Mas que son laidas!

Sortissi de mon mutisme estival per vos parlar de mas crompas del jorn.

Uèi, soi anada a ma botiga preferida: Decatlon. 

Ai crompat de sabatas per poder far de bicicleta que dedins i susas pas, perque a ieu, m'agrada pas de susar d'entre los artelhs, e encara mens quand fau de bicicleta. Soi delicata de l'artelh, qu'ei atau.

Doncas, las ai trobadas las sandalas per far de bicicleta que te tenon plan lo pè e que daissan respirar los artelhs libertaris!

 Quand las crompèri, faguèri mèfi a la talha e a la confortabilitat, mas un còp arribadas - las sandalas e ieu-  a l'ostal, las agachèri: mas que son laidas!!!

Semblan de sandalas d'hippie vièlha que pudís a pacholi. Me damne!, ai las meteissas sabatas que las hippies del pel long e gris, de las popas que tomban, de la pel tota plena de rugas d'aver passat la vida a se solelhar, de la fauda mièg transparenta que vòla de'n pertot, de las dents jaunas e de l'espinèu que vira d'un a l'autre. Aquela color mauvassa que sentís a pacholi... racavòmit, cridi ton nom.

O pièger!! Ai las meteissas sandalas que las borgesas que un còp l'estiu e la retirada arribats, se la jògan babacool e que te fan de frasas que n'acaban pas jamai de tant que metafisican d'a fons...

Orrooooor.

Rai, se pedali lèu, se veiràn pas...

Anem, vos daissi, que me sembla que s'es acabat lo bastonet d'encens.