De l'uèlh del lichi o Quand Pomponeta nos convida al restaurant

L'autre jorn, akò li petèt, Pomponeta nos convidèt al restaurant.

Coma o auretz remarcat, akò èra un restaurant chinés "le mandarin" (original coma nom per un restaurant chinés, isn't it?), carrièra Pierre Sémard, carrièra dels arabs, de las putas, dels sex shops, carrièra populara que s'i pòdon veire s'avètz d'astre des chiens chics.



Passèri lo repais que me sentissiái espinchada per aqueste porquet chinés....
E lo dessert:
E aquela colha de Pomponeta, te conta sa teoria del lichi. (li aviái pas res demandat ieu)
Lo lichi , ben...
es coma se mangèsses un uèlh.

E ben sabètz qué???

ES VERAI!

Manjatz un lichi , e veiretz, semba un uèlh, es visquós, es globulós...
es uelhós finalament.


MERCÉEEEEEEEE Pomponeeeeeeeeta!


.