Païsatges barcelonins (1)

Aquí, corrisson per anar a l'escòla....

La vida de Méla a Barcelona (1)

Uèi, coma n'ai la costuma, soi anada al sèti de la Fundació de la Caixa de CAtalunya per veire la mòstra que fan. Aqueste mond fan de mòstras tras que bèlas, e, en mai, son a gratis...
I veguèri una mòstra fòrça interessanta sul Quijote dins la pintura, una autra que m'interessèt pas gaire sus las ruinas dins la pintura e una autra sus Rembrandt.
Agachèri aqueste matin sul sit internet de la Caixa de CAtalunya de qu'èra la mòstra d'aquesta passa, que lo còp passat, anèri a la de Rembrandt lo darrièr jorn, sabiái doncas que i aviá una mòstra novèla.

Aqueste còp, èra sus Malèvich. Ai vergonha, mas sabiái pas qual èra Malèvich, aqueste nom me disiá pas res de res. Ai vergonha que me disi que se la Caixa de Catalunya fa una mòstra sus el , aquò vòl dire qu'es conegut... Adoncas, legiguèri sus wikipedia e sul sit de la CC qual èra aqueste òme.... Vos vau pas far una critica de son òbra nimai de l'exposicion. Pasmens me soi RE-GA-LA-DA. Ai apresas plan de causas. Cal dire que ma cultura picturala es quasiment nulla....

Las mòstras de la Fundació de la CC son totjorn plan bèlas: los tablèus son qualitoses e an plan viatjat (aqueste còp, la màger part venián del musèu de Sant Petesborg), l'audioguida a gratis m'apren plan de causas, i a un canton luminós amb de libres a l'entorn de la mòstra, pròche de las fenèstras que donan sus la cort interiora d'aqueste ostal...

Me cal saludar lo trabalh de la Fundació de la CC per aquestas mòstras que fan que son totjorn d'una qualitat granda. Sens parlar de l'encastre: la Pedrera de Gaudí.

Pel mond qu'an l'escasença d'i anar, es fins al 25 de Junh. Vos aconselhi d'i anar aprèp lo 18 de Mai que dos tablèus son a una mòstra a Madrid e tornarà sonque lo 18. Mas i a quand meme lo Cairat negre :-)

Autoctonisma barcelonin

Quand vas crompar a una botiga (frucha, carn, peisses), e que i a de monde, dintras dins un endrech ont lo mond son amontonats. Non, aquí, pas de linha, pas de rengueta, lo mond o sabon pas faire. Alara qual es lo darrièr? Tu, paure estrangièr, ensajas de trobar quicòm que sembla una fila e t'i metes. E tot lo monde te passa davant. E ara comprenes: la question que te pausères, te la cal dire fòrt: QUAL ES LO DARRIÈR? E aital, es pas jamai lo darrièr que te respond, mas sabes quand serà ton torn, enfin quand.... digam, sabes aprèp qual serà ton torn.

Akò s'apèla "la tanda". Demandas la tanda. E ara, se jamai i a tròp de monde, te'n vas faire un torn a la botiga d'a costat en demandant a la vièlha que i a davant tu (òc, es totjorn una vièlha, es aital, es una lèi de Murphy) de te gardar la "tanda": es a dire que quand quauqu'un dintrarà e demandarà "Qual es lo darrièr?", la vièlha s'i pensa dirà que i a una jovenòta darrièr ela...etc e s'i pensa pas, quand tòrnas es lo merdièr... mas ne parlarem un autre jorn de l'art barcelonin de far la coa e de "colarse".


Uèi avèm parlat de la tanda.

De pas confondre amb lo tanga:

36 37 donatz al Teleton (2)

La cata a catonat e avèm doncas 4 catons pichonets.
Dos son ja "reservats" (sic ma maire).
Ne gardam doncas... 2 (òsca pels que seguisson).
Un negre e un rós.

Ai trobat un nom pel negre: Carbón.

Uèi, mon fraire dins la sala de banhs:
- A, lo cat negre s'apèla Carbón. Cal trobar un nom pel cat rós
- Roustón!

suspresa al burèu de tabac...

