de LaRòta e de la Musica

Dijòus passat, aguèri mon primièr cors d'autbòi. D'autbòi lengadocian, the traditional one, lo qu'es sus las barcas de las ajustas.

Es polit l'autbòi.
Mas quand començas, es un pauc dificil.
Te cal bufar fòrt fòrt per trobar lo la just, e aquò's dificil.
Enfin cal pas perdre esper. Aquò vendrà. (ieu soi una optimista) Puèi aprèp lo LA, i aurà totas las autras nòtas de far sonar correctament. Enfin cal pas perdre esper. Aquò vendrà

A l'ostal, entre dijòus e dijòus, bufi dins mon autbòi, fau de gamas. Sembla mai un batèu que dintra al pòrt que de musica, mas cal gardar l'esper, que l'esper fa bufar.

E maRòta, quand jògui d'autbòi, se lèva, m'agacha concentrada, las aurelhas plan quilhadas. E se'n va, luènh, luènh, luènh.


Es pas melomana aquela bèstia.



O si, justament.



.