Lo primièr còp que... fau de canoè.

Amb MonAmorósEstival, passèrem quauques jorns genials en cò de la polida Fadarela. La granmercegi publicament aquí per tot :), vos fau pas la tièra de tot que lo pòst d'uèi serà pro long.. avètz pas que d'i anar, e veiretz. :)

La polida Fadarela demòra pas luènh de Sant Ginièis d'Òlt. E St Ginièis d'òlt es un polit vilatge que i anèrem passar la tantossada amb MonAmorósEstival. Jol pont ont èrem a far de fòtos, passan de mond que fan de canoè.

- woaaaaaaaa, de canoè!!! As ja fach de canoè., tu?

- non, pas jamai, e tu?

- non. Ne fasèm deman? - pas besonh de vos precisar quina caluga aguèt l'idèa.

- ok.

Prenèm los papièrs amb los oraris.

Un còp a l'ostal de la polida Fadarela, li explicam estrambordats que deman farem de canoè , es lo primièr còp, woa, genial.

E la polida Fadarela, en big pro dau canoè, nos explica que ne cal pas far sus Òlt, qu'es tot poirit lo riu e que val melhor far las Gòrjas de Tarn de Santa Enimia a la Malena, qu'aquò's bravament polit e que se regalarem. Ieu ai de principis dins la vida: totjorn escotar l'autoctòn. (Aquò dempuèi que pensèri que fariái Sant Flor - Salers en mièja ora perque sus la mapa èra a 3 cms e que volguèri pas escotar la Bela Valenta que me disiá que non que me caliá la jornada e qu'aviái pas vist que los 3 cms de la mapa èran la montanhassa.... ). E la polida Fadarela de nos explicar:

"Veiretz, vos regalaretz, e quand arribaretz a la Malena, diretz "ja" e voldretz contunhar encara mai. A, e vos caldrà far mèfi que dins las corbas, i a las ròcas que despassan, cal metre las mans per s'aparar e pas se far mal al cap." Nosautres escotam, bocabadats amb, coma los enfantons, l'enveja d'èsser ja a l'endeman.

Enfin, ieu disiái que entre un e l'autre , aquò seriá Video Gag e que quauqu'un nos deuriá filmar. Perque o sabi ieu que soi pas gaire esportiva, que soi pas gaire coordonada e que l'aiga es pas totjorn mon amiga. E o sabi tanben que MonAmorósEstival es un intelectual e que tot çò fisic, kò's una autra dimension per el. I auriái degut pensar que, a mai de 30 ans, s'a pas jamai fach de canoè, es plan per quicòm. Enfin, d'aquò, ne direm "l'inocéncia amorosa de l'estiu" o "ma conariá costumièra".

L'endeman de matin, ja, se levèrem un pauc tard... d'aquò ne direm "lo ritme amorós de l'estiu". È, se cal plan escaufar abans l'esfòrç fisic canoesc. La polida Fadarela nos explica lo camin. Lo país de la Fadarela, es un pauc coma Cantal, sus la mapa es a un pas de formiga, e te cal una ora e mièja per i arribar. Fasèm las crompas: de pan de fromatge e un aparelh fotografic d'un sol ús perque sèm pas completament cons, anam pas prene l'aparelh numeric que còsta un braç dins l'aiga (còsta un uèlh e es quitament pas waterproof... pfffff) .

Arribam sul parking del canoè de Santa Enimia a 13h15. Orgulhoses coma dos papas amoroses e motivats coma un taure qu'a begut de red bull.

L'amorós, qu'es lo que parla, perque ieu soi timida e quequegi, va demandar los oraris, lo percors, lo prètz.

13h30 darrièr depart.

Donan a cadun una gileta salva vida, istòria de se negar pas dins los 5 centimetres d'aiga.

Nos donan una canòe dobla (es coma una bicicleta tandem sens las pedalas e en forma de barca.).

E abans de montar dedins, demandi al jove musclat de nos explicar "cossí marcha". E lo jove en 42 segondas nos o explica tot. Ai just comprés "quart de tour du poignet"... amb aquò, sèm pas arribats a la Malena. 

Montam dins la barca. Ieu darrièr, e el davant. Ja, las causas començan mal: bolegam pas. Es normal que l'aiga corra a costat de la barca e nosautres boleguem pas???  L'Amorós, en digne eiretièr das trobadors (es ironic, aviatz comprés) davala de son caval de la barca per la butar. E ieu èri mòrta de rire. Per cambiar. 

Faguèrem a totes dos l'espectacle pel mond qu'èran a se solelhar  sus la platja de Santa Enimia. Se petavan de rire lo mond. 

- òu, lo mond se trufan. (ai un pauc d'auto estima encara)

- mas rison pas de nosautres (mas que los òmes son inocents!!! )

Non, se trufavan pas de nosautres, se trufavan d'aquò:

E a ieu me faguèt tant rire que ne faguèri una fòto...

Bon ieu aviái un pauc vergonha de far rire tota la platja de Sta Enimia alara pedalèri lèu-lèu per sortir d'aquí. Mas marchèt pas. Enfin, la barca bolegava, mas en plaça d'anar drech, anava pel costat. Es con una barca!