Dijòus de matin, vau crompar los Inrocks, aquesta revista parisenca per intellectuals en manca de centralisme, perque i a Ron dedins. Precisi quand meme que i a Ron E tot plen d'autres blògs, e te voliai agachar tot aquò. (es pas necite precisar que mon blòg fa pas partida de la seleccion dels Inrocks, mas òm se'n dobtava...).
Cerqui doncas coma 10 ans fa los Inrocks (òc, legissiai akò...), tròbi la revista e vau cap a la "caissa".
A costat de la "caissa", i a totes los jornals d'aquí: L'Herault du Jour, Midi Libre, La Gazette de Montpellier, E, te vesi, La Gazette de Sete!!! Ò, macarel, te crompi akò lèu-lèu.

E ben òc, ara, avèm per l'"aglomeracion de Taur" nòstre setmanièr. Aquela empega!

Ieu ne soi plan contenta per maitas rasons,
1- mai que mai perque akò vòl dire que dependèm pas mai de Montpelhièr e disi òsca que la centralizacion existís tanben a d'autres nivels que non pas lo nacional.
2- perque a Seta sèm pas a Montpelhièr e dins nòstre país se passan plan de causas que se vesian pas dins la Gazeta de Montpeul'.
3- perque la formula d'aquesta gazeta setòria m'agrada. Que tròbi qu'an faches d'esfòrces per la setorizar. Sai pas çò que ne pensan los Setòris vertadièrs mas ieu soi d'a fons ( ok soi bon public, e alara?)
M'agradan plan los mots de la cultura setòria qu'utilizan per las seccions: "Sur la tintaine", "coup de lance", "poufre d'honneur", " poufre d'horreur", "journal de bord", "mettre les voiles", "clapotis et ricochets" (rai, los darrièrs fan un pauc pagnolade, mas tròbi akò super quand meme).
4- perque un media de mai es totjorn melhor qu'un media de mens

Marcatz una crotz sul calendièr al jorn d'uèi, es un pòst que i romegui pas, que i a pas de fotos nimai de conarias...


¿Qué estará pasando?

vamos a la playa

oaf oaf oaf

Segur que mòrtas....

fotos del país (2)

lo Mont Sant Clar de Seta

uèi sus la platja

Sens títol

la mar e los pè(i)s

Uèi primièr banh de l'annada.
La pròva en imatge:


Anatz pensar que soi completament falorda, mas akò's estranh de mostrar mos pès descauçes...
Aqueste blog vira quasi erotic....

Fotos del país (1)

Akò's mon país:

36 37 donatz al Teleton

Uèi, ma maire me ditz de la portar a Mossur Bricolatge per tornar la tronçonusa (parli coma los vièlhs se vòli...). M'explica que marcha pas, que prenguèt lo modèl exposat e que marcha pas, que manca una pèça, que l'otís demarra pas.
Arribam a Mossur B ( lo marit d'agnès... ?). Sortissi l'otís. Anam a l'acuèlh. La dòna de l'acuèlh sembla pas convençuda que la tronçonusa marchèsse pas... Apela lo vendeire. Lo meteis del darrièr còp. L'ai reconegut: li manca un tròç d'aurelha.
Branca la maquina.
Demarra sens cap problema oaf oaf oaf .

Ma maire i cresiá pas. Ieu èri mòrta de rire dins un canton.
Aviá pas levadas las doas seguretats oaf oaf oaf. La blonda.

Coma ai decidit de m'ocupar de l'exterior d'aqueste ostal, soi a netejar la cort. Me cal levar plan d'èrbas amb finalament pas gaire mai que mas doas manòtas... Puèi que sèm a Mossur B., decidissi de crompar un esplech amb doas dents per laurar. Soi pas païsana... me desencusaretz. Cerqui. I vau dos còps. Non; i es pas mon esplech.
Vau veire lo vendeire, lo que li manca un tròç d'aurelha. Li demandi mon otís, en mimant, que sabi pas lo nom.
Me ditz lo nom.
E m'o mòstra.
Era davant mon nas.

La maire e la filha...

La conariá seriá pas una malautiá genetica????

ps: Aguèsse lo mp3 de La maire e la filha, o auriái mes, mas l'ai pas. Se n'i a que me lo pòdon mandar....

Home Sweet Home

Soi al país per qualques jorns.
Pensatz plan qu'amb lo solelh que fa, me'n vau anar faire un plof a la mar.

