Arribam a Mossur B ( lo marit d'agnès... ?). Sortissi l'otís. Anam a l'acuèlh. La dòna de l'acuèlh sembla pas convençuda que la tronçonusa marchèsse pas... Apela lo vendeire. Lo meteis del darrièr còp. L'ai reconegut: li manca un tròç d'aurelha.
Branca la maquina.
Demarra sens cap problema oaf oaf oaf .
Ma maire i cresiá pas. Ieu èri mòrta de rire dins un canton.
Aviá pas levadas las doas seguretats oaf oaf oaf. La blonda.
Coma ai decidit de m'ocupar de l'exterior d'aqueste ostal, soi a netejar la cort. Me cal levar plan d'èrbas amb finalament pas gaire mai que mas doas manòtas... Puèi que sèm a Mossur B., decidissi de crompar un esplech amb doas dents per laurar. Soi pas païsana... me desencusaretz. Cerqui. I vau dos còps. Non; i es pas mon esplech.
Vau veire lo vendeire, lo que li manca un tròç d'aurelha. Li demandi mon otís, en mimant, que sabi pas lo nom.
Me ditz lo nom.
E m'o mòstra.
Era davant mon nas.
La maire e la filha...
La conariá seriá pas una malautiá genetica????
ps: Aguèsse lo mp3 de La maire e la filha, o auriái mes, mas l'ai pas. Se n'i a que me lo pòdon mandar....
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)