Braves legeires, sètz pas gaire curioses! Pas degun me demandèt cossí reaccionèt la neboda quand li joguèri d'autbòi!

Enfin... , jogar d'autbòi.... direm bufar dins la causa puslèu.

Primièr, li metèri a dòsi nauta Une Anche Passe.

Puèi, sens levar lo CD, comencèri de bufar dins l'autbòi. La pichona,  sustada, se virèt cap a l'ordenador d'ont fins ara sortissiá la musica (es inteligenta aquela drolleta, reverta sa tanta). Veniá pas de l'ordenador.
Agacha cap a ieu.
Se lèva.
Ieu contunhi de bufar, es aquò lo self contròl.
E comença de picar de las mans e dançar contenta coma tot.

Woa, super, li agrada. Èri contenta.

Puèi quand meme... I pensi dempuèi una setmana e me disi que benlèu es ja una comica e èra benlèu d'ironia per se trufar de ieu????

Enfin, non.
Perque aprèp, segon lo concèpte de vida de sos 22 meses pas brica confucian qu'es "Culo veo, culo quiero", volguèt jogar d'autbòi ela tanben.
Sabètz quand son pichons los enfants que vòlon agantar quicòm qu'avètz dins la man e que levatz los braces per que lo pòsca pas agantar e que profechatz que fasètz encara 50 cm de mai e qu'agachatz lo pichon plorar en profechar de vòstra superioritat de 50cm? e ben es çò que faguèri amb mon autbòi.:)))))

Mas coma soi una de las tatas mas ròcnròll e simpaticas dau mond mondial, li daissèri un tinwhistle per que bufèsse dedins, e aquí èra la mai urosa dau mond.
Oè soi una super tatà que se pensava la dròlla e que me pensavi ieu tanben.


Fins al moment que decidiguèt de montar sul sofà amb lo tinwhistle dins la boca e que lo tinwistle decidiguèt de se plantar d'un costat dins lo sofà e de l'autre dins sa boca.


Moralitat: la flaüta aquò's dangierós.

Paur de la tatà: traumatizada per lo tinwistle, en bona filha de setòria, la neboda farà de guitarra.