Divendres 7 de novembre, èra la fin de la caminada bèla de Vinai a Vièlha, la fin d'Occitània a Pè.
Un moment dels braves. Una standing ovation per Inès Cavalcanti "l'anima mater" del projècte coma diguèt Mari Vergés la cap de politica linguistica del Conselh General d'Aran.
Un Conselh General d'Aran tròp pichòt per aculhir lo mond vengut per l'escasença.
Un discors remirable dau magnific Paco Boya.
De fòtos, ne metrai mai tre que n'aurai un pauc lo temps.
La plaça abans l'arribada, amb lo monument per la lenga occitana:
(soi la sola de trobar que sembla una pèira tombala?)
L'arribada sus la plaça:
DArio Anghilante entrevistat per France 3:
E, plan segur, mon pè amb los pès de Dario Anghilante, un dels 7 caminaires...e un bocin de la bandièra aranesa:
Interessanta ta fòto de dario (pas la dels pès l'autra) pr'amor ieu n'ai presa una a l'angle opausat!! (lol)
ResponElimina