Les dents de la nuit, prenguèri lo DVD a la mediatèca en causa de la referéncia a Les Dents de la Mer, lo film que fa que me banhi pas jamai tròp luènh de la plaja, se per cas. Òc, vint e cinc ans aprèp, soi totjorn traumatizada. Mos parents avián pas legit ni Freinet ni Dolto e me daissavan agachar de filmes d'orror quand èri pichoneta : Freddy las arpas de la nuèch, l'Exorcista, Psicòsi, Chaple a la tronçonaira, los ai totes vistes quand aviái uèch ans! e ara soi una paura traumatizada de la vida, deuriái anar portar planh a la genmerdariá, ten!
Per los qu'èran pas en França dins las 80's, Les Dents de la Mer es lo títol francés del film Jaws (Tiburón en espanhòl), sabètz aquel putan de film que pas que la musica te fot una peta pas possibla:
Enfin, un cinematològ nos diriá qu'es la musica que te bota l'estress, coma dins Psicòsi d'Hitchcock (56 punts a l'escrabble!)
Dau còp me disi que per un sord, un film d'orror deu èsser un film que fa pas paur. Me caldrà pausar la question a un sord.
Doncas, Les Dents de la Nuit es un film que m'i escacalassèri tot plen, e aquò fa totjorn de ben. Es un umor als biais dels Nuls dins La cité de la peur amb de replicas cultas e compreni pas perqué n'aviái pas ausit parlar abans e perqué a pas agut lo succès qu'aguèron d'autres films d'un umor semblant. I a d'efèctes especials, de vampiris, de sang e de replicas que fan rire.
Per vos far una idèa, la banda-anóncia :
Se legissètz las criticas sus Allocine, veiretz que los parisencs-intello-me-la-peti-riba-esquèrra-parce-que-tu-vois-heu de TeleramInròckslemonde, aquò lor agradèt pas. Es un signe.
Ieu me cromparai lo DVD e me l'agacharai quand lo moral se'n va en vacanças sens bilheta retorn.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)