dimecres, 11 de juny del 2008

Vira husèth, vira, vira, deu matin dinc au ser, vira vira



Un conte de Jean de Cabanes.
Es benlèu pas de bon legir, mas esforçatz-vos un pauqueton, val lo còp :)
Se de mots vos escapan, demandatz.
grafia de l'autor
Lei Cabudelas
cabudela= cabdèl=bòla de fial

Trop d'inoucenço es un mechant partagi;
Fauto de sens toumban dedins l'errour;
& quand poudrian esquivar sartein tour
Que n'es pas a noüestre avantagi,
N'en couneissen pas lou daumagi,
Lou ressarquan, & meme eme furour.
Provo de ce que diou
Fillo inoucento & fado
Se troubet per hazard dedins una assemblado,
Ounte sa mero venguet pas.
Tant pis: car fillo senso mero,
Es dangeirouso a faire de faux pas,
& sur tout de son caractero:
& dins lou luec ounte aquesto ero,
Eme de sartens jouvenas
La couneissen de longo man lanlero.
Avié pourtant aprés qu'eme semblablo gent
(Li v'avien ensegna quand anavo a l'escolo),
L'hounour se perde, & e que fasiá souvent
Leis amendos de Valansolo.
Per non pas dounar luec au siou de far lou sault,
Sus son davant tenia la man sarrado,
Ben estrecho, ben empougnado.
Un dròle s'en aviso: & va virant en mau,
Car souvent per l'oubjet lou talen se reveillo,
S'aprocho, li dis a l'aureillo,
"Levo ta man d'aqui: figurejo pas ben,
& tout lou mounde s'en pren guardo.
- De que vous tourmentas? respouënde ello, fau ren
Que non siegué a prepau! Ma man es sauvo guardo
De mon hounour: souvent d'aquest endrech
Fillo, que n'a pas sens, soüerte deshounourado;
May per iou, sçabi proun..." Lou drolle, qu'ero adrech,
Jujant a son discours qu'eissoto ero uno fado,
Sarquo a n'en proufitar. Li dis: "Senso bezon
Tenes la man sus toun eyzino,
Considero un pauc ta vezino
Sçabes qu a may d'hounour que de rezon,
& cepandant lou leisso pendre!
L'empougno pas!: viés ben sa man!
Parque? Te va vau dire plan,
Es un secret que fau pas faire entendre,
Se l'es fach courdurar. - Courdurar? lou mouyen?
Se rescrido noüestro fadoyo,
La doulour deou passar la joyo,
Que poou proucurar un tau ben.
- N'en sentet ges de mau: se n'en voués far la provo,
Poursui lou garrounié, passo dins uno alcovo,
& veiras que te diou veray,
Sçabi coumo se fa, te lou courduraray."
Lou siégue. Eou li boutet un pounch eme alegresso.
Countento coumo uno papesso,
S'en tourno, cres que soun hounour
Siégue estaca per un toujour.
Dins quauque temps, pourtant, li pren un scrupulo;
Beleou lou trabail li fet guau;
Diguet a noüestro boüeno bulo,
"Cresi qu'encaro un pounch li farié ges de mau."
Encaro un pounch es mes senso vargougno!
Ay may va gousto, au may li fa plezir.
Uno houro aprés, li crido : "Aurias lezir
De venir accabar de sarcir la besougno?
- ha ! Cadenoun, pren n'en ounte voudras
Li respoundet lou couquin, qu'ero las,
Per trop tirar uno escagno s'embuillo,
N'ay plus de fiou. - O gros messongeiras!
Crido ello, n'as enca doui gros cabudelas,
Que te pendoun souto l'aguillo."


Soi fan!


in Un conteur provençal au XVIIIème siècle: Jean de Cabanes, Ph GARDY, EDISUD, 1982
Gramaci a la BèlaValenta que, dau còp, o legiguère tot!


lo títol fa referéncia a akò:
06- au ton cuènh - Renat JURIÉ

2 comentaris:

  1. Tarriblàs !!!!

    Per çò de la canta, jo que soi fan de la version hèita peus gitanos de Bearn a la lor mòda...
    Qu'ensajarèi de't trobar la ref.

    ResponElimina
  2. Lo títol qu'èra meslèu sexy, pensavi qu'èra en lengatge crestian...Malaja!!!!
    bon, la seguida èra plasenta totun.

    ResponElimina

Mercé :)