L'aranha dins l'aiguièr

Acabavi de legir La Mandra dins lo Pesquièr de Verd Paradís 2 (Verd Paradís, es un pauc coma Back to The Future : es lo primièr episòdi lo melhor) quand dintrèri dins la sala de banhs e te vegèri l'aranha dins l'aiguièr.

"Rai per la pesada de mon arma a l'ora darrièra", li escampèri d'aiga dessús, istòria de la far tombar dins la canalizacion. Mas l'aranha voliá pas morir engolida per un tudèl negre e luchèt contra lo corrent. Arrestèri l'aiga ; soi pas puta, òu! E l'agachèri patinar de sas uòch (Roqueta's spirit) patas. L'aranha podiá pas sortir de l'aiguièr.

Trantalhèri per saber se l'anavi agachar galerar un moment e s'anavi filmar o prene de nòtas de cossí patissiá e de cossí anava crebar d'aganiment, de cossí li poiriái far creire qu'anava capitar de sortir de l'aiguièr, mas que non, que i anava demorar fins a son darrièr badalh ; tot aquò per ne far un libre que titolariái "Blanc Infèrn" e que, dedins, i metriái tanben l'istòria de ma granhòta dins lo frigo perque mon frigo es tan blanc coma mon aiguièr.

Mas, de la peta qu'aquò aguèsse de conclusions grèvas sus ma reincarnacion, la prenguèri, l'aranha e l'escampèri defòra ont patinava pas tant.