Sine Die - Jorn 42 - Sant Jòrdi

Uèi es Sant Jòrdi. 
Normalament, uèi, auriái degut far present d'un libre a mon AmorósPecaire e el auriá pas pensat de m'ofrir una flor perque coneis pas las tradicions e aquò li pausa pas problèma.

Uèi, la jornada se passa sus Facebook (qual a dich "coma cada jorn! " ? ) sus la pagina de la Librariá Catalana de Perpinhan ont i aurà de lives amb d'autors catalans tot lo sant clame dau jorn. Vòli pas mancar lo Joan-Lluís Lluís que sos darrièrs libres qu'ai legits me faguèron m'enamorar tornar del plaser de legir. E vòli pas mancar tanpauc lo Joan-Daniel Bezsonoff e la Mirèia Boya. La rèsta, ensajarai d'escotar per descubrir d'autors novèls, mas me cal teletrabalhar e  mai que mai ai una visioconferéncia... 

Vos meti çai jos los libres qu'ai legits pendent l'embarrament. Malurosament, ma maleta èra ja cargada e ai pas legit en catalan dempuèi mai de dos meses. Rai. E ai acabat ma pila normanda de libres occitans... Soi condemnada a legir en francés. Rai, soi pas racista. 

Los que m'avètz dins vòstres contactes Facebook, auretz pas de suspresas.



.

Los indispensables per contunhar de trabalhar, per lo blòg, per la vida. 

Me manca mos diccionaris francés-occitan, mos diccionaris de totes los dialèctes, los qu'ai a l'ostal, mas rai, subrevivi sens eles.

Me manca Lou Tresor dóu Felibrige, lo consulti sus internet o en PDF mas es pas parièr, alara, tant pis, 150€ e l'ai comandat sus abebooks. L'ai pas recebut encara

De còps, vau dins las librariás, vesi un libre e me disi "oà , es subreinteressant" e lo crompi.

O alara pensi a quauqu'un que li poiriá agradar e lo crompi. 

E aprèp, me demandi perqué. 

Pensi qu'es un dels simptòmas de l'adiccion aquò. 

Es un pauc l'istòria d'aquesta bibliografia sus Riquet. M'esperavi un roman, una causa palpitanta e ben non, èra una causa istorica, puslèu documentada. I aprenguèri un fum de causas, èra interessant. Me seriái passada dels punts de vist sus l'autora sus a quin punt Riquet èra un òme excepcional.

Ma fòto es pas bona, e soi una fenhantassa, ai la canha de la tornar far. 

Es lo darrièr libre de Silvan Chabaud Serranas. 

Espèri qu'avètz legit sos recuèlhs de poesies Arbres, Montar e Illas infinidas publicats en cò de l'Aucèu Libre e sabi pas ont mai encara (ai pas verificat los titols, los escrivi de memòria). Me confla lèu la poesia, mas la sieuna non. 

Aquí un recuèlh de pròsa, de nòvas, amb la revirada en francés, publicat en cò de Jorn. Crompatz-lo e legissètz-lo. 

Fa de ben aquel tipe. 

Joan Ganhaire ! 
Cal pas mancar un libre de Ganhaire quand ne sortís un ! 
Aquela seria de las enquèstas de DarnaudGuilhèm son un chale ! Un dels bestsellers en occitan lo Ganhaire amb sos crimis. Ieu me regali de la primièra linha a la darrièra e fau durar lo plaser, que tot aquò's tròp cort e pas pro sovent. 
Avètz remarcat qu'avèm fach tota una mesa en scèna amb l'AmorósPecaire amb lo rebat d'un pistolet dins la cubèrta ? 

Vos rasseguri, legissi pas aquò per lo plaser ! 
Es al programa de l'agregacion e ieu soi intoleranta al medieval. L'intolerància al medieval, es mai practic dins la vida de cada jorn qu'una intolerància al gluten, vertat. Mas quand passas l'agregacion, siás dins la panada.
Quand serem desconfinats, anaretz far cremar un parelh de ciris per ieu.  Occitanicatamère t'ajuda a comprene lo libre : 

Aqueste tanben es per l'agregacion, mas amb Mistral me regali ! Quin chale de legir e tornar legir Lou Pouèmo dóu Rose. 

Dels quatre libres al programa, es, de luènh, lo que m'agrada mai fin finala e que regreti d'aver pas mai trabalhat qu'aquò. 

Perque legir Martel es totjorn bon per lo moral, per ta santat, per ton equilibri mental e per ta cultura. 
Aqueste, l'ai pas acabat encara. Son d'articles recampats e los legissi jorn a cha jorn. 
Es escrich pichonèl.
O alara comenci de me far vièlha. 

En cercant quicòm mai, trapèri dins la bibliotèca de l'amorós aquel libre de Josèp Delteil. Ai pas legit grand causa de Delteil sa Cosina paleolitica e Nòstre Sénher lo Segond. Èra audenc lo tipe, e los Audencs, coma d'autors n'an pas gaire, aquel d'aquí l'aiman fòrça. 
Legiguèri Cholera en version originala e riguèri fòrça. Es subrerealista, qué que siá mas 'fant qu'es ben escrich. Es de literatura per desfonsats al vin blanc, per audencs. 
Del còp demandèri a l'AmorósPecaire perque aviá crompat aquò. "Aquò's pas ieu! " "i a ton nom de marcat dedins." Lo tipe se soven pas de res. Saufini que me m'amaga quicòm...

Aqueste l'ai pas legit, ai agachat los imatges... e encara pas totes! Solament los dels pòrts de Mediterranèa. Son de dessenhs del sègle XVII, es magnific ! E instructiu sus l'evolucion dels pòrts...  

Aqueste lo comenci tot juste, es la lectura del transat al solelh e ai pas agut gaire de temps aquesta setmana per m'i escambarlar. 
Un conselh de Encore du noir ! 

 

Mandat per l'Ostal Sirventés per me sauvar  d'un embarrament ont aviái pas res pus per legir en occitan. Mercé a eles! 
Aurà pas lo prèmi nobèl de literatura, mas es de bon legir e la revirada es bona.  L'istòria de Joan Pigassa es l'istòria d'un òme de son temps que a travès sa vida, vesèm l'avançada del Canal. I aprendretz de causas sul canal de Riquet, me faguèt una bona revision del libràs sus Riquet legit quauques setmanas abans.

D'escotar tanben sus Occitanicatamère :

Lo darrièr de Florian Vernet ! 
Vos cal absoludament legir aquò.
Vos rasseguri es de plan melhor comprene que J@rdindelasdelicias.com (degun o gausa pas dire, mas degun i comprenguèt pas res ). Un chale. 
L'umor e l'escritura de Vernet. 
Una leiçon de sintaxa a cada frasa. 
Es un pauc Ok Corral de l'occitanisme e fa pas de mal ;) 

Lo melhor per la fin ! 
Perque o sabes, amb Martel, sortiràs mens con. 
Son Histoire de l'Occitanie l'engoliguèri coma un roman, i aprenguèri un fum de causas e ai previst de lo tornar legir pendent l'estiu e me far de fichas, perque i a de causas que sabi pas grand causa dessús. E a un moment, cal arrestar de desconar. 
Nos torcarem amb la cubèrta e metrem lo libre dins una veirina e cada matin, i vendrem far la salutacion al solelh.