dimarts, 4 de desembre del 2007

xnx vlm

La Depression es una malautiá de merda.
La depression es la Sida de l'arma. Es una malautiá vergonhosa. Que lo mond ne parlan pas, l'escondon, la vòlon pas veire, e ne parlar, encara mens.
Dins nòstra societat, i a de malautiás dignas e d'autras vergonhosas.
Lo cancer, akí una malautiá coma cal.
La Sida? Avètz agachat los pòts que fan lo mond quand dison lo mot "sida"? Agacharetz.
Alzeimer, akí una malautiá coma cal. Avètz vist la cara de pietat cristiana que fan lo mond quand dison "alzeimer"? Agacharetz.
Las malautiás vergonhosas, akò's las malautiás que ton comportament faguèt que ara siás un malaut, Bo, vergonha! Seropositiu? segur que siás una tapeta que se fa encuolar darrièr cada bartàs o pièger un toxicoman que rabala pel mond, un drogat que s'embarra dins los cagadors per se fotre sa merda dins la vena del braç, o la que podrà trobar...
Depressiu? Siás un fenhantàs o pièger un caluc. Ò , siás pas dangierós e pas contagiós, alara lo mond se'n trufan un pauc. Siás lo rebalaire del vilatge. Lo que vesèm pas d'un mes, o 2 o 3, embarrat a son ostal o a l'ostal dels fadats.
De qué càmbia finala? De tot biais, lo mond pensan que una causa coma l'autra, es ta fauta s'as "akò".

Èsser la familha d'una persona depressiva, es malaisit. cossí o dire al mond?
Ben òc, n'as vergonha, es lo mot. Aimariás melhor una malautiá rara incurabla o exotica, enfin una malautiá que fa pena coma lo cancer o Alzeimer que non pas akò.
Mas bon, fa pas res perqué siás fòrt, superman inside, capitaràs de luchar. Capitaràs d'ajudar la persona depressiva, capitaràs de luchar amb ela e contra ela perque, ela, soleta, i arriba pas.
Òc, es çò que creses.
Puèi veses.
Veses que non.
Veses que non, i arribas pas.

Puèi venon las potingas.
Potingas, potingas que l'ensucan, potingas del bonur, potingas del potingaire, potingas potinguejairas.
1 lo matin 1 pel dinnar, 1 pel sopar.
a merda akesta fa de traucs dins l'estomac, potingas del potingaire, potingas potinguejairas.
2 lo matin 2 pel dinnar, 2 pel sopar...
a merda, seriá plan de n'apondre un pauc.
5 lo matin, 2 pel dinnar, 8 pel sopar, istòria de dormir qué. Va plan de faire cagar la jornada, mas la nuèch, cal dormir, cal pas emmerdar son mond tanpauc.

Puèi las causas melhoran pas.

Te demòra de constatar ton fracàs.
Ben non, siás pas tant fòrt.
Ben non, o pòdes pas solucionar tot.
Sas pas de qué faire.
Impoténcia.
Alara fugisses.
Impotent, fugisses.
Vergonhós, fugisses.

Fugisses, Coma totes los autres que fugiguèron abans, que tu pensavas qu'avián pas de colhas, pas de fòrça interiora, pas de totas akestas causas, que tu , mai fòrt que los autres, las as o pensavas de las aver.

Fugisses.
Aital, la veses pas la realitat.
Aital, as pas besonh de luchar.

E te dises que i a de mond qualificats per akò far.
Te dises qu'akò anirà melhor.
Te dises que benlèu quauqu'un i arribarà.
Te dises que la depression desapareisserà.

O pas.



.

7 comentaris:

  1. avant on trouvait une place à tout le monde, dans le village il y a l'innocent, lo ravi. aujourd'hui, il ne faut surtout pas penser que l'on peut être faible à des moments de sa vie, on ne peut pas penser que la vie telle quelle engendre le sentiment de non-reussite, de ne pas meriter d'exister. Et si la liberté c'etait vivre autrement? vivre sur un autre rythme, et sur la même planète que les autres?
    facile de tolerer la depression quand il y en a pas autour de soi!

    ResponElimina
  2. Lo tròbi fòrça polit, ton tèxte, Mela. M'agrada fòrça, es plan de l'estile de la Mela. Mas es malaisit de lo comentar aprèp la Dauna K. Que son tèxte es plan polit tanben, e pas sonque.

    ResponElimina
  3. La depression... Dempuei quauques temps, auve sus France Inter 'na campanha d'informacion a perpaus de la depression. I a dau monde que parlan : "Cresia qu'era normau, que la vita era trista" o "Vesia tot en negre" o chausas entau. E apres :"E ben, non, qu'era pas normau, qu'era la depression, i'era malaude".

    Mas perque la vita seria merdosa ? Perque seria pas lo monde a l'entorn lo malaude e pas te ? Dise pas qu'avem pas mestier d'ajuda quand nos sem coma au fons d'un potz. Dise nonmas que lo monde me sembla mai malaude que los depressius e qu'avem mai besonh d'umanitat, de revòltas que de potingas. Aime pas dau tot 'quela campanha d'informacion...

    ResponElimina
  4. La depression ! Un andicap qui no's ved pas. Com se demandavas a un escruishoat de caminar. Ne pòt pas, qu'ei per delà de las soas fòrças...

    ResponElimina
  5. Bravo très beau texte sur les maladies honteuses

    ResponElimina
  6. e ben.. sonque lo silenci per engolir

    ResponElimina
  7. Adieu, galineta,
    lo tieun text m'a fa rire e plorar a l'encòp. Es flaaaame !!
    Siau a me dire que vivèm dins un mond ont regna la pseudo Zen-attitud e ont es "pas normau" d'aver lo blau...o alara o fau aver dau biais glamor-trash (version Courtney Love)
    Pasmens, coma lo penequet, fuguèt aqueste famos sentit de quicòm que truca qu'inspirèt lei paginas mai belas de l'art. Alara viscan lei malauts e son necitge !
    Aioli e a tot lèu.

    ResponElimina

Mercé :)