Margarida (quater) : postular

Se te sonas Margarida o quicòm semblant, te'n fagas pas, siás pas la femna de ma vida. Perque dins la vida vertadièra, Margarida se ditz pas Margarida. Ja, dins la vida vertadièra, Margarida existís pas. 

Primièr postulat: Margarida existís pas dins la vida vertadièra.

Segond postulat per contunhar sus la virtualitat : coma sèm sus un blòg anonim (ah ah ah), Margarida es pas lo nom vertadièr de Margarida (que de tot biais existís pas), es son escais. Margarida, dins la non-virtualitat pas vertadièra de la setena dimension de la Bruèissa, a pas lo nom d'una vaca, òu! Mas anavi pas dire son nom vertadièr, imaginatz se la Margarida (qu'existís pas e que s'apèla pas Margarida) legís son nom vertadièr sus aquel blòg, aquò te li fa un tust, se maina qu'es amorosa de ieu sens me conéisser, pas qu'a me legir, e aquí dins un grand deliri medieval, decidís de se crosar (los cables), de me venir veire e de venir crebar davant mon ostal, e aquò m'obligariá a dintrar al convent! N-A-N-I!

Tresen postulat: m'agradan los òmes (pas totes tanpauc). Son eles que son dins mas pensadas nocturnas - e dins las diurnas tanben. E en plaça de coming out, m'agradan mai las causas in. Vos vau pas far un dessenh.