Eiretatge

Ma tuta, abans que i arribèsse, èra vuèja.
Abans d'èsser vuèja, i demorava una mameta de 93 ans que i demorava dempuèi plan d'annadas. 
M'agrada de trobar regularament de rèstas dels ocupants precedents. De detalhòts que quand los vesi, sorrisi. Sorrisi al sovenir d'aquela familha que viviá aquí, sorrisi a la mameta que foguèt la darrièra a se servir d'aquò, sorrisi al present e sosqui a çò que vau faire d'aquela causa eiretada de la mameta. E de còps que i a, sosqui a coma las causas passan lo temps e passan d'una man a l'autra e que ne veson de causas, mas a aquò, i sosqui pas de tròp que aprèp, aquò m'angoissa.

N'i a tot plen de causas eiretadas de la mameta. 
La que fau servir mai sovent, es la ponhada per se levar del sèti dels comuns. N'ai pas encara besonh per me quilhar, mas quand pissi lo matin, i meti lo coide per me téner lo cap quand soi mièg-dormida. E quand soi desrevelhada, me culpabilizi en me dire que deuriái aver vergonha, aquela causa qu'èra indispensabla a la Mameta e ieu fenhantassa, patin cofin...

E al garatge, i a tot plen de causas eiretadas, entre elas una botelha de Monsieur Propre que vai-te'n saber dempuèi quant de temps es aquí...

E i a tanben de causas utilas per adobar lo ventilator petat per la Marieta : 

Quatre topinas de confitura coma aquò.

M'agrada :)