Laissarem Degun

Vos ai parlat maites còp dau Roland Pecout.

Soi pas brica poèta, e m'o cal plan avoar, soi pas gaire sensibla a la poesia. Es aital, i subrevivi coma pòdi.

Mas d'unes poesias de còps que i a me trebolan, me pertòcan, e ben es lo cas dau Pecout. .

Quauques temps fa, vos parlèri de Mastrabelé publicat en 1999 a las indispensablas edicions Jorn. Ai tornat trobat mon libre ( visca lo grand mudadís de febrièr). Aquí lo primièr poèma:

Amb vòstrei lengas de cabras
nos raspatz pès-descauç en rara
dau plaser e de la dolor.
Amb vòstrei lengas de cabras
manjatz lei pèus-mòrtas dau lum
e lo lum es nus e a viu.
Amb vòstrei lengas de cabras
desruscatz l'aubre de la vida
e eu fa regonfle de saba
per que sa drudessa l'apare.

... escabòts, exòdi
dei vièlhs desirs,
mans e pièchs blancs encanhardits
au dintre dei clapàs de pèiras...
A miègjorn sonque prenètz vam
una poncha fons vos abriva.
Brostaires testards, vos ausissi.

amb vòstrei lengas rasposas, d'aise
espelhatz lo bèu fruch de la preséncia
fendasclatz la miugrana; sei grums roges
dins l'instant instant s'escampilhan.
La sang es chuc qu'espeta lei borrons.

Ven
sus la linha magra.
Va
per lei camins de còrda.
Li duerbètz lo còr coma d'un muscle,
d'una clauvissa,
amb lo nàisser de l'alen per cotelada.

Lo cap dau cèu dins sei dets de senestra
lo gost de la sau dins sei dets de drecha

dintra dins lo rebalum
atraversa l'encant lo poiridier
ont lei semens s'escaufan.
Ven dins lo matin de palha
la susor au cotet lo refresca.
Amb lei sieunas fams s'encamisa
dins leis estrifars s'encamina.

D'un sègle tròp repetaçat
estraçar la cortina
per que giscle una lutz
qu'escandilha adejà,
per que nasca lo mond
que de sempre èra aquí.

Bon, mas uèi, vos voliái pas parlar de Mastrabelé.

Uèi, vos vòli parlar de Laissarem Degun qu'a crebat l'uòu al mitic Ostau dau País Marselhés. Laissarem Degun es un libre amb de poèmas/cantas inediches del Roland Pecout e un CD amb de poèmas meses en musica per 11 artistas diferents e un detzenat de poèmas diches pel quite poèta. Lo pè, qué.

Ieu l'aimi plan aqueste CD. Alara, segur, i a de tot musicalament. Entre Jagdish Kreol Konnexion, Bruno Martin (D'estiu, vos sovenètz? adòri lo Cd 5 títols qu'ai), Patrick Vaillant, Moussu T, Duo Maquet Bachevalier, D'aquí Dub, Nux Vomica, Original'Occitana, Mauresca Fracas Dub o Brigitte Mouchel, deuriatz trobar vòstre bonur. Per ieu, la suspresa gròssa es estada la cançon de Nux Vomica. De costuma, Nux Vomica m'agrada pas gaire, mas aquí, sa cançon me pivèla. M'es dintrada dins lo cap e ne sortís pas. Auriatz pas un antidòt al Nux Vomica?

E coma soi plan brava, vos la meti la cançon, me diretz se vos dintra coma a ieu:

E vos meti tanben lo poèma:

Lo Romiu dei vilas matraçadas

Alara Ròch atraversèt las Ciutats ont èra la pèsta e sonhava los malauts amb las sias mans
Cronica de Sant Ròch de Montpelhièr

L'aubre de ta crotz mòu un tròç de cèu.
Un còr roge mòu l'aubre en son mitan.
Caminas dins lo segle maufatan.
Un rai se miralha en cada morcèu.

Dau mond espetat. Es ton sol conseu.
Rebat d'aqueu rau, ton èime montant
En grana, espandís son aiganha autant
Coma sa set, per de pòbles d'aucèus.

Lei país-Molòcs, dins seis arconcèus,
Veson lei Babels d'un còp s'espetant.
Tu te'n vas boscar, romiu deis instants,
La darrièra patz, lei darrièrs bacèus,

De viure, que son nòstre pan rossèu.

Lo libre-cd, lo podètz comandar a l'Ostau dau País Marselhés, profechatz-ne per comandar tanben lo libre-cd de Victòr Gelu, vos regalaretz, e se vos regalatz pas, me pagaretz lo pastagàs.

E pòdi pas parlar de Pecout sens vos recomandar la lectura d'Enrasigament o nomadisme, trajectoire d'un écrivain occitan de la fin du XXe siècle, Roland Pécout de Maria Joana Verny, publicat per l'IEO. Aqueste d'aquí, tanben me lo dedicacèt l'autora, mas aquesta dedicaça, me la gardi per ieu, lo poton la Maria-Joana se me legisses :)

E per acabar, aquò, tirat de Mastrabelé, que me farà meditar dins mon lièch quand m'anarai colcar:

“Aqueu que carcula esperlònga la vida
mai de tròp far, l'apichonís”

.