Es quicòm qu'anariá plan dins ton blòg mas pensi que la coneisses…
Vaquí una istòria per ton blòg ; una amiga me l’a enviada e l’ai revirada en occitan ; solide que deu i aver pecas mas las corregiràs… Me sembla qu’en occitan en autan bona coma en francés
ANIVERSARI
Èra mon aniversari. Veniái d’aver 40 ans.
Aquel matin, un còp levada, rejonhèri mon òme qu’èra en tren de dejunar. Pensavi que me diriá : « Happy birthday, my darling », mas diguèt pas res…
Me pensèri in petto : « Es aqueste arlèri que t’ameritas ? »
Contunhèri pr’aquò de pantaissar… « Los dròlles, eles, se’n sovendràn »
Quand se son levats, diguèron pas res tanpauc…
Macada, me n’anèri al trabalh mas quand arribèri al burèu, mon estagiari me lancèt :« Happy Birthday, Madam ! »
Fin finala, qiualqu’un se n’èra sovengut.
Trabalhèri fins a miègjorn, ora quand l’estagiari dintrèt dins mon burèu e me diguèt : « Sabètz, Madama, fa bèl temps e es vòstre aniversari. Poiriam anar manjar amassa. Ieu e vos sonque. Que ne pensatz ? »
Trobèri qu’èra una idèa bona e partiguèrem.
Prenguèrem de bon temps. En se’n tornant, me suggeriguèt : « Madama, es una jornada tan polida que nos deuriam passar de tornar al trabalh. Podèm anar a mon apartament e prene un petit quicòm per nos rafresquir.
Anèrem donc en çò sieu e mentre que chimavi un Martini, me diguèt : « S’aquò vos desrengue pas, vau anar dins ma cambra metre una tenguda mai decontractada.
Respondeguèri : « No problem… botaz-vos a vòstre aise ! »
Cinc minutas passèron e tornèt de sa cambra amb una còca enòrma… e, darrièr el, mon òme, mos dròlles, amigas e collègas.
Tot aquel monde cantava : « Happy birthday ».
E ieu… èri plantada aquí… sens sosten, sens culòta, setuda sul canapè del salon !
Es per aquò qu’ai totjorn dich : « Los estagiaris son bota-mèrda !
.
Vaquí una istòria per ton blòg ; una amiga me l’a enviada e l’ai revirada en occitan ; solide que deu i aver pecas mas las corregiràs… Me sembla qu’en occitan en autan bona coma en francés
ANIVERSARI
Èra mon aniversari. Veniái d’aver 40 ans.
Aquel matin, un còp levada, rejonhèri mon òme qu’èra en tren de dejunar. Pensavi que me diriá : « Happy birthday, my darling », mas diguèt pas res…
Me pensèri in petto : « Es aqueste arlèri que t’ameritas ? »
Contunhèri pr’aquò de pantaissar… « Los dròlles, eles, se’n sovendràn »
Quand se son levats, diguèron pas res tanpauc…
Macada, me n’anèri al trabalh mas quand arribèri al burèu, mon estagiari me lancèt :« Happy Birthday, Madam ! »
Fin finala, qiualqu’un se n’èra sovengut.
Trabalhèri fins a miègjorn, ora quand l’estagiari dintrèt dins mon burèu e me diguèt : « Sabètz, Madama, fa bèl temps e es vòstre aniversari. Poiriam anar manjar amassa. Ieu e vos sonque. Que ne pensatz ? »
Trobèri qu’èra una idèa bona e partiguèrem.
Prenguèrem de bon temps. En se’n tornant, me suggeriguèt : « Madama, es una jornada tan polida que nos deuriam passar de tornar al trabalh. Podèm anar a mon apartament e prene un petit quicòm per nos rafresquir.
Anèrem donc en çò sieu e mentre que chimavi un Martini, me diguèt : « S’aquò vos desrengue pas, vau anar dins ma cambra metre una tenguda mai decontractada.
Respondeguèri : « No problem… botaz-vos a vòstre aise ! »
Cinc minutas passèron e tornèt de sa cambra amb una còca enòrma… e, darrièr el, mon òme, mos dròlles, amigas e collègas.
Tot aquel monde cantava : « Happy birthday ».
E ieu… èri plantada aquí… sens sosten, sens culòta, setuda sul canapè del salon !
Es per aquò qu’ai totjorn dich : « Los estagiaris son bota-mèrda !
.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)