Oc, al mes d'abrial.
Es aital.

Tot akò per vos parlar d'un traumatisme vièlh.
( es tanben la tòca d'un blòg, non? lol)

Cada còp que me banhi, peti dins l'aiga, me tòrna la musica de Jaws, (Las dents de la mar, Tiburón; pels que seguisson pas... ).

Encara a 25 ans, al cap d'un brieu, me ven la petòcha... e s'arriba un requinàs???
Balisi.
Achachi de'n pertot, per veire se se passeja pas un trianglòt negre, puncha de l'icerberg dentós....

La musica retontís dins mas aurelhas.

Me rasoni , non es un film, èras pichoneta, èran d'efièches especials merdoses, lo requin èra un tròç de carton mal pintrat, mila dieus, Mel, as 25 ans!! la sang èra de ketchup, e una longa tierassa coma akò.

pfffff
Que d'alas.

Sortissi de l'aiga e la musica s'arrèsta.


Per me tornar banhar, me cal esperar l'endeman.




ai pas mon ordenadorl, avètz pas drech al MP3

vacanças, on the road again

Vacanças cap al 8 de mai.

Òsca, me'n vau pas plànher!
Pasmens.
Me'n vau a Montpelhièr primièr, puèi cap a Barcelona.

Sentiment un pauc estranh.

Segur, contenta de tornar trobar lo mond qu'aimi.
Pasmens, aquesta partença, me fa pensar a la partença del 30 de Junh. Alara soi un pauc trista.
Ja preni de cartons de libres per n'aver un pauc mens quand farai sant miquel fin de junh...

Ai pas briva enveja de partir.
Fau quitament de projectes per l'an que ven dins aqueste país.
ZO, per vos far rire , o vos conti:
- aprene l'acordeon diatonic
- faire de rugbí ( que i a una còla feminina a Gordon)
- projectes al collègi mas anam pas parlar trabalh lo jorn del Nòstre Sénher....
- randonejar un pauc mai
- visitar un pauc mai: es a dire Dordonha, Corresa, etc
- prene un ostalàs per recebre lo mond que me venon pas veire
- faire d'espòrt (en mai del rugbí e de las escorregudas) (ok, rai, akò o pòdi faire dins quin país que siá)

Vaquí, avètz de que vos trufar un brieu!






NB: Per l'estiu, preni los bons plans pas gaire cars...

quitament las fotòs mancadas....

1 setmana d'estrés.
3 jorns d'acuèlh dels correspondants amb mos escolans.

Prenguèri tot plen de fòtos, pensatz plan! Per faire una mòstra. E perque m'agrada de prene de fòtos. Poguèri pas prene totas las fòtos que voliái que poguèri pas vuèjar la carta memòria de l'aparelh, que doblidèri l'esplech cada nuèch endacòm. pffffff quina calamitat, quand vos disi que soi una calamitat.
Finala, pas gaire de fòtos mancadas.
A, me cal precisar que pòdi pas eliminar sul pic las fòtos eliminadas, mon aparelh es un pauc una merdassa...

Mostrèri las fòtos sus l'aparelh a Ema-efa, que me fa "tè, as encara preses de pès", ieu diguèri de non, quand meme, quand fau la professora, fau la seriosa...

Ben aviá rason, que la soleta fòto mancada es aquesta:

Autoretrach, pès, ombra, solelh, un gran vuèg.

Aquesta fòto resumís plan aqueste blòg, non?

muda

Me prepausèri de far un pòst per jorn sus aqueste blòg.
M'i teni mai o mens.

Uèi soi crebada. Capiti pas d'organisar mas idèas quand n'ai. Capiti pas de dubrir un dorsièr per metre una fòto polida en linha. Encara mens un MP3. Alara quid del pòst d'uèi?

Ben vakí, es fach.

Soi tròp fòrta.

:-P


Me'n vau al joc.

Ma non-cultura cinematografica....

A l'asard dels ligams, tombèri aquí dessús the 50 greatest independent films.
Encara un dakòs d'Americans... Trobatz pas que far de classaments es tipicament american?

E agachar los classaments e los comentar es tipicament meu...

Alara dins aquesta tierassa dels 50 melhors films de cinema independent... primièr qual la faguèt? sai pas, ai pas agachat.


