El o regreta e ieu ne vivi.
Me soveni quand èri jove, anavi pas a un solet concèrt perque i podiái pas respirar. Me soveni d'aver patit tant e mai a un concèrt al Rockstore a Montpelhièr, èra Mauresca o Massilia, me soveni pas.
Me soveni èsser sortida de l'Antirouille, d'èsser partida, d'aver pas assistit al concèrt, que i podiái pas mai respirar.
Aquò fasiá que sortissiái pas jamai, ni los bars, ni los restaurants, ni las discotècas, ni los concèrts, patissiái tròp en causa del fum.
E l'autre jorn al DB, te vesiái los fumaires sortir e partir, coma al sègle XIX, dins son fumador e me regaudissiái.
E me regaudissiái d'èsser a un concèrt sens los uèlhs que pican, sens la garganta que fa mal, sens la tos.
E me regaudissiái de me regalar.
O vos podètz pas imaginar coma aquesta lei m'a cambiat la vida.
O vos podètz pas imaginar!
Del còp, ara que soi granda e que sortissi pas mal, me pausi la question : quand èri estudianta e que sortissiái pas jamai, èra perque èri seriosa e vergonhosa o en causa del fum ?
Èri a gaitar un film francés de las annadas 70 aièr de sera...... E èri a perpensar: pecaire a aquela epòca tot lo monde fumava d'en pertot; cossí fasián, los que fumavan pas?
ResponElimina