dilluns, 18 de maig del 2009

L'arbre del cementèri

De mon lièch, per la fenèstra bèla, vesi un cipressièr.

Lo matin, quand me desrevelhi, es aquí, quilhat, drech.
Cada jorn, li sorisi al cipressièr: "e ben, polit, as l'ereccion dau matin!".
De tantòst, al penequet, lo mistral lo fa ondejar,
d'un costat de l'autre, davant, darrièr.


E l'Amantorós de dire "M'agrada aqueste cipressièr".


E quand se'n va l'Amantorós, quand se'n tòrna dins son país de glaça,
e que ieu demòri dins mos lençòls cargats d'amor,
lo cipressièr me ramenta los moments passats,
quand ondejam un sus l'autre, un amb l'autre, un dins l'autre.

3 comentaris:

  1. Josiana Ubaud explica qu'es pas l'arbre de la mòrt mas es marcaire d'un passatge. un limit entre de proprietats per exemple.

    alara, lo teu es lo marcaire del dos al un. a rason l'Amantorós... quin passatge as enveja de prene?

    ResponElimina
  2. Pomponeta19/5/09 21:47

    on peut savoir ce que tu appelles "pays de glace"?

    ResponElimina
  3. Dèu estre Avinhon...

    ResponElimina

Mercé :)