Segond, quins filmes ai vists???
Puta, aquí, fau mens la fièra!

Ben, fau la lista, è.... aital aurem una nòta corteta, OK?

- Mad Max - O veguèri una nuèch de mon adolescéncia. Anavi al video club amb ma maire, preniái 5-6 caissetas e las agachavi pendent la nuèch. I aguèt un còp Mad Max. M'agradèt fòrça. Un film de mascles. Akò deu pas agradar a las filhas me sembla. Mas bon, soi pas a una excepcion pròche. Ne gardèri coma conclv usion que los Australians son falords.

- Amores Perros - mmmm Gael García Bernal mmmmm...
Ops desencusatz!
Son primièr film. De veire. E en VO sens jos títols... Òc, o veguèri en VO sens jos titols!! Òm es rock'n'roll o pas. Òm fa la kèka de parlar espanhòl e vaquí....
Voldriái felicitar Gael GArcía Bernal per sos uèlhs, sas cuèissas e son polit morre per son trabalh de diccion. Dins Amores Perros, parla coma un mexican, dins La Mala Educación d'Almodóvar, parla amb un accent espanhòl estandard, e dins Diarios de Motocicleta parla coma un argentin!
e se disès qu'es son mestièr, qu'es comedian, te respondi que sès un òme e que sès gelóóóóós!! :-P


- The Blair Witch Project - Sòmii de faire la meteissa causa dins los bòsques carcinòls. Se tu tanben sòmias que faguèsse la meteissa causa dins mos bòsques carcinòls, es aquí que te cal anar.

- Lost in Translation - Lo mond tot saludèt aqueste film. Ieu m'i faguèri cagar de la debuta cap a la fin. Loguèri lo DVD e badalha que badalharàs. Se quauqu'un me pòt explicar....

- Nosferatu - Veguèri un jorn akò sus Arte, a l'epòca que viviái a l'ostal de la smalà e qu'agachavi la tele. i a tant de temps que m'o caldriá tornar veire...

- City of God... un pauc mai e reconeissiái pas lo film! urosament qu'agachèri la foto. Bon lo títol original es Cidade de Deus, òu!
o veguèri en VF, vergonhassa, i a pas gaire. Super. Foguèsse pas aquela VF afrosa... Me languissi d'o veire en VO. De veire.

- Night of living deads - Encara un dakòs vist sus Arte. Flipèri segur. Ai la petòcha lèu ieu.

- Monthy Python' Life of Brian - Encara un dakòs vist sus Arte... mas urosament qu'aguèri Arte un jorn!!! Mòrta de rire.
Puèi que parli d'Arte, i veguèri L'Empire des sens, mon primièr film amb de vièchs e de pachòlas.... Ben òc, metèri la barra plan nauta!! Èra un cicle sus de dakòs un pauc japoneses e un pauc pornos... ( akò vira caud, mèfi, s'as mens de 18 ans o un problèma sessual te cal pas contunhar, garantissi ni las ereccions nimai los traumatismes... ) I veguèri tanben La Femna tatoada: la femna se fasiá tatoar un tatoatge bèl dins l'esquina e pendent qu'un tip la tatoava un autre tip te la penetrava, enfin, de ma pauqueta experiéncia sexuala de l'epòca (que se limitava, o cal plan dire, a l'emission Lovin'Fun amb loDòc... ), comprenguèri que al cap d'un moment la dolor del tatoatge èra confonduda amb lo plaser sexual e i aviá tot un dakòs a l'entorn d'aquò. M'o caldriá tornar veire, tè. ( ara qu'escoti pas mai Lovinfun...)

- Reservoir Dogs - tè , un dels films que veguèri una nuèch, benlèu la meteissa nuèch que Mad Max. Me cal èsser onesta, me'n soveni pas. Sequenon, m'agrada fòrça Tarantino!! E los autres los ai vistes e me'n sovèni.


Ai vist tanben La Sopa de Caulet, mas vos en brandatz me sembla...


Coma totes los classaments, akò's plan arbitrari e me sembla que manca un part bèla de la creacion cinematografica... Enfin akò amusa un brieu.




Parlarem un jorn de totes los films qu'anèri veire al Diago e que ne parlan pas los classaires americans...

