dilluns, 10 de novembre del 2008

et ils sont où? et ils sont où? Et ils sont où les habitués??? lalala la la la laaaaaa

E ont èran??

Occitània a Pè. 7 personas caminan pendent 70 jorns. 1300 km. Un esfòrç fisic dels bèls per traversar un país, lo descubrir, li parlar, per ne faire parlar, e miracle, per lo faire parlar.

Per lo faire reconéisser per l'Unesco.

Un brave projècte.

Nòble.

Èra important per ieu d'anar a la fin d'aquesta caminada. D'anar dire als caminaires “òsca”.

Òc, èra a Vièlha. Òc, èra luènh. Òc, èra un divendres.


E soi en colèra.

Bravament en colèra.

I aviá de mond.

Rai.

Mas ont èran los tòca manetas?
Ont èran los que vòlon una reconeissença de l'occitan per l'estat francés?
Ont èran los Barceloneses que fan de l'occitan sa lucha?
Ont èran los "que vòlon que ..." ?
Ont èran los que vesèm de'n pertot que braman e bracejan?
Ont èran los que se sègan sus una Occitània “botatz l'adjectiu que volètz”?
Ont èran los teoricians de la causa?
Ont èran los patriòtas e autres pantaissaires de lor Occitània virtuala que ne pantalhan per email?

Sai pas ont èran. En tot cas, lo divendres 7 de novembre, i èran pas a l'arribada d'Occitània a Pè.

E perqué i èran pas???


Benlèu perque faire 300 km en veitura aquò còsta. Rai. Los italians acaban just de ne faire 1300, e a pè.

Benlèu perque lo divendres 7 de novembre trabalhavan e que conéisser la data dempuèi un an permet pas de s'adobar al trabalh.

Benlèu perque èra pas son idèa a eles, e se desplaçan sonque se son protagonistas, entrevistats, fotografiats, saludats, remirats.

Benlèu perque pensavan que fariá pas avançar la causa dins sa dralha a eles, benlèu que los interessava pas, benlèu qu'èran pas d'acòrdi amb lo projècte. Mas puta de dieu, es brave çò qu'an fach, e “los grands de l'occitanisme”, sètz pas estats fotuts d'anar a l'arribada d'Occitània a pè.


O benlèu es perque i aviá pas lo cuol de lipar per aver la subvencion l'an que ven?



Andòlfis...


.

10 comentaris:

  1. Oc Oc Oc avetz bravament rason. I avia pas cap de monde lo jorn de Bossòst, ont venguèri ambe un amic. i Compreni pas res. Sabiai pas lo camin e passèri la matinada de los cercar , mas los trobèrem a 4 oras,paure, una vergonha , qu'èrem pas gaire, los de la Nauta Garona.

    ResponElimina
  2. E perqué l'an pas programada un dissabte, aquera arribada? Son colhons! I auré avut mes de monde. Jo, tà començar.

    ResponElimina
  3. I avia gaire de monde, òc. Mas per i èstre estat pòdi testimoniar que los sèt caminaires semblavan fièrs e satisfaits (e cansats) de çò qu'an complit. Per ieu es çò mai important. Après, sas, los que se fan desirar uèi seràn doblidats deman.

    ResponElimina
  4. Beròi còp de gula !
    N'i èri pas jo tanpòc...

    ResponElimina
  5. J'adore quand tu es énervée par la colère

    ResponElimina
  6. Oui, il y a des événements qui imposent un certain respect de par l'effort physique. Mais c'est une erreur que de mesurer la valeur d'un événément à la souffrance physique qu'il engendre. Dans cette logique, à quand un Kamikaze occitan? Il y a des AG stratégiques, des réunions importantes et des tracts qui finissent par faire basculer une décision. Chacun fait ce qu'il peut en fonction de son planning, ses désirs et ses possibilités.

    ResponElimina
  7. Cara amiga, compreni plan que t'embufes. Çaquelà soi pas segur que sia a ieu, que soi pas "etnicament" occitan e qu'aprenguèri la lenga dins los libres, d'anar manifestar per la lenga. Segon ieu es als parlaoccitans del brèç que li se cal bolegar lo cuòl per defendre sa lenga. Ailàs, elis se'n baton, de la mòrt de sa lenga. E me calriá èsser mai reialista que lo rei???

    ResponElimina
  8. la colèra veniá pas d'una manca de "quidams".
    Èra l'abséncia d'unes "importants" que m'enrabièt, d'unes que se fan veire de'n pertot (quand i an un interés).

    ResponElimina
  9. "Mais c'est une erreur que de mesurer la valeur d'un événément à la souffrance physique qu'il engendre."

    Non, Pomponeta aqui t'enganas. An pas fait aquò per la performança atletica o per esperit de sacrifici. An fait aquò per portar simbolicament lor reinvindicacion de "lenga occitana patrimòni de l'umanitat" e rencontrar lo monde d'Occitània granda sus plaça. Amai, sul camin, d'associacions que de costuma trabalhavan soletas dins lor canton se son mesas en relacion amb d'associacions vesinas per que l'etapa d'OAP que passava per en cò eles se debanèsse lo mièlhs possible. Motivar lo monde a trabalhar amassa tot lo long de l'annada es tan eficace coma de far passa-carrièras... Pas besonh de kamikazes.

    ResponElimina
  10. Pentissetz-vos totes! Vos esperam per la caminada de l'annada que ven, sortida d'Anglet, arribada al som del Aigoal en passant per Montgarri e per Sampeire, e de genolhons se vos plai.

    ResponElimina

Mercé :)