Novèlas pas frescas : Escala a Seta (1)

Ai pas agut lo temps de vos parlar de LA dimenjada memorabla d'Escala a Seta! Mas i anatz pas escapar. 

Veguèretz de fòtos del primièr jorn, e ara, cal que vos parle del segond jorn, mai exactament del matin del segond jorn que foguèt memorable.

La star d'Escala a Seta èra un velièr enormàs, lo segond velièr mai gròs del mond, un batelàs rus que m'a calgut mièja ora per trobar lo nom sus Google de tant que lo prononciavi mal : lo Krusenstern. 

M'o cal plan avoar, ieu me'n batiái un pauc del batelàs rus. Çò que m'interessava d'Escala a Seta èra mai que mai la musica, lo manjar, lo beure e l'ambient e non pas visitar de batèus-recòrds-mondials.

Divendres de ser, lo pròf me diguèt : "se venes vestida de blanc e amb l'autbòi, montaràs sul batelàs."

Divendres, a 10h, èri sul cai d'Algièr, vestida de blanc, amb l'autbòi e fièra coma un bar-tabat.

A 10h sul cai d'Argièrs, i aviá ja una coa de cent mètres (exagèri pas) per anar visitar lo batelàs. 

Mas los autbòis e tamborns passèrem davant tot lo mond per anar jogar sul batelàs. Ieu aviái vergonha de passar davant tot aquel mond que fasián la coa dempuèi mièja-ora, mas dins la vida, i a los VIP e los que fan la coa. Per un còp que soi dins la primièra categoria!

E amont, joguèrem pels marins russes. Èra lo primièr còp que jogavi per una "aubada"... e davant de marins en rengueta tanben! Lo moment que un dels marins, caucasian, se botèt a dançar a sa mòda demorarà dins los sovenirs de totes los autbòis e tamborn qu'eriam amont.

Lo primièr que ditz que faguèri de playback a mitat  perque coneissiái pas completament los tròces serà fòrabandit del blòg per traïson. 

Visitèri pas perque aviái paur de perdre la còla, de pas mai sortir d'aquel batelàs e que los russes m'emportèsson perque tot lo mond o sap que los marins russes fantasman grèu sus las autboissairas (o lo contrari) 

Ne coneissi de mond que s'i serián regalats de far de fòtos...

Aprèp l'aubada sul batèu, i aviá lo passa-carrièra per las ajustas. Aquò tanben èra lo primièr còp. 

Un mot : Ò 'FANT!!!!

Pasmens, ai la costuma de jogar d'autbòi per carrièras, mas aquí èra completament diferent! Eriam una tropelada d'autbòis e tamborns e dins lo public, i aviá de mond A BODRE per carrièras, quichats suls trepadors, passaviam al mitan del mond e lo mond nos portavan, t'i aviá un estrambòrd... En mai d'aquò, veses los setòris qu'espèran los autbòis e que cantan çò que jògas, que coneisson lo repertòri... Sentisses la fòrça d'una tradicion e d'una identitat.

Aprèp lo torn de vila, arribèrem a la Criée, e aquí, l'orgasme : los ajustaires alinhats un en fàcia de l'autre, las lanças crosadas e los autbòis e tamborns que i passam dejós. 

Aquel passa-carrièra foguèt per ieu un grand moment e una revelacion : vòli far aquò. Ai lo temps, soi pas preissada, mas tranquillona, me vau trabalhar tot lo repertòri setòri per tornar passar jos las lanças das ajustaires. 

Un grand mercés plan calorós al Mèstre Charrié de nos dubrir la pòrta a totas aquelas aventuras, e un brave mercés als autbòis e tamborns que s'adaptèron al parelh d'autboissaires començaires  que sabián pas totes los tròces :) Una polida transmission de tradicion.