Encara una nòta sens interés

Serge Gainsbourg - Comic Strip


Aprèp lo son, los imatges aquí


Vòli pas dire, mas òm tròba de tot sus aqueste blòg
(e mai que mai de bravas conarías... mas chhhhhut, o cal pas dire!!! )

Especiala dedicaça a mon blòg??

Romance Sonámbulo de Federico García Lorca dich per Rafael Alberti




Verde que te quiero verde.
Verde viento. Verdes ramas.
e verd lo meu blòg!!







Romance Sonámbulo

Verde que te quiero verde. Verde viento. Verdes ramas. El barco sobre la mar y el caballo en la montaña. Con la sombra en la cintura ella sueña en su baranda, verde carne, pelo verde, con ojos de fría plata. Verde que te quiero verde. Bajo la luna gitana, las cosas le están mirando y ella no puede mirarlas. Verde que te quiero verde. Grandes estrellas de escarcha, vienen con el pez de sombra que abre el camino del alba. La higuera frota su viento con la lija de sus ramas, y el monte, gato garduño, eriza sus pitas agrias. ¿Pero quién vendrá? ¿Y por dónde...? Ella sigue en su baranda, verde carne, pelo verde, soñando en la mar amarga. Compadre, quiero cambiar mi caballo por su casa, mi montura por su espejo, mi cuchillo por su manta. Compadre, vengo sangrando, desde los montes de Cabra. Si yo pudiera, mocito, ese trato se cerraba. Pero yo ya no soy yo, ni mi casa es ya mi casa. Compadre, quiero morir decentemente en mi cama. De acero, si puede ser, con las sábanas de holanda. ¿No ves la herida que tengo desde el pecho a la garganta? Trescientas rosas morenas lleva tu pechera blanca. Tu sangre rezuma y huele alrededor de tu faja. Pero yo ya no soy yo, ni mi casa es ya mi casa. Dejadme subir al menos hasta las altas barandas, dejadme subir, dejadme, hasta las verdes barandas. Barandales de la luna por donde retumba el agua.

Ya suben los dos compadres hacia las altas barandas. Dejando un rastro de sangre. Dejando un rastro de lágrimas. Temblaban en los tejados farolillos de hojalata. Mil panderos de cristal, herían la madrugada. Verde que te quiero verde, verde viento, verdes ramas. Los dos compadres subieron. El largo viento, dejaba en la boca un raro gusto de hiel, de menta y de albahaca. ¡Compadre! ¿Dónde está, dime? ¿Dónde está mi niña amarga? ¡Cuántas veces te esperó! ¡Cuántas veces te esperara, cara fresca, negro pelo, en esta verde baranda! Sobre el rostro del aljibe se mecía la gitana. Verde carne, pelo verde, con ojos de fría plata. Un carámbano de luna la sostiene sobre el agua. La noche su puso íntima como una pequeña plaza. Guardias civiles borrachos, en la puerta golpeaban. Verde que te quiero verde. Verde viento. Verdes ramas. El barco sobre la mar. Y el caballo en la montaña.

Federico García Lorca

Ara o sabètz, quitament García Lorca legís mon blòg....!!!

Fòto de circonstància

Se vos o conti, me creiretz pas, alara, foto:

ara es oficial...

plaser del cinèma

Uèi, passèri la frontièra per anar al cinèma a Sarlat.
Perqué anar pas a Gordon? Perque a Gordon, fasián tot en VF. E ieu, las VF las supòrti pas mai.
Doncas i aviá de la VO a Sarlat.

Aimi plan d'anar a Sarlat, la rota es agradiva, plan melhora que non pas la rota per anar a Caurs...
I deuriái anar mai sovent....
Bon, mas es pas la question del jorn!!


- Bonjorn, 1 plaça per Inside Man, se vos plai" (soi plan ensenhada, è?)
- 7,20€
Mila Dieus! A Gordon, son 5 €!!!!

Deuriái pas marcar akò benlèu, que vau passar per una rachosa.... lol

Bon es pas lo problèma.
La sala es pichona, los fautuèlhs pron confortables.
Lo son es melhor qu'a Gordon.

