Arribi a la fin del servici.
M'asseti al comptador.
"Sardinhas".
Amb qué?
Ausissi la cosinièra romegar. Li disi "coma vòles". S'estona : "Coma vòli?" "òc, coma vòles".
M'agradan las suspresas. Tant que me bota pas de caulets de Brussèlas, aquò deuriá anar.
M'agradan las suspresas. Tant que me bota pas de caulets de Brussèlas, aquò deuriá anar.
 | Per beure? De còca-còla. Lo patron m'agacha - de còca còla?!? - òc, de còca-còla. - amb de sardas, òm beu pas de còcacòla! - a, e de qué se beu alara? - VINHO VERDE! - e ben d'acòrdi, vinho verde!". |
E me servís :
E aquò m'agrada.
Aquò pica, coma lo Perrier o la Còcacòla.
Perfièch.
Lo cap que vira.
Otèl.
Lièch.
Penequet.
Quò me rapela quand era en vacanças en Galícia... 'N'amija volia beure de l'aiga emb sos pofres.
ResponElimina- Emb los pofres, òm beu pas d'aiga, mas dau vin.
- Euuhhh... pòde pas beure un coca, pusleu, non ? qu'es pas de l'aiga ? - Beeennnn... occ--ess... perque pas... Mas, pas d'aiga, eh ! Perque, sinon, los pòdes digerir !