Sara a viscut dins un molon de vilas bèlas d'Occitània, Tolosa, Montpelhièr, Albi, e ara per son aprendissatge, demòra a Masamet. E aquò li agrada pas gaire.
Se coneisses Mazamet, la comprenes.
Fa un aprendissatge de cosina dins un restaurant modèste.
Abans, lo fasiá dins un restaurant gastronomic albigés. Mas lo patron èra un conàs e lo suportava pas mai, rompèt lo contracte.
Perqué Mazamet?
Perque son amic n'es originari.
Demòran amassa.
De qué fa el?
Pas res.
Pas res.
Pas res.
Cèrca solament pas de trabalh.
Es ela que paga tot.
A pres l'apartament a son nom a ela que lo tipe, l'aviá ja escampat un còp.
Fa pas res.
Trabalha pas.
Cèrca pas de trabalh.
E romèga quand arriba tard.
Ela se lèva, va a l'escòla, va al trabalh, s'empega los desplaçaments e el jòga a la consòla en se gratussant los colhons.
Mas cèrca pas una formacion?
O deviá faire, o deu far, o farà.
O pas.
Li dises qu'es tròp jovenòta per s'anar emmerdar amb aquela langastassa.
A 18 ans, lo pòt escampar, ne trobarà d'autres.
Davala de l'auto qu'a pas gaire enveja de montar lo retrobar.
L'experiència o lo pessimisme te fan dire que jamai l'escamparà pas.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)