La Mesoclisi

Òc, la mesoclisi es una malautiá ! Es la neuròsi del pronom complement que las causas per arribar li fan paur.

Coneissètz totes lo temps mai aisit de las lengas civilizadas : lo futur !

Dins nòstras lengas, es l'infinitiu + las terminasons.

E ben en portugués es parièr.

Mas pas totjorn.

Quand i a un pronom amb lo vèrb al futur, e ben aquela puta de pronom, tira-te d'aquí que m'i vòli metre, se ven installar, al mitan coma lo dijòus, entre l'infinitiu dau vèrb e la terminason.

Òu, lo pronom complement, ont as vist jogar aquò qu'òm se pòt metre tranquillon-Guston entre lo vèrb e sa terminason ?

E aquò nos dona de mots OGM coma comprá-la-á (la comprarà), escrever-te-emos (t'escriurem). 

O alara, i aguèt un jorn una revòlta dels tirets que nos faguèron una crisi existenciala, manifestèron dins las paginas abandonadas amb de pichòts panèus "volèm viure", alara, los pronoms, aqueles gauchistas generoses e ideioses, lor prepausèron "òu, avèm pas que de s'installar al mitan e nos serviretz d'escòrta!".

La mesoclisi es la revòlta dels pronoms e dels tirets contra la subrepoténcia del vèrb.