Alara l'AmorósEstival diguèt que sabiái pas menar la barca e prenguèt la plaça de darrièr. 

E avancèrem un pauc...

E aquò donava aquò:

Oè, o sabi, soi tras que polida. 

Lo pont es pas mal tanpauc.

E o cal plan dire, la polida Fadarela aviá rason, val lo còp.

Es polit que non sai.

L'aiga es linda e al mes de Julh èra pas freja, ni cauda, lo pè.

Mas aquela Fadarelassa, nos diguèt pas que durava tant de temps. Diguèt que i seriam en un pim pam pom pas res e sul panèu a la debuta èra marcat qu'aquò durava 4 oras! E 4 oras, es long, subretot quand siás ja lassa al cap de 20 minutas e que lo tipe de darrièr que, amb lo lassitge, començas de te demandar s'as plan fach de lo causir coma AmorósEstival2009, a pas encapat cossí se mena la barca (èra plan la pena de me dire qu'o sabiái pas faire, ten.)

Perque, e mai amb quauques meses de recuol e de soscadissa pregonda, avèm totjorn pas comprés cossí la cal faire avançar DRECH la barca. 

La bolegar, capitaviam de la faire bolegar, mas pas coma caliá. Anava pas jamai drech. Ieu disi que nos donèron una barca pas aerodinamica o amb un defaut de fabricacion que l'empachava d'anar recte. 

Enfin la sola causa que comprenguèt LoTipedeDarrièr èra cossí frenar. Es util, mas pas tant qu'aquò. Nos empachèt pas de faire de canoètampon amb tota la toristalha olandesa que canoejava coma cal, ela. Enfin, a còps de "sorry, perdon, es la fauta dau TipedeDarrièr que sap pas menar", se faguèrem pas insultar en olandés (o si...).

En mai d'aquò, aviái talent.

En mai d'aquò, e ben aquela puta de barca, se tancava. Demorava cunhada contra los calhaus del fons de Tarn e podiam pas avançar. Cal dire que mon pes a ieu + mon pes de l'AmorósEstival es un pauc tròp per una barca, e mai siá tandem. E se i apondètz los 55 litres d'aiga qu'èran dintrats per miracle dins la barca... e ben fasiá de pes tot aquò e la barca se tancava. 

La misèria.

Ensagèrem de totes los biaisses possibles de comprene cossí foncionava lo ramar. E ieu romegavi. Perque quand soi pas contenta o las causas van pas coma vòli e ben romegui. E lo TipedeDarrièr ne prenguèt! genre "es pas possible amb los estudis qu'avèm de pas capitar de la far caminar aquela causa". jos entendut: siás un borricòt (ieu tanben , mas aquò o disi pas).

Alara de còps que i a, aprèp un malentendut, anaviam regde drech, durava 25 segondas, o alara quand i aviá una minicascada amb de corrent que nos emportava, aquò èra plan! Caminava soleta la barca. Aquò te fasiá de sensacions extraordinàrias. Subretot quand pensas que las preniam de recuolons las minicascadas.

Aviam una barca amb lo sindròm ventilator. Virava, virava, virava e voliá pas anar drech.

Aquò fa que los 16 km del percors previst, ne faguèrem al mens 32, que Tarn lo davalèrem en zigazaga. D'una paret a l'autra. 

E lo temps passava.

E ieu de dire:

"- La FAdarela nos a preses per de colhons: aquò avança pas lèu, e se prenèm pas las ròcas pel cap. 

- oè, o alara, sèm nuls"

E tot lo mond nos passava. De drolletons que se sabon quitament pas mocar nos passavan , pim pam pim pam pim pam ramavan tras que plan e nautres... avança vira, recuola, vira, avança "putan mas arresta de la faire recuolar la barca", "mas la fau pas recuolar, recuola sola".

E vos conti pas quantes còps perdèri ma rama dins l'aiga o quand tombèron las sabatas...o quand me calguèt cambiar mon tampon.

Mais que diable étais-je allée faire dans cette galère?

bon , èra polit, aviá rason la Fadarela.

Puèi, se faguèt tard. 

18h30.

- N'ai mon confle. Marcha pas, rami pas mai. 

E LoTipedeDarrièr aquí tòrna prene sa plaça de wonderAmorósEstival2009 perque diguèt:

- Pausa-te polideta, me n'ocupi ieu solet. 

E un òme que me ditz aquò, e ben ieu, l'aimi :)))))

Bon, levat que solet, avançaviam encara mens. Puèi l'anavi pas daissar se crebar pauròt.

Alara, tornèri romegar e tornèri ramar.

Puèi veguèrem lo panèu sus la riba que disiá "arribada canoé".

Aaaaaaaaaaaaaaaa, avèm capitaaaaaaaaaaaat.

Òc, capitèrem, i arribèrem a la fin.

Lo percors de 16km que dura 4 oras, lo faguèrem en 6 oras.

Dempuèi lo mes de julh, i a nòstra fòto al Canoe Club de Santa Enimia, perque de tota l'istòria del CanoeClub lozeròt, sèm CAMPIONS DEL MOND!