Quand bufa lo vent dau Chnòrd

Quand souffle le vent du nord es lo títol d'un libre. Nullàs coma títol, rai. Fa un pauc "les oiseaux se cachent pour mourir" - per los qu'aurián pas vist los darrièrs episòdis, lo curat se la tira la Meggie e te l'engròssa, mas es pas lo prepaus del jorn.

Quand souffle le vent du nord es lo títol nul d'un libre excellent escrich per Daniel Glattauer, un autor allemand austriac. Emmi e Leo, en seguida d'una error d'emails, començan una relacion epistolara. Lo libre tot es fach d'emails mandats per un o l'autre. Pas res mai. 300 paginas ont s'escrivon, ont nais una relacion... d'amor. Lo prenes lo libre e lo daissas pas, fins al darrièr email qu'acaba lo libre, puèi sautas de jòia en dire "aaaaaaa tròp fòòòòòòòòòrt".

Es lo primièr roman epistolar que legissi. E non, incultarassa que soi, ai pas legit Les Liaisons Dangereuses ( soi presidenciabla! ) E lo vau crompar sul pic e d'un clic. Lo roman epistolar, aquò m'agrada. M'agrada coma se bastís l'istòria sens un narrator a la con que te ven explicar las causas. Prenguèri un plaser vertadièr a legir aquel libre del títol ridicul.

E vos pensatz plan que l'autor, e ben la susvelhavi son actualitat. E  quand, per  la Sant Jordi, sus la Rambla de Tarragona, te lo veguèri son darrièr libre, e ben me lo comprèri, Cada Siete Olas (La Septième vague en français).

E aquí : decepcion!
Es la seguida de Quand souffle le vent du nord! A ben non! Mèrda!

Çò bon dins lo primièr, çò que t'esquichava los budèls, çò que te fasiá plorar a la fin, es que podiá PAS, deviá PAS, aver de seguida.

Best seller actitud, lo tipe nos faguèt una seguida.

E o sabèm, Back to The Future e Vèrd Paradís ne son las pròvas, los numèros dos son pas tan bons coma los primièrs. Fuck las seguidas. Tu, autor o realizator, que siás a me legir : fagas pas una seguida. Jamai de la vida, never, never, never.
Rai, i a una excepcion Manon des Sources.
QUÉ? Qual plora pas a la fin de Joan de Floreta e de Manon des Sources?
Rai, es la fauta de la musica de Vivaldi Verdi...
Brèu.


Dins la seguida, pim pam pom, se tòrnan parlar mandar d'emails. Vertat es, l'istòria es totjorn bona e es ficelada coma un bon rostit, mas s'esperlonga un pauc. "t'aimi ieu tanpauc", "te vòli pas veire", "quora nos vesèm?", "siás totjorn amb ieu, pensi a tu de longa", "respond-me e diga-me cossí vas", "ieu tanben ai besonh de tu"  e ne passi... Soi en colèra qu'aviái previst de contar ma vida amorosa per far LO best seller occitan que  fariá doblidar Autant en emporte le vent mas aquel conàs d'austriac m'a raubadas l'idèa, las replicas e l'istòria.

Dau còp, lo sospièchi d'aver piratat ma bóstia email e mon telefonet.


Enfin, best-seller actitud, las causas s'acaban plan.

A pas ben piratat lo tipe.