Quauques plasers de la VO:

- Kiss my black ass!!! revirat per un "je vous emmerde" que tròbi plan fadàs ( ben òc, agachi los jos-títols, que cresètz que parli anglés coma Spike Lee?? ben non!!! )

- I sold my soul... es polit è?

- Don't bullshit a bullshiter... jostitolat: "Ne mens pas à un pro du mensonge".... ppffffff

O vos ai pas encara dich mas en novembre vau als Estats units , alara me cal practicar, notar d'expressions, començar de trabalhar la gestuala, los tics de lengatge e tot aquò...
Enfin, vau en Virginia, pas a Brooklyn.... lol

Alara, finala, utilizarai pas aquestas expressions notadas uèi... Mon ass es pas black, ai pas encara venduda mon arma ( e es pas previst d'aquí novembre), e soi pas una bullshitaira... E se disi "kiss my ass" e o disi pas amb lo ton que cal e lo tipe compren pas que te lo mandavi cagar a la vinha, è? Cossí farai ieu???

A, e doblidi lo "You're a magnificient CUNT"... que l'inspector ditz a Jodie Foster... Dire akò a Jodie Foster: un fantasma de totes los òmes!!



Generica de fin. La musica es super.

Fau partida d'aqueles maniacs que lison los generics de fin: los noms dels actors, lo nom del 3en perruquièr, lo nom del policièr del diluns de matin, eça. O fau mai que mai per agachar ont es estat rodat lo film, los cantaires o compausitors de las musicas, lo mond que granmercèja lo realisator e tot aquò... Permet mai que mai de sortir del film doçamenton per tornar cap a la realitat, es lo passatge que lo lum s'aluca mas contunha lo generic, lo mond se lèvan, òm vei sos vesins , òm daissa l'ambient del film per tornar a nòstra vida.

Òc, demòri cap a la fin fin!

Uèi.
Atudan lo generic.
Alucan lo lum.
"Vaninaaaa, vaninaaaa, vaninananananaaaa"
Gausan metre aquò a la fin d'una sesilha de cinèma!! Es una vergonharassa....

Dempuèi quand Dave es una musica de fons sonòr?????

Verges, encara!!

Aprèp aquò e aquò, a Doma, trobèri:

Engabiada, que s'escapèsse pas

Avètz vist coma es mai blanca que lo demai...
e redolada de floretas jaunas que capitan de butar amont naut...

Ma vida sens ieu

Uèi aviái enveja de cinèma.

Agachèri los programas de Gordon e Sarlat... Bòf.

Alara escotèri las emissions sul cinèma sus las ràdios del "servici public".

Entrevista d'Isabel Coixet. Èri contenta de la poder escotar que veguèri The Secret life of the words pendent las vacanças de febrièr a Barcelona ( sortís lo 19 d'Abrial en França). Acabi de veire Mi vida sin mí, My life without me.

Mesa al jorn lo 17 d'abrial: (o aviái promés...)
l'entrevista de Cinefilms sus Franceinter, registrada de l'emission del 15 d'abrial:




Anèri veire The Secret life of the words, perque aviái legit Lucía Etxebarría e que Lucía Extebarria parla d'Isabel Coixet, e que l'Isabel Coixet es famosa.
Sabiái pas de que parlava lo film. I anèri. Punt.

Aviái aimat. Vos o conselhi. Me faguèt pensar a Lars Von Trier, Breaking the waves, per lo tèma de la platafòrma, que li fasiái repròche "los accidents sus las plataformas, avèm ja vist, van pas faire 50 films aquí dessús" Trobavi l'argument de basa, l'acident sus la platafòrma al bèl mièg de la mar un pauc aisit. Lo primièr còp susprend. Lo 2nd còp, plan mens. Mas urosament, The Secret Life of the words es plan mai qu'aquò.......

Aimi plan d'anar veire de films sens saber de que parlan sens aver vist cap extrach. Es totjorn la suspresa, es sovent bona.




Aprèp Mi vida sin mi, pensi encara a Lars Von Trier. Mas en plan melhor. Lars Von Trier es longàs. Lars Von trier es un òme, es danés ( o quicòm coma aquò, enfin, es del nòrd).
Isabel Coixet es una femna e catalana, pòt essèr sonque melhora :P

Mi vida sin mi m'agrada encara mai que lo primièr que veguèri. Encara una suspresa de las bonas. Aimi los plans, lo biais de filmar, l'istòria, plan segur. Vos o cònti? Zo: Ann va morir e prepara sa vida sens ela. Vaquí o ai tot dich. Soi una espoilaira :-P.

