L'autre jorn vos parlavi de ma setmana magica.
Òc, foguèt una setmana meravilhosa, ne cal plan una dins l'an per suportar las cinquanta-una autras.
La setmana magica se dubriguèt un dimenge de matin a Argelièrs, lo país de Max Roqueta, amb lo rescontre memorable amb lo grand Joan-Daniel Bezsonoff, pluma catalana de referéncia. I a de mond que parlar amb eles fa plan avançar... Gramaci Jan-Danièu. (ne tornarai parlar d'aquel rescontre! raaaa, l'aimi!).
E se barrèt ma setmana magica a Pesenàs, davant lo fuòc de Sant-Joan ont èri a perpensar. Claudi Alranc, the Claudi Alranc, lo nòstre, l'òme de teatre, saberut e popular, generós que non sai (raaaa, l'aimi!), me prenguèt la man : "I anam?". E mon primièr fuòc de Sant-Joan, lo sautèri amb el.
De còps que i a, la simbolica es polida...
Fin finala, siás totjorn dins d'endreches ontse tròban las celebritats…
ResponEliminaCossí fas ?
Tà respóner a l"Anònim" :
ResponEliminaQue crei Melà qu'ei LA celebritat.
Tau huec de Sent Joan, qu'èra C. Alrancq qui èra dab era... ;)
Soi amiga amb JD B sus FB !
ResponEliminaSe compreni plan : as sautat amb lo Claudi ?
ResponEliminamèfi a l' ego que confla sens que te n' apercebèsses!!
ResponEliminaAnonim: sortissi de ma tuta ieu
ResponEliminaQuequejaire : fayot!!!
Patricia : ieu tanben!
Mirelha: oc, amb el e amb un fum d'autres.
K : n'ai consciéncia, mercés :)