L'estan l'estan l'estanquet...

Dijòus, anèri veire l'Estanquet al teatre la Vista. 

Se siás un legeire fenhant o preissat e que vòs pas legir la seguida del pòst, te fau lo resumit: Vai-z-i, te farà de ben, mas passa pel pissador abans de t'assetar dins la sala, riscariás de banhar ton estring de la forra de rire qu'auràs.

La seguida es pel legeire mens fenhant o mens preissat.

Coma o disiá un filosòf creòl, lo teatre, es bon per lo moral. L'estanquet es de teatre. L'estanquet es bon per lo moral. 

Fasiá moment qu'èri pas anada al teatre, e vertat es, l'espectacle viu, aquò te manda un buf que te requinquilha dins ta morositat ivernala. 

L'Estanquet, aquò's cinc istòrias diferentas, cinc scènas ont se parla de sèxe. D'istòrias d'adultèris, de còrnas, d'istòrias de cuol a te far petar de rire. Rises de la debuta a la fin e de l'ora e mièja que dura l'espectacle, te fas pas cagar una minuta e aquò's lo luxe ultim.

Ja, t'assetas que lo decòr te met de bona umor: un estanquet de fusta sul costat de l'empont e al mitan de l'empont, pas res o una taula que ven cambiar l'ambient. M'agradèt fòrça tota la creacion musicala: tant la musica que sortís de las maquinas coma las prestacions vocalas dels actors. Ò 'fant, los actors! Las istòrias te fan rire, rai, mas la mesa en scèna e lo jòc dels actors te fan la diferéncia. Te botan una energia aquí dedins, ne prenes plen lo morre, te prenon a tu e te remandan un sai pas qué que t'embriaga. 

E aquí, òsca òsca òsca òsca a l'Isabèla François qu'es tot simpletament perfiècha, e que se merita un Cesar, un Oscar e mai un Ben. Dins una de las scènas, fa un numèro de clown que i es genialissima. Tanben te jòga la sexi de la pèça e aquò, o fa tras que plan. Òsca a ela e mercés per tota aquela energia. Puèi, o cal plan dire t'a un cuol e un parelh de popas a te far venir lesbiana.

Fins a dimenge a La Vista puèi de susvelhar per la virada all around Occitània. I pòs anar amb ta femna, ton marit, ton amant, ta mestressa, tos parents,ta dròlla que met de mocadors dins son sosten, ton dròlle que se sèga dins la cambra tot lo sant clame dau jorn o ta tanta Nina. La pèça es en occitan de cap a cima amb los jos titols en francés. E tot lo mond se regala e ritz. Qué demandar de mai?

- lo vejaire de Manon