Mas non!



Tot es dins lo biais!




Lo podcast de l'entrevista es pas encara disponible.... Es daumatge que la registrèri mas me diguèri que metrián plan lo podcast en linha!


Aimèri plan çò que diguèt l'Isabel Coixet pendent l'entrevista. La feliciti per la qualitat de son francés.. e per comprene los jornalistas que se la petan intelectuals....


M'agradèt sa critica d'Almodóvar rapòrt al public francés. Puèi m'agradèt encara mai que son productor es El Deseo SA, es a dire, los frairòts Almodóvar...


Rai, Almodóvar simbòl de la movida de las annadas 80, nos dona ara la vision d'Espanha que los Franceses (parli plan dels Franceses de França) vòlon aver "lo rotge e lo negre", las lagremas, lo passat pesuc etc. Enfin, la realisatritz catalana ne parla plan melhor que non pas ieu!



Interessanta la question del jornalista-de-la-radio-del-servici-public rapòrt a un film qu'es finalament american... coma Amenábar amb The Others. O aviái remarcat. Aimi plan sa responsa. E òc, cal esperar lo podcast :-P.




Fa partida d'un movement novèl en Espanha que tròbi interessant: la meti dins la meteissa caissa amb Lucía Etxebarría, Alejandor Amenábar e Icíar Bollaín ( la realisatritz Te doy mis ojos), benlèu ne doblidi. Ai una autra tirador "umor" que i meti Alex de la Iglesia e Santiago Segura, mas ne parlarai benlèu un jorn.... Es just que abans Mi life without me, veguèri Torrente 2... Es pas brica lo meteis genre...



Foguèri un pauc decebuda sequenon perque, ai l'impression que l'entrevista te dona pas enveja d'anar veire lo film... Doncas anatz-i!!! Vos o disi.




En agachant sus internet, ai vist qu'Isabel Coixet participèt a ¡Hay Motivo!, un tièra de corts metratge contra lo govèrn del Partit Popular...
Se capiti d'agantar son cort metratge, o metrai en linha (ai Hay Motivo en entièr mas sabi pas copar las videos.... )










Lo sit oficial d'Isabel Coixet



NB: un comentator aluserpit parlèt d'Isabel Coixet dins un comentari.... Coïncidéncia...

talhaaaaaada, un còp de mai!

La setmana passada, recebèri una letra oficiala de l'Iofme que me ditz que coma soi delegada de ma filiera, me cal anar defendre mos camaradons.
E? De qué? Soi delegada? Ieu? Dempuèi quand? Qual seriá pro falord per votar per ieu?
Enfin, bon, es coma aquò...

En Itàlia, se tiran la borra pels vòts, e ieu soi elegida sens vòts...

Preni mon ròtle al seriós que soi consciencosa çaquelà. Recuèlhi plan totas las doleàncias de mos camaradons.

Dijòus de matin, vesi lo formator, dialòg: (I=ieu, F=formator)
I: - Òu, perqué soi delegada?
F: - Es coma aquò, ne cal un.
I: - E perque tomba sus ieu?
F: - Perque sès granda gula?!


Vaquí, sètz prevenguts.

Ça sent le sapin....

Uèi, sostenéncia del memòri.
Akò vòl dire que l'annada d'estagi s'acaba...

Tant melhor m'anatz dire.
Rai.

Mas bon.

Akò vòl dire que tornarem pas mai a Tolosa.... ara que trobavi la vila agradiva...

Akò vòl dire que mos pichons camarads estagiaris van partir cap a sas mutacions. Soi la soleta de demorar dins l'acadèmia. Akò me tarabusta un pauc. Sai pas perque me tarabusta! Se se vesèm pas ongan, perque se veiriam l'an que ven? Rai, se vesèm pas, mas sabi que son aquí... Puèi serai la soleta "nèo-titulària" (òc, akò s'apèla coma akò!)

Pffff, parli coma se foguèsse la fin del mond!!

Mas non, es pas la fin del mond! La pròva: me cal far las mutacions intra-academicas...
Quina mèrda akò tanben!

