Lo Ducado es al nas çò que Gifi es al bon gost

Ai passat lo contraròtle tecnic de ma Kagona. E òc, fa ja 4 ans que me rabala de'n pertot , a quicòm coma 115 000 km al comptador e sus sa carta d'identitat, es marcat “visita abans lo 03/10/10”. Ai un mes de retard tot juste.

Lo contraròtle tecnic, lo fau dins lo vilatge d'a costat.

Es un garatge pichon que i trabalha un tipe, pas mai.

Daissi l'autò dabans lo garatge e vau ont es marcat “recepcion” per donar los papièrs e senhalar mon arribada.

Passi la pòrta... e soi en Espanha.

Aquò pudís lo Ducados freg. La coneisses pas l'odor de Ducado freg? Es l'odor que i a dins los bars en Espanha e dins las pensions pas caras.

T'o pren tot. S'empega a las parets, s'empega a tos vestits, se t'empega dins lo nas, n'i a de'n pertot, tot çò que tòcas embocana a Ducado, tas mans pudisson a Ducado, tos vestits embocanan, ta pèl es al Ducado. L'orror.

Un jorn qu'anèri a Lhèida, lo sol jorn qu'anèri a Lhèida de ma vida, aviái 18 ans e mièg, sabiái pas me fretar las dents sola, èri timida, quequejavi mas la fac per un miracle que m'es encara misteriós me mandèt a Lhèida a un collòqui, tot pagat. Tot èra pagat: lo tren, lo dormir, lo manjar e mai la rèsta. M'avián donada una fortuna per partir 4 jorns, n'i aviá tant que creguèri que s'èran enganats, n'i aviá tant que poguèri pagar dos meses del loguièr de ma “studette” d'estudianta clapassièra. Inutil de vos dire que i comprenguèri pas res al collòqui, mas i anèri. Ma primièra sortida del territòri, lo primièr viatge en Catalonha. Arribada a la gara de Lhèida, cerquèri ont dormir. E m'indiquèron una pension dins lo centre, la nuèch èra 1000 pessetas (40 francs de l'epòca), aviái calculat que se dormissiái 3 nuèchs, me fasiá 3000 pessetas e qu'estalviariái tot plen de moneda de la que m'avián donada, youpi. A l'acuèlh de la pension, son pas aimables. Doni mon bilhet de 1000 pessetas, daissi ma carta d'identitat francesa que sus la fòto aviái 9 ans, e monti a la cambra. Dubrissi la pòrta. Quina pudor, macarèl! Lo lièch, los lençòls, l'armari, las parets, tot pudissiá a tabat. Berk.

Pas de lagui, vau dubrir la fenèstra! Dubrissi la fenèstra, dubrissi los contravents... e me vaquí dabans una paret! Ieu que dempuèi pichonèla vesi de ma fenèstra l'estanh de Vic, que se dubrissèm las fenèstras de l'ostal, s'envolam de tant qu'aquò bufa, podiái pas comprene que darrièr una fenèstra i poguèsse aver un paret. A de qué servís una fenèstra se dubrís sus una paret, se podèm pas agachar lo païsatge e se i podèm pas respirar?

Soi segura que mon leitmotiv “ a non, ieu pòdi pas demorar dins un apartament en vila” me ven d'aquò.

Partiguèri dins la ciutat.

Trobèri una autra pension, costava 2700 pessetas la nuèch, demandèri de veire la cambra. Pudissiá pas lo ducado. Anèri quèrre mos afars e i passèri los 3 jorns, tant pis pel 1700pessetasx3 perdudas.

Charrèri un bocin de nuèch amb lo gardian, que me parlava en catalan e en espanhòl, que ieu li parlavi en sai pas tròp qué, mas parlèrem. Èra un galejaire. Alara me contava de galejadas... que compreniái pas. N'i una que me la contèt, que me l'expliquèt 50 còps e que la comprenguèri pas. Èra l'istòria d'un tipe qu'a un pichon e que lo vòl sonar “pepe” mas lo capelan vòl pas. Ja , aquí caliá rire perque “pepe”es pas un nom vertadièr, e ieu aquò o sabiái pas, dins mon cap, i a d'espanhòls que se disián Pepe e vesiái pas ont èra lo problèma incial de la galejada. Pepe, quand i pensam plan, es pas mai con que Concepción coma nom. La coneissètz quauqu'un aquela galejada? M'agradariá plan de me sovenir de la fin... mas coma comprenguèri pas la debuta, pensatz plan que me soveni pas de la fin.

Bon e mon contraròtle tecnic?

E ben pudís a Ducado.

Puèi, i a de flors de plastic compradas d'ofèrtas a La foirfouille o Gifi. Ai l'impression d'esser dins un bar espanhòl ont i a una nèbla de tabat, la maquina de sòus que vira e tinda amb un vièlh sens dents clinat dessús. Manca pas que l'andalós pichon que dintra en demandant son carajillo costumièr.

Mas lo tipe del contraròtle tenic... daissatz-me que l'agache un pauc. Pichonel. Las cambas cortas. Las mans rufas. La cara redonda. L'uèlh aluserpit. La clòpa al canton de la boca. Aquí l'ai!

Manca pas que lo carajillo.