diumenge, 20 de maig del 2012

un còp de mai

Armas sensiblas, legiscatz pas la seguida. 

Ièr de matin, me levèri que i aviá un tren d'arrestat davant l'ostal. En general, aquò's pas bon signe. 
E veguèri passar lo contrarotlaire, los pompièrs e la gendarmariá. 
Quauqu'un a decidit d'arrestar aquí son camin e a causit lo biais que manca pas. 
Mas a causit lo biais tanben mai crudèl pels autres.
Pensi al menaire del tren que vei una persona morir jos sos uèlhs sens poder faire pas res mai que klaxonar tant e mai puèi barrar los uèlhs e las aurelhas. 
Pensi al mond dins lo tren que sentisson lo chòc del còs contra la maquina. E pòdon pas res faire que subir.
Pensi a aquela paura dròlla qu'èra d'astrencha per aquesta dimenjada de l'Ascencion. Sus sa gileta fluorescenta scnf èra marcat "cap d'incident local". Li auràn dich sos caps "te'n fagas pas, tot se passarà plan". 
S'arrestèt davant mon ostal e me demandèt cossí s'anava sus la via. Per la pòrta. Avètz la clau? Quina clau? Mas sabètz, lo còs es pas aquí, es mai luènh. Mas lo tren es aquí. Òc, vertat, lo tren es aquí, mas lo còs es mai luènh. Lo tren frena, tusta e s'arrèsta plan mai luènh aprèp l'accident. A bon? Mas ont me cal anar alara? Li expliqui mai o mens ont deu èsser lo còs, que veirà los pompièrs. Se'n va lèu-lèu. Li cridi "bon coratge". 

Me'n vòli de l'aver pas prevenguda de çò qu'anava trobar.
Me'n vòli de l'aver pas preparada. De li aver pas anonciat qu'anava veire un chaple sens nom. Qu'anava trobar de bocins de carn. Qu'anava veire de causas que la van rosegar pendent de temps...
Quant de temps aviá aquela "cap d'incident local"? 25 ans al maximum. Sortissiá de la fac, de las faudas de sa maire. Semblava pas prèsta per veire aquò e aguèri pas lo reflèxe de la preparar.

Ièr de matin, una persona deciguèt de morir.
Ièr de matin, me manquèri.
Ièr de matin, una jovenòta prenguèt un brave tust a l'èime. 

Jovenòta-cap-d'incident-local-per-la-dimenjada, benvenguda dins la vida. 



2 comentaris:

  1. Avèm pas sempre lo coratge per tot... Ja, l'as per l'escriure...

    ResponElimina
  2. Todo pasa y todo queda,
    pero lo nuestro es pasar,
    pasar haciendo caminos,
    caminos sobre la mar.

    Machado

    ResponElimina

Mercé :)