Convidada per sopar

Ai decidit de tornar prene una vida sociala.
Doncas, respondèri enfin a una convidacion.
Anèri sopar a l'ostal de la Mim.
La Mim te fa totjorn de bon manjar, amb de dakòs biòs, eça.

Arribi al seu ostal.
I a kikòm qu'es a còire dins lo forn.
"T'agrada lo formatge" me demanda.
Ben non, lo formage m'agrada pas. Levat lo kiri, e un pauc lo Cantal, lo formatge m'agrada pas.
Mas coma soi plan ensenhada, disi de òc.
Es pas èsser plan ensenhada akò, es èsser colha.
Mas fa pas res. Quand m'agrada pas kikòm, lo mangi per educacion, levat la chocrota e los caulets de Brussèlas, cal pas desconar òu.
"òc, plan segur que m'agrada lo formatge".


Vakí çò que sortiguèt del forn de la Mim: Sembla bon, òi?
Es una "charlotte au bleu de bresse".
Podètz imaginar ma cara a ieu.
De formatge? BERK BERK BERK
Dins akò, i aviá tanben de pomas e de noses
e ben,
ÈRA TRAS QUE BON!!!!
(coma de costuma en cò de la Mim).


Li mostrèri lo blòg, e del còp, volguèt faire una fòto de pè, k'akí l'avètz:
A de pantoflas plan polidas!






.