Autoctonisma barcelonin

Quand vas crompar a una botiga (frucha, carn, peisses), e que i a de monde, dintras dins un endrech ont lo mond son amontonats. Non, aquí, pas de linha, pas de rengueta, lo mond o sabon pas faire. Alara qual es lo darrièr? Tu, paure estrangièr, ensajas de trobar quicòm que sembla una fila e t'i metes. E tot lo monde te passa davant. E ara comprenes: la question que te pausères, te la cal dire fòrt: QUAL ES LO DARRIÈR? E aital, es pas jamai lo darrièr que te respond, mas sabes quand serà ton torn, enfin quand.... digam, sabes aprèp qual serà ton torn.

Akò s'apèla "la tanda". Demandas la tanda. E ara, se jamai i a tròp de monde, te'n vas faire un torn a la botiga d'a costat en demandant a la vièlha que i a davant tu (òc, es totjorn una vièlha, es aital, es una lèi de Murphy) de te gardar la "tanda": es a dire que quand quauqu'un dintrarà e demandarà "Qual es lo darrièr?", la vièlha s'i pensa dirà que i a una jovenòta darrièr ela...etc e s'i pensa pas, quand tòrnas es lo merdièr... mas ne parlarem un autre jorn de l'art barcelonin de far la coa e de "colarse".


Uèi avèm parlat de la tanda.

De pas confondre amb lo tanga: