Retorn a las basas

Soi lassa.
Lassa de tot e de totes.

Quand akò m'arriba, m'embarri dins ma musica.

E quand akò's duradís, tòrni a las basas musicalas.
Brassens sovent.


Aqueste ser, es Portishead.



Lo primièr album, Dummy.


Aviái 14 ans.
Foguèt lo 3en CD qu'aguèri.

L'escotavi sus un discman de la marca Aiwa que brancavi amb un cable dobtós sus ma minicadena poirida eiretada de sai pas tròp kal.

Portishead, dins de sers coma uèi, es la sola musica que capita de me faire plorar, de me faire rire, de me faire bolegar, de me faire cantar.

A... las primièras nòtas de l'album...

Aviái 14 ans.
Èri amorosa de Vincent.
Vincent èra pion dins mon collègi.
Èra brun, a la Corto Maltese.
Fasiá d'estudis d'anglés. Èra un brandaire. Mas t'aviá d'uèlhs negres que m'agradavan.
Li anavi parlar cada jorn.
Empleguèri LA tecnica per dragar lo mond "parla-me de tu".
Lo tip parlava fòrça.
Legissiá los Inrockuptibles, se pensava intelectual d'eskèrra, un bobo? un rocker? un rebel? un pauc tot benlèu.
Alara, comprèri cada dimècres Los Inrocks.
Aviái 14 ans.
Mos collègas, escotavan Skyrock la primièra ràdio rap, Tabatha Cash fasiá sas emissions disía bite cul chatte, ieu escotavi Fun Radio que a l'epòca èra una rádio rock (enfin, començava de virar mal). Escotavi Lovin'Fun amb lo Doc e Difool e ensajavi de comprene cossí fonccionavan los òmes, cossi fonccionavan las femnas e cossí fonccionavan un dins l'autre. Escotavi Offspring, Nirvana, Brassens e RFM.
De qu'escotas coma musica Melania? me demandèt un jorn Vincent
Aviái respondut "nirvana" akò fasiá grunge. Escotavi tanben la dance de la ràdio, mas akò o caliá pas dire. M'aviá respondut "il faut bien que jeunesse se fasse". Me caliá pas provocar. Li dintrèri dedins.
- Alara, de qué cal escotar Mossur lo Pion?
- Comença per Portishead, e aprèp , veirem.

Ok per Portishead.
Portishead èra un grop de trip hop, Dummy èra son primièr album, èran los primièrs de Trip Hop, movement anglés amb de mond coma Tricky, Massive attack... Vincent m'aviá explicat tot akò, ieu l'escotavi, te lo badavi, e mai que mai me cultivavi .
Mas tota akesta cultura underground, al Caireforc de Sant Joan que i anaviam amb ma maire, i èra pas. Caliá anar a la Fnac a Montpelhièr. Mas ma maire, i sabiá pas anar a Montpelhièr e me voliá pas daissar prene lo bus per i anar soleta a akeste Polygone plen de mond que me poirián kidnapar o violar o benlèu las doas causas, alai a Montpelhièr.
Aviái 14 ans quand meme!
Faguèri ma crisi d'adolescenta, akeste disc lo voliái e l'auriái! Anèrem doncas lo meteis jorn a Alcamp a Seta (òc lo meteis que ne parlèri ja...)... i èra pas tampauc, plan segur. Alara petèri mon cable, li diguèri de tot a ma maire. Petèrem a Saint-Aunès, al Leclerc grand, qu'èra tot nòu a l'epòca. E i aviá un "espaci cultural". Dummy i èra.
Èra en 1994.
Aviái 14 ans.
E dempuèi akeste jorn, l'escoti.

Coneissi pas las paraulas. Soi pas fotuda de vos dire de qué parlan los tèxtes. Compreni pas grand causa, vòli pas comprene. Poiriái agachar sus internet las paraulas, mas non, me'n brandi. Me daissi portar pels ritmes d'akeste daltonian k faguèt de musica perqué podiá pas faire de dessenh, me daissi menar per la votz de la cantaira Beth.


Pendent d'annadas, classificavi lo mond segon doas causas:
- las cauçaduras que portavan, i aviá los que portavan de Docs Martens e los autres
- los que coneissián Portishead e los autres.

Puèi, arribèri a l'atge que fasiái l'amor amb coma original soundtrack Dummy...
Non, èra pas amb Vincent...
E se sètz bravets, vos ne contarai un pauc mai....

Per ara, me'n vau on the roads again...





Portishead sus internet:
- Wikipèdia
- lo sit oficial
- myspace