LaMarieta e ieu

Una dimenjada a la Marieta e ieu, es obligatoriament una dimenjada que fa rire...

I- La Marieta fa çò que vòl amb son còs: lo cap
Tot comencèt lo dijòus al concèrt Rasims de Luna a Montpelhièr. Un concèrt genial. Se regalam. La Marieta a lo papièr del programa. Ieu tanben l'ai, mas ieu l'ai dins ma saca, e ela l'a a la man. La BelaValenta li pren d'un costat, ieu li preni de l'autre. Darrièra cançon, li preni lo papièr per veire lo tít
E quand se lèva, se gratussa lo front.
Aquesta colhassa s'es fotut un còp a la cadièra de davant. Francament, cal èsser un pauc colhona per, quand ramassas kikòm de pel sòl, te fotre un còp amb la cadièra de davant. E aquí comencèt l'escacalàs. Es una tortura granda de s'agantar una escacalassada quand siás a un concert a l'opera comedia. Risiái. Mas en si len ci. Èri mòrta de rire. E aquesta colhona de Marieta de me veire rire, comencèt de rire. Avèm totes viscut akò... un escacalàs que te cal conténer perque es pas lo moment ni lo luòc per rire (una messa, un enterrament, un discors eça). Alara ieu fasiái que l'agachavi pas mas la “sentissiái” rire. Me mossegavi los dets, me pessugavi lo nas, de tot per pas daissar escapar lo rire... Alara, lector, se un jorn aquò t'arriba, que un son t'escapa, segon lo son, fai que t'escanas, qu'esternudas o que tosisses. Quand lo monde se reviran per t'agachar, akò marcha!

II- La Marieta fa çò que vòl amb son còs: lo det
Loguèrem un ostal a Felinas dins lo Menerbés (vos ne parlarai). Es un vilatge agradiu, e coma totes los vilatges occitans dignes d'aqueste nom, i a de bancs pels vièlhs e pels amoroses. Sabètz aquestes bancs vièlhs vèrds amb de traucs perque l'aiga s'i tanque pas? E ben, la Marieta, sembla que s'emmerdava pendent que fasiái lo penequet, que s'amusèt a botar sos dets dins los traucs. Te meti, te sortissi, in out in out in out, un dakòs erotic, es en manca akesta pichòta. Fins que un det li demorèt blokat dins un trauc.
oaf oaf oaf

III- Sèm blondas
Vesèm suls panèus “Curiosité de LAUriole” i nosautras sèm curiosas e voliam veire la causa. Mas sabiam pas brica de qué se trachava. Seguissèm los panèus, en agachant tot per la veire aquesta puta de curiositat. Seguissèm los panèus , seguissèm los panèus, avèm un pauc l'impression de virar en redond, mas tiram. Pueì arribam finalament al punt de depart. “Mas macarèl! Se trufan de la toristalha dins aqueste país!

L'endeman, l'Enriqueta, que vos ne tornarai parlar, nos ditz “OOOOOOOOO (lo lop), e i sètz anadas a Menerba? Ooooooooo, alara, avètz vista la Curiositat de Lauriole”.

- Ben non justament, la voliam veire mas l'avèm pas vista
- E ben, vos cal seguir los panèus
- Ben òc, o faguèrem , mas ont es?
- E ben, sus la rota, pardina!
- Mas ONT?

-E ben vos cal seguir puèi i es!
- E cossí o sabèm?
- E ben, la curiositat, es un efièch d'optic, sembla que monta, que i a una còsta, mas non, davala. Se metes lo punt mòrt a la veitura, e ben la veitura monta sola. Perque de fach davala.

Es complicat de compréner, oi?

Doncas, i tornèrem.

A cada còsta o sembla còsta, frenavi, punt mòrt, e la veitura davalava. S'arrestàvem a cada còsta. Urosament que i aviá pas degun , aviám l'èr finas , ten.

Puèi la trobèrem aquela puta de curiositat. O volguèrem filmar aqueste fenomen, unenc , que quitament la television venguèt filmar (e o sabètz...se la television venguèt filmar...) mas i aviá ja un parelh de conasses que jogavan amb la veitura a se filmar e a se préner en fòto. Son cons lo monde, an besonh de faire aquò? Doncas o faguèrem pas, perque voliam pas esperar , perque èra ridicul d'esperar per filmar la veitura que monta sola una còsta que de fach es en penda.
Lo reportatge a la con de TF1 :

IV- La Marieta e ieu chabadabada

Loguèrem un ostal las doas.
Sus la plaça del vilatge, i aviá a miègjorn un aperò balèti. Cal èsser anglés, hippie o catalan per dançar a miègjorn sus la plaça del vilatge amb lo calimàs d'un 21 de junh... Coma soi brava e coma la Marieta insistís, dançi un pauketon amb ela. Al cap d'un moment n'ai mon confle e dintri a l'ostal. Un vintenat de minutas mai tard, los organisators convidan la Marieta:

“- Vòls pas venir dinar amb ta calinhaira?”

Non mais oh!!!

.