Avètz plan remarcat soi una romegaira, una impacienta,, una angoissada.... e una indecisa!
Alara , sabi pas de que marcar per aquelas putas de mutacion...
Ai cambiat sai pas quantes còps... Amb totjorn en primièra posicion SalviaKapitala.
Es la seguida que càmbia regularament. Enfin vira totjorn a l'entorn d'Arièga, Avairon, Òlt e Tarn. Pensatz plan que vòli pas anar gasconejar a Tarbas o dins Gers.... Aimi melhor desconejar al país dels gabaches....
Per Garona Nauta, vòli pas un país urban, alara...


Òc, soi una associala... :-P








Fasiá un brave brieu que i aviá pas quicòm mai que non pas de fòtos sus aqueste blog!!!

Dins lo cèl...

La Talvera - Dins lo cèl, in Quincarelet, 2005

transicion

Transicion
La prima que s'installa sus un ivèrn qu'es pas partit del tot....

Paoures Droles

Tant que ne parli dels monuments dels mòrts...

Vos presenti lo monument de Lavercantièra qu'es a un 10at de quilometres del meu ostal.

Sens comentaris...

Serà aquò l'ironia de l'istòria ?

En anant a Rofilhac, passèri davant lo monument dels mòrts...

Espii totjorn los monuments dels mòrts... s'i pòdon trobar de causas interessantas.



A Rofilhac, foguèri tuertada per lo nom dels dos òmes del vilatge mòrts a la 2nda Guèrra Mondiala...
Segurament, dos fraires, los filhs "Louradour"...

Quand sèm a quauques quilometres de Lemosin, cossí pas pensar a Orador quand vesèm aqueste nom...







Moussu T - Paul Emile et Henri

Aqueste blòg es plan verd

Mos pès a Rofilhac

Bug

Lo Secret de l'erba....

Secret de l'erbeta....

L’èrba èra nòstra companha. Viviam sempre mesclats a sa frescor, amics de la vida umila que rescond. Las matas fernissentas, las arrapàvem a plen ponhat tot rebalant sus l’aire de davant mon ostal. N’aviam las mans verdas e nòstre pas n’aviá l’amar perfum. Per nòstre uòlh pacient s’enauçava al mistèri d’una selva, quand seguissiam entre sos fils lindes lo trabalh de las formigas afogadas que rebalavan arderosas de faisses que las escrachavan vint còps.
Erem los mèstres de l’èrba e, lo morre amanhagat per ela, fasiam bufar d’un tèunhe alen de brofoniás e de tempèris que desvariavan un temps aquela paura republica de bestiòlas...

Max Roqueta, Vert Paradís

Fòto presa a Rofilhac lo 8 d'abrial de 2006

Floretas power

La prima es aquí tanben:








Los saberuts, se podètz marcar los noms de las floretas en comentaris.... mercés :P

Panèus made in Rofilhac

Farai pas de comentaris suls panèus de la comuna de Rofilhac, vos daissi admirar:

Al programa uèi

Uèi, se sabètz pas de qué faire, podètz totjorn anar manjar d'aligòt!!!

Bòrni d'un uèlh....

Mon paire emplegava sovent aquesta expression "bòrni d'un uèlh". Es una de las expressions pairalas que m'agradan fòrça ( ne tornarem parlar de las expressions del paure paire... )

Ièr, en passejant, me tornèt aquesta expression:

Bòrni d'un uèlh

Tornèri ausir aquesta expression a la facultat que i aprenguèri que "bòrni" pòt significar tanben "òrb, cec".


Èra la minuta linguistica del blòg....

Sèm pas perduts

Se per cas aviatz de dobtes, ara o sabètz....

Òm es sul pic rassegurats de se sentir tot pròche
de la Gara de Tedirac ont s'arrèsta pas cap de tren
dempuèi l'an pebre....

Foto 1 presa sus la comuna de Mongesti.
Foto 2 presa a l'entorn de Deganhazès

Amics

Un pour tous et tous pour un
Jipe
Ema-Efa KrO
Ieu

La taula s'inscrustèt sus nòstra fòto, ela tanben voliá que son pè foguèsse sus mon blòg....




Fòto presa dissabte lo 1er d'Abrial.