dijous, 22 d’octubre del 2009

lo Mèstre

Uèi, al cors d'autbòi, es estat genial. ne tòrni just, e soi estrambordada.

Primièr, capitèri enfin de jogar correctament. Amb de nòtas justas. Somietz pas, pas de virtuositat, pas brica. Mas capiti los exercicis que me demanda lo pròf.
Blanqueta!

Puèi lo professor me faguèt tot plen de compliments. E ieu aimi plan los compliments.
E, mai que mai, aquò vòl dire que progressi e aquò's important.

Puèi lo prof m''ensenhèt tot plen de nòtas que sabiái pas encara faire, de las agudas.

Puèi, sus un tròç que sabi jogar, enfin, sul solet tròç que sabi jogar, lo pròf faguèt la 2nda votz e aquò èra genial. E mai se capitèri pas d'assegurar la primièra votz tota trebolada qu'èri per la preséncia d'una segonda votz ( e ò, comenci, merda)

Puèi, m'ensenhèt un tròç novèl. Un rondèu.

Ben ieu soi tras que contenta :)

2 comentaris:

  1. òsca! fas plan de ne metre plen las aurelhas de ta familha
    aquò paga!

    ResponElimina
  2. 'Quò m'estona pas, se lo Mèstre es Avaironés...

    ResponElimina

Mercé :)