu o carriva. Que'm pensi lo mot qu'ei tanben occitan: lo carral, camin carral, via carral (carrala se ditz pas cf. Ubaud). Lo camin qu'èra hèit entà que i pogossin passar los carros, d'aquí lo nom.
ResponEliminaCarrau a l'origina que significaca "deu carro". Que'm demandi se l'omonime catalan (carrau) qui designa l'instrument de husta que hè un bruch desagradiu (en gascon carrascla, carrèc,oc rasclet) n'ei pas lo quite mot manlhevat deu gascon (allusion au bruch qui hè un carro de husta en rotllar).